Wat doe je tegen ontsporende ‘weldenkenden’ die op televisie kolder over Israël en zijn opties in de Gazaoorlog verkopen, terwijl de interviewer van dienst niet ingrijpt? Terwijl ook het deugdzame establishment, dat doorgaans op de sociale media en opiniepagina’s met priemende wijsvinger morele verdicten oplegt, nu muisstil blijft, niet ingrijpt, instemt?
Niks kun je doen. Ook dat is een vorm van geweld tegen Joden in Israël (hun leed wordt verzwegen), tegen de feiten en iedereen die correct geïnformeerd wil worden: de constante, aan nepnieuws grenzende stemmingmakerij, die voorbijgaat aan de noodzaak van de Gazaoorlog, het begin ervan (7 oktober telt niet mee in de media) en het leed van Palestijnen en Israëli’s dat Hamas hun toebrengt. Het is gemeengoed geworden en maakt daarom geen kans voor beoordeling door een discriminatiebureau.
Wartaal
Maar onvermeld mag het niet blijven. Daarom hier een paar uitspraken uit de laatste uitzending van het politieke discussieprogramma Buitenhof, gepresenteerd door Twan Huys. Aan het woord waren al Al Jazeera–employee Step Vaessen en NRC-columniste en Brusselse societyfiguur Caroline de Gruyter. Vaessen conformeerde zich aan de propaganda van haar broodheer. Haar reactie op een heldere analyse door de Amerikaanse oud-generaal Petraeus, eerder geïnterviewd door Huys, was beneden peil. Petraeus schetste het dilemma van Israël: je vecht om Hamas te vernietigen, maar je veroorzaakt zoveel burgerdoden dat je moet oppassen niet meer nieuwe vijanden te creëren dan je uitschakelt. Dat herkende hij uit Irak en -Afghanistan en wilde hij Israël ter overdenking meegeven. Vaessen kraaide triomfantelijk dat ze hem op tegenstrijdigheden had betrapt. Van zijn realistische dilemma maakte ze bewust wartaal om de eloquente Amerikaan als verdacht en incoherent te framen. En Huys, die beter wist, corrigeerde niet, want felle Step die Israël zo stevig van katoen geeft, mocht niet worden gehinderd. Over vooringenomen journalistiek gesproken.
Denkt De Gruyter dat de rassenhaat verdampt als die vuige insinuaties uit haar deftige mond komen?
Columniste De Gruyter maakte het nog bonter. Van twee opmerkingen zijn Israëlhaters vast heel blij geworden. Ze zag, alsof het een pact betrof tussen Zwitserland en de Benelux, heuse vredeskansen onder Europese bemiddeling, waarbij ‘beide partijen met elkaar constructief over de toekomst gaan praten.’ Toe maar. Constructief. Er bestaat geen toekomst met Hamas, er bestaat niks constructiefs met terroristentuig dat IS-wreedheden begaat, de eigen bevolking graag opoffert, Israël dagelijks beschiet en het land van de kaart wil vegen. Je hoeft geen Midden-Oostenexpert te zijn om dit te beseffen. Waarom presenteren weldenkenden alsnog zo’n onschuldige legoversie van het Midden-Oosten waarin veiligheid in elkaar kan worden geknutseld? Een gok: om de hel waarin Israël zich bevindt en moet ageren te verdoezelen, zodat het lijkt alsof alle omstandigheden voor vrede er zijn, terwijl dat foute Israël dwarsligt. Ik hoef hier niet uit te leggen waarom Israël zo wordt gezien.
Kwaadaardig
Ook meldde De Gruyter dat Israël Gaza ‘industrieel bombardeert’. Die term is bewust gekozen, juist omdat hij niet op vandaag slaat. Er worden geen industriële plannen gesmeed en technieken ontwikkeld om zo effectief mogelijk zoveel mensen te doden. Waarom dan deze term? Omdat die Israël direct linkt aan nazi-Duitsland en de Endlösung. Omdat de vrij dichtende De Gruyter op deze slinkse manier Israël als kan framen als dader van een genocide, net zo erg als de Holocaust. De Joden van toen waren slachtoffers, die van nu zijn daders. Heeft De Gruyter door dat dit een antisemitische gedachte is of denkt ze dat de rassenhaat verdampt als die vuige insinuaties uit haar deftige mond komen? Dit blijft een uitspraak op het kwaadaardige niveau van Gretta Duisenberg die ooit hoopte zes miljoen handtekeningen voor Palestijnen te verzamelen. Toeval hoor, loog ze laf.
Ook Twan Huys moet de ‘industriële’ toespeling toeval hebben gevonden, want hij zei niks. Het is kennelijk bon ton om de door pogroms van Hamas afgedwongen militaire wanhoopsacties van Israël (waartegen in het land zelf en in de diaspora verzet is) te presenteren als nazistisch erfgoed, als geplande, technisch vervolmaakte herhaling van Hitlers massamoord. Hoe pervers moet je zijn om zulke parallellen te trekken? Maar het kan, het mag. Buitenhof geeft alle fatsoenlijke regie uit handen en zendt deze kwaadaardigheid trots uit.
Boven: Step Vaessen in 2020. Foto: Valerie Kuypers
