Of het nu de opening van het Holocaustmuseum is of de herdenking van het bloedbad bij de Olympische Spelen van München in 1972, Joden kunnen vrijwel nergens meer ongestoord de slachtoffers van oud en nieuw antisemitisme herdenken. Het was de bedoeling dat in de aanloop van de Olympische Spelen die op 26 juli beginnen, de slachtoffers van het bloedbad in München in het Hôtel de Ville (gemeentehuis) van Parijs herdacht zouden worden. Maar dat kan anno 2024 niet, omdat islamitische terroristen dreigen die herdenking op te blazen en linkse activisten haar willen verstoren.
Dus moet de herdenking op een geheime plek gehouden worden en in zeer besloten kring gehouden worden. Zo wordt Joods Frankrijk, net als elders in Europa en zeker ook in Nederland, steeds verder ondergronds gedreven. Niets is nog taboe voor de antisemieten: niet de moord op elf onschuldige leden van de Israëlische Olympische ploeg door Palestijnse terroristen en ook niet de herdenking van de Holocaust, de grootste misdaad in de Europese geschiedenis.
Het is een nieuwe slag in het gezicht van de Frans-Joodse gemeenschap, die al te verwerken kreeg dat het door de rabiaat antisemitische Jean-Luc Mélenchon gedomineerde Nieuwe Volksfront de verkiezingen won. Dit werd voorafgegaan door een jarenlange haatcampagne tegen de Franse Joden, waarbij geweld – zoals de moorden op twee bejaarde Joodse vrouwen, de verkrachting van een 12-jarig Joods meisje, pogroms tegen synagogen en bloedige terreuraanvallen op Joodse scholen – niet geschuwd wordt.
4 reacties
Ongelooflijk. Intens verdrietig.
Waar is onze overheid in deze. Ze zijn oorverdovend stil.
Alleen Mona Keyzer durfde zich uit te spreken.
In Andere Tijden las ik over München 1972: Ondanks het drama gingen de Spelen door, ‘the Games must go on’, zoals IOC-voorzitter Avery Brundage het uitdrukte. De Israelische sportploeg keerde terug naar huis met de Elf doden. Enkele individuele atleten uit Nederland, Noorwegen en de Filipijnen besloten eveneens de Spelen te verlaten. De vrolijkheid en vredigheid die de Spelen tot dan toe wel degelijk gekenmerkt hadden, waren voorgoed verdwenen!!! De westerse wereld reageerde geschokt, maar onder Palestijnen overheerste een ander gevoel.” Golda Meïr weigerde met de terroristen te onderhandelen. Alle Terroristen werden uiteindelijk gedood door Mossad! Laten alle Israelisch van nu Golda’s vastberaden strategie navolgen: Nooit onderhandelen met terroristen maar doorgaan met de Oplossing! Psalm 52 t/m 59.
En de architect van deze Olympische moordpartei word door de Internationale gemeenschap gevierd/erkend als de vredesengel uit het artificieel gestructeerde land palestina, vechtend voor de ‘rechten van zijn niet bestaande dynastie. Zijn naam? “President Abbas van palestina”alias PLO chef Abu Mazen, opvolger van de Godfather v.d. palestijnse terreur Yasser Arafat die het vaandel overnam van Achmed Shukeiri, stichter v.d. “Palestine Liberation Organisation, opgericht in 1964…’3 jaar VOOR Israel het ‘bezette’! Jordanie was toen de baas, dus wat wilden zij ‘bevrijden? Juist…héél Israel!
Wat een walgelijke misselijkmakende scherts vertoning. De Joden laten zich telkens weer in een hoekje duwen. Zo staan we zelf toe dat ons leven en ons bestaansrecht teniet worden gedaan.
Helaas zijn we zo een kleine minderheid dat tegen de linkse en islamitische dreiging geen daadkrachtige weerstand kan worden geboden zonder daarbij ook afhankelijk te zijn van de zwijgende meerderheid.
Alleen in Israël kunnen ze wel een vuist maken tegen deze terreur. Al is het alleen maar op een mini formaat.
Het gezegde een oog voor een oog, een tand voor een tand, komt bij mij op.
We moeten met een georganiseerde groep Joden hun een koekje van eigen deeg gaan geven. Het liefst op een voor hun waardevolle heilige dag.
Het gevecht naar hun voordeur brengen zo gezegd.
De enige taal die de islamisten verstaan is die van een stevig pak rammel, iets anders maakt geheel geen indruk. Zoals de oorlogen in Israël: winnen doe je alleen met een totale overwinning met bijbehorende vernedering.