Polarisatie

Woensdag bezocht een delegatie van de vooraanstaande Amerikaanse lobbygroep AIPAC (American Israel Public Affairs Committee) Israël.

Een bliksembezoek met een missie, want AIPAC is not amused over het bevriezen van de deal die is gemaakt over de Kotel (zie pagina 10/11 in NIW 35). En AIPAC is niet de enige organisatie die met lede ogen aanziet hoe de ultraorthodoxie haar macht laat gelden. Ook de AJC en de ADL (dan hebben we meteen de drie meest invloedrijke clubs te pakken) zijn niet blij met de knieval van Benjamin Netanyahu voor de religieuze partijen in zijn coalitie. Want meer is het niet, het is alleen maar goedkope politiek.

Het gevolg van deze stap zal zijn dat Israël alleen maar meer polariseert. Dacht u dat we hier in Nederland steeds extremere standpunten innemen? Dan heeft u nog niet naar Israël gekeken. En die onderlinge strijd is niet alleen contraproductief, hij is ook gevaarlijk. Het maakt ons Joden blijkbaar niet uit hoezeer we vanuit de ‘buitenwereld’ onder druk staan, hoe groot de bedreigingen zijn die we het hoofd moeten bieden, we blijven het liefst, alsof er niets aan de hand is, elkaar de tent uitknokken.

Het is van een navelstaarderij die ik niet begrijp. Seculier knokt het liefst tegen Schwarz en andersom. Terwijl het er in een perfecte wereld natuurlijk anders uit zou moeten zien. De orthodoxie zou zich namelijk ook heel druk moeten maken over het feit dat tijdens een LGBT-bijeenkomst in Chicago uitgerekend de demonstranten met een regenboogvlag met daarop een davidster werden verwijderd. Joden die niets van doen willen hebben met religie zouden het zich ook aan moeten trekken wanneer de orthodoxie niet rustig over straat kan in, laten we zeggen Amsterdam, Stockholm of Kiev. Het jodendom staat internationaal onder druk, en dat is ons aller zorg, of we nu naakt meelopen in de gay pride van Tel Aviv of ons op een jesjiva in Jeruzalem verdiepen in de Talmoed. En Israël, als navel van het jodendom, zou daarin het voorbeeld moeten geven. In plaats daarvan is de zegswijze ‘als de wereld ons niet afmaakt, dan maken we elkaar wel af’ nergens anders beter van toepassing. (Toegegeven, in Nederland doen we ook ons best).

Als Joden onderling niet tolerant kunnen zijn, hoe kunnen we dan van de buitenwereld verwachten dat die wél tolerant naar ons is?