Ik merk dat ik nauwelijks nog tijd heb voor mijn dagboek vanwege de voorbereidingen voor Rosj Hasjana en voorbereidingen voor 7 oktober. Van alle kanten telefoontjes van landelijke dagbladen en sites hoe het gaat met de Joodse gemeenschap in Nederland, hoeveel willen vluchten, hoe voelen de Nederlandse Joden zich? Dus, ondanks een bijna chronisch tijdgebrek, toch nog een snel dagboek. Er valt namelijk genoeg te delen. Hoe ik aankijk tegen ‘de gevolgen van 7 oktober en de oorlog op de verhouding tussen Joden en de christelijke gemeenschap’ ga ik hier niet beschrijven, want daarover heb ik een uitvoerige column geschreven op Cvandaag.nl. Bovendien zal ik wel in de verschillende media na de telefonische interviews geciteerd worden. Ook de EO komt op NPO 2 met een uitzending over 7 oktober op 8 oktober.
Donderdag had het CJO een geweldig goed georganiseerde Rosj Hasjanareceptie neergezet in Nieuwspoort in het gebouw van de Tweede Kamer. De voorzitter van CJO, Chanan Hertzberger, hield een buitengewoon goede toespraak en de receptie was ook qua catering erg goed. Anders dan anders qua variëteit en overvloedig. Natuurlijk is het doel van zo’n bijeenkomst niet de catering, maar het is wel voor een groot deel sfeerbepalend. Het aantal volksvertegenwoordigers viel wat tegen, maar dat had een positieve oorzaak: in de Kamer werd gedebatteerd over de leveranties van vliegtuigonderdelen aan Israël. Ik heb onze mensen dan liever in de Kamer dan bij de receptie.
Een brief over Rosj Hasjana van rooms-katholieke kerk, de PKN en diverse christelijke gemeenten. Dat bemoedigt en kunnen we met het sterk oplaaien van antisemitisme en antizionisme goed gebruiken. Wat ik trouwens niet helemaal begreep in het schrijven van de PKN was de opmerking ‘Een krachtig nee tegen iedere vorm van antisemitisme en Jodenhaat’… Ik weet niet precies het verschil tussen antisemitisme en Jodenhaat.
Zondagavond kwamen we pas rond twee uur in de nacht thuis. Een bar mitswa ten noorden van Brussel. Een geweldig feest! Alleen op de terugweg een probleem. Het dashboard van mijn auto gaf aan, in rood (of oranje of groen, omdat ik kleurenblind ben): ’Controleer uw remmen’. Er werd echter geen uitleg gegeven hoe dat moet! Ik heb, na overleg met mijn medepassagier, mijn Blouma, besloten om toch maar door te rijden, niet te hard, afstand bewaren en vooral niet remmen. Maandag naar de garage en het bleek een loos alarm. Maar toch: net voor Rosj Hasjana moet ieder zijn remmen nakijken. Wellicht moet ik de rem zetten op mijn dagboeken en meer tijd besteden aan Torastudie. Misschien ben ik te ongeremd in het beoordelen van anderen en kom te snel tot conclusies. Met mijn autoremmen was dus niets mis, des te meer reden om mijn spirituele en verstandelijke remmen eens goed te controleren.
Maandag de jaarlijkse Selichotdienst op de begraafplaats van Arnhem en dinsdagochtend herdenking werkkamp Het Wijde Gat. Nederland telde vele zogenaamde werkkampen. Dat waren voorportalen voor Westerbork en eindigden in de vernietigingskampen. Dit soort herdenkingen hebben een duidelijke extra lading gekregen, na 7 oktober.
Na Staphorst, Het Wijde Gat, en na Blouma te hebben opgehaald, naar sjoel Amstelveen voor de afscheidsreceptie van Marcel de Weerd, een van de grondleggers van het Joodse Politie Netwerk. Na 42 jaar trouwe dienst stopt hij. Of hij van een welverdiende rust gaat genieten durf ik te betwijfelen. Welverdiend, is ongetwijfeld, maar dat rusten zie ik hem niet zo gauw doen. Overigens heb ik hem nog onder mijn leerlingen in Zwolle mogen hebben. Zijn choepa (en die van zijn echtgenote toevallig ook) heb ik bijna precies veertig jaar geleden gegeven. Hij uit Zwolle, zij uit Wierden, choepa, huwelijksvoltrekking was in Almelo, als ik me niet vergis. Tijdens die drukbezochte receptie vernam ik over de werkweigering van politiemensen om Joodse plekken te beschermen. Kan niet waar zijn, dacht ik bij mezelf. En als het toch blijkt te kloppen, zal het hopelijk een uitzondering zijn die door de korpsleiding of nog hoger keihard zal worden aangepakt. Maar als dit wel waar is en getolereerd wordt, kan het dan overslaan naar de gezondheidszorg, het ziekenhuis …?
Stop doemdenken, zeg ik tegen mezelf, we leven echt en nog steeds in een rechtsstaat, dit kan hier niet gebeuren! Even keihard op de rem trappen om mijn remmen te controleren: zelfonderzoek vanwege Rosj Hasjana.
En dus zult u mij, trouwe dagboekenier, even moeten missen: Geen dagboek tot na Rosj Hasjana. Voor u allen: een sjana tova oemetoeka, een goed en zoet jaar, een jaar van sjalom voor al Uw schepselen op deze vaak erg woelige aarde.
