Tegen de ophitsers

De petitie over het activisme van docent Harry Pettit aan de Radboud Universiteit leidt tot afkeer en afkeuring van de initiatiefnemers. Dat was te verwachten, aangezien hij de steun geniet van de intifada-activisten die het eens zijn met zijn steun aan Hamas, zijn bejubeling van 7 oktober en zijn agitatie om de wereld te zuiveren van ’zionisten’. In hun ogen is Pettit een held die voor de goede zaak strijdt. 

Wat je niet verwacht, is dat hij het tot boegbeeld van de vrijheid van meningsuiting heeft geschopt in kringen die niets te maken hebben met dit intifada-activisme en die antisemitisme doorgaans afkeuren. Ineens hebben ze smetvrees gekregen voor de stemmen die zich wel durven uitspreken tegen de hetze van deze docent en de lamlendige universiteit die die goedkeurt. Ik heb deze petitie getekend en mijn naam figureert in het persbericht. Het resultaat hiervan is dat ik word aangesproken door mensen die ik als geestverwanten zie met het verwijt dat wij, de ondertekenaars, een academicus de mond zouden willen snoeren en van zijn baan willen beroven. Omdat we het niet met hem eens zijn. 

Uitzonderlijk

Laten we een paar misverstanden ophelderen, want de ridders van Harry’s vrije woord en loonstrookje hebben niet goed opgelet. Het gaat niet om meningsverschillen. De reductie van de motivatie van de petitie tot ‘oneens zijn’ is ridicuul en dommig. Ten eerste: de ondertekenaars zijn geen beroepsactivisten die protesteren tegen alles waarmee ze het niet eens zijn. Deze actie is hoogst uitzonderlijk. Ze komt voort uit ongenoegen over de nalatigheid van de universiteit die niets doet tegen een docent die met zijn oproepen tot steun aan een terroristische organisatie (die Joden wereldwijd wil uitroeien), voor angst, onveiligheid en bedreiging van (Joodse) studenten en docenten zorgt. Juridisch onderzoek moet uitwijzen of het gaat om haatzaaien, opruiing en verheerlijking van terrorisme vanuit een racistisch oogpunt. Dit zijn geen meningen, maar strafbare feiten. 

De motivatie van de petitie reduceren tot ‘oneens zijn’ is ridicuul en dommig

Elke docent en elke universiteit hebben bovendien de plicht een omgeving te scheppen waarin studenten niet bedreigd worden om wie ze zijn of om hun politieke voorkeuren. In Nijmegen wordt deze verantwoordelijkheid met voeten getreden. Daar wint een agressor, omdat het universiteitsbestuur bewust niet ingrijpt. 

Nieuw beleid

De petitie vraagt niet om ontslag van Pettit. Wel wordt het bestuur gevraagd afstand te nemen van de uitspraken van de docent die mogelijk haat, discriminatie en geweld rechtvaardigen. Om diezelfde redenen wordt het bestuur gevraagd aangifte te doen en de docent tijdelijk te schorsen, omdat zijn activiteiten voor permanente onveiligheid zorgen. Verder vraagt de petitie om het ontwikkelen van nieuw beleid dat de academische vrijheid moet beschermen tegen haatzaaien en geweldsverheerlijking. 

Dit zijn maatregelen voor het bereiken van hogere doelen dan het carrièrelot van Pettit. Het gaat om bestrijding van discriminatie, de bescherming van mensenrechten, de fysieke veiligheid van studenten en docenten en het terugwinnen van een klimaat van medemenselijkheid en tolerantie in het diverse universum van een universiteit, waar meningen vrij moeten kunnen botsen, maar geweld of de verheerlijking daarvan nooit het middel mag zijn om iets te bereiken en nooit onderdeel van het curriculum. 

Wie het verschil niet ziet tussen de bestrijding van een mening (graag met argumenten) en de bestrijding (graag juridisch) van opruiing die de samenleving ernstige schade berokkent, moet zich afvragen of-ie überhaupt in staat is de voortekenen te herkennen van de historische nachtmerrie die zich dreigt te herhalen.