‘Zionisten zijn hier niet welkom’

Foto: Bart Schut

Er speelde zich in Amsterdam een waar kat-en- muis-spel af tussen journalisten en de ‘Revolutionaire Eenheid’, een extreemlinkse organisatie die een Palestijnse terrorist had uitgenodigd in Amsterdam te komen spreken. De zoektocht eindigde in de VU, waar een veroordeelde moordenaar wel, maar de Joodse pers niet welkom is.

Door Bart Schut en Micky Cornelissen.

Blij zijn ze niet, de jongens die de beveiliging van de gekraakte ruimte De Verrekijker verzorgen. De in allerijl opgetrommelde organisator van de Revolutionaire Eenheid (RE) laat er geen twijfel over bestaan. Als wij ‘NIW’ antwoorden op de vraag voor wie we werken, luidt zijn reactie: “Zionistische media zijn niet welkom.” ‘Zionisten’, iedereen weet wat dat in extreem-linkse kringen betekent, maar ‘Joden zijn niet welkom’ gaat blijkbaar zelfs deze geharde revolutionairen (allen onder de 25, de meesten met Gooise ‘r’) te ver. Dus komen we er niet in en blijven we buiten staan, in de vrieskou.

Het was een ware zoektocht naar de plek waar Rasmea Odeh (zie kader) haar revolutionaire aanhang en – vreemd genoeg – een Filipijnse jeugdorganisatie zou toespreken. De aanvankelijk geplande Nassaukerk koos snel eieren voor zijn geld toen bleek wie precies hun locatie had gehuurd. Afgelopen maandag stelde de PVV Kamervragen over het bezoek van de terroriste. De dag daarop vond de RE een andere locatie en probeerde die stil te houden, maar dat lukte niet. Een infiltrant van Time To Stand Up For Israel had zich voor het evenement aangemeld en lekte de nieuwe locatie: Eerste Weteringplantsoen 2c. Hier zetelt naast een aantal linkse ngo’s (zoals Meldpunt Islamofobie) ook HTIB, een Turkse ‘arbeidersvereniging’ die vorig jaar 6000 euro subsidie ontving van de gemeente Amsterdam.

Gezien HTIB’s eerdere anti-Israëlische opstelling (de vereniging schaarde zich achter het verzet tegen de stedenband van de hoofdstad met Tel Aviv) geen verrassende locatie. Maar als de ophef op sociale media te groot wordt, laten ook de Turken het afweten. Claimde hun voorzitter Mustafa Ayranci in De Telegraaf eerst nog dat ‘iedereen het recht heeft om de zaal te huren, als ze de huur maar betalen’, later voelde hij zich ‘in de maling genomen’. Ayranci dacht dat hij zijn zaal aan Anakbayan verhuurde, althans zo verklaart hij bij nader inzien. Anakbayan is de bewuste Filipijnse organisatie. Ayranci’s uitleg is bijzonder, aangezien HTIB nauwe banden lijkt te onderhouden met de Revolutionaire Eenheid. In 2017 faciliteerde de vereniging een lezing van vliegtuigkaapster Leila Khaled, mede georganiseerd door de RE.

Keiharde terrorist
Hoe dan ook, de wannabe-revolutionairen moeten opnieuw op zoek naar een locatie. Ditmaal proberen zij de boel echt geheim te houden, de deelnemers wordt op het hart gedrukt ‘voor Rasmea’s veiligheid’ de locatie met niemand te delen. Blijkbaar is men bang dat de keiharde terrorist Odeh wordt aangevallen door een bende woedende synagogegangers met hooivorken uit Amstelveen of Buitenveldert. Maar opnieuw lekt de locatie uit. Of beter gezegd, de twee locaties. Blogger ‘Keesje Maduraatje’ meldt ze allebei: een is de Derde Schinkelstraat, de ander De Verrekijker op de campus van de Vrije Universiteit.

We besluiten eerst poolshoogte te nemen bij de VU en als wij daar niets vinden naar de Schinkelstraat (op een steenworp afstand van het onlangs aangevallen restaurant HaCarmel) te gaan. Bij de VU-campus aangekomen lijkt daar niets aan de hand dus besluiten we rechtsomkeert te maken, maar dan spotten we twee jongemannen met Palestijnenshawls. Een van hen heeft een zwart-wit-rood-groen vlaggetje op zijn arm. Na een korte achtervolging gaan zij een obscure ruimte binnen, midden op het VU-terrein. We staan voor de ingang van De Verrekijker. Volgens hun website heeft deze ‘open space’ een niet-exclusief karakter – de enige regel om binnen te komen is ’don’t be an asshole’. Maar blijkbaar is de Joodse pers toch iets te exclusief voor de revolutionairen. De organisatie houdt voet bij stuk: “Zionisten zijn niet welkom.” Wie is hier de asshole, vragen we ons af.

Wat opvalt is dat de beveiligers die in de kou voor de deur van De Verrekijker staan zonder uitzondering van allochtone komaf zijn, terwijl de leiders van RE lelieblanke studenten zijn die uit de sjiekere middenklasse lijken te komen. Hun zelfbenoemde anti-imperialisme weerhoudt hen niet van duidelijke machtsverhoudingen: autochtonen maken de dienst uit, allochtonen voeren hun bevelen uit. Wanneer we buiten een aantal van hen spreken, zijn de jongens en meisjes van de RE bijna aandoenlijk overtuigd van hun gelijk, ze kunnen geen zin uitspreken zonder het woord ‘imperialisme’ erin. ‘Israël’ daarentegen wordt niet bij naam genoemd, het land heet in hun vocabulaire ‘Palestina’ (van de Jordaan tot de zee) en dat ‘zionisten’ daar land hebben ‘geroofd’ van de ‘oorspronkelijke bewoners’ is slechts van tijdelijke aard. Vroeg of laat zal -waarschijnlijk in hun revolutiedromen met behulp van RE-inbreng – het ‘imperialistische apartheidsregime’ vallen. Op de vraag hoe dat moet gebeuren na vier verloren oorlogen, blijft het lang stil. Je vraagt je af of de studenten het fenomeen anachronisme al hebben behandeld tijdens hun colleges.

Dreigend

Er druppelen deelnemers binnen: een paar jongeren van Midden-Oosterse of Noord-Afrikaanse afkomst, wat ouderen met keffiyehs om en wat extreem-links aandoende types, maar wel met dure sneakers en Helly Hansen-jassen – niet bepaald anti-imperialistisch. Andere pers is er (dan nog) niet. Al met al is er veertig à vijftig man binnen. Een RE-leider – met dun snorretje in een vergeefse poging volwassen te lijken – instrueert zijn stormtroepen: “Zionistische pers komt er niet in. De zogenaamd onafhankelijke pers, zoals de NOS, is welkom.” Opvallend pragmatisch voor een revolutionair. Foto’s nemen mag, maar niet van personen, de toon van de beveiligers is dreigend. De kou helpt niet – een Filippino die naar buiten is gekomen om te roken vlucht snel weer naar binnen.

Dan verschijnen twee politieagenten. Zij vragen een van de RE-leiders zich te legitimeren. Ene ‘Jeffrey’ zegt de revolutionaire woordvoerder te zijn. De agenten vragen hem of er binnen haat wordt gezaaid, waarop Jeffrey ontkennend antwoordt. De politie vertrekt weer. Je kunt alleen maar hopen dat de modus operandi van de politie anders is bij inbrekers of erger. Ook de VU-beveiligers lijken zich er nauwelijks voor te interesseren dat binnen een veroordeeld terrorist en moordenaar een bende revolutionairtjes toespreekt. Daags na de lezing laat het OM weten dat er ‘geen strafbare uitingen zijn gedaan’ tijdens de lezing. Hoe zij tot deze conclusie zijn gekomen? Het OM heeft de livestream gevolgd die door de RE zelf op Facebook werd uitgezonden. De stream van ruim vijftig minuten werd abrupt afgebroken op het moment dat het aanwezige publiek vragen mocht stellen aan Odeh. Terwijl juist in de interactie tussen het publiek en de spreker doorgaans de meeste haatzaaiende uitspraken worden gedaan. Of er tijdens de avond strafbare uitingen zijn gedaan is dus niet met zekerheid te zeggen.

‘Gekraakte ruimte’
De geschrokken reactie van de Vrije Universiteit komt weinig authentiek over: “De VU is geschokt dat er in De Verrekijker een geheime bijeenkomst plaatsvindt,” is te lezen op het Twitter-account van de universiteit. “De Verrekijker is een gekraakte ruimte op de campus dat [sic] wordt gedoogd.” In een tweede tweet is te lezen: “Wij waren niet op de hoogte van de bijeenkomst en hebben acties ingezet ivm de veiligheid van onze studenten en medewerkers. We nemen nadrukkelijk afstand van deze bijeenkomst.” Ook zou het de VU zijn geweest die de politie naar de bijeenkomst heeft gestuurd, maar dat kwam dus neer op twee agenten die niet eens naar binnen zijn gegaan. Voor zover wij konden waarnemen, ondernamen politie noch VU-beveiligers ‘acties’ om de veiligheid van wie dan ook te checken, laat staan te garanderen.

‘Te kakken gezet’
VU-woordvoerder Wessel Agterhof laat weten dat de universiteit ‘pers altijd toelaat’. De beveiligers zouden daar zijn neergezet door De Verrekijker zelf. “We zijn hartstikke boos op De Verrekijker, ze hebben ons te kakken gezet.” De VU zou via de media vernomen hebben dat de lezing plaats- vond op hun campus. “We lezen dat deze vrouw veroordeeld is voor de moord op studenten. Maar we maakten ons nog meer zorgen over de malloten die op zo’n lezing afkomen. Daarom hebben wij de politie ingeschakeld.” Volgens de woordvoerder heeft de lezing consequenties voor De Verrekijker, maar wat deze consequenties precies inhouden is nog niet duidelijk. “Daar is nu overleg over”, aldus Agterhof.

De leiding van de Vrije Universiteit wil in gesprek met de Revolutionaire Eenheid en misschien ook met de krakers van De Verrekijker, om haar afkeuring uit te spreken, maar erg daadkrachtig komt het allemaal niet over. De vraag blijft hoe het mogelijk is dat op een Amsterdamse universiteit een veroordeeld moordenaar (de Amsterdamse tv-zender AT5 sprak van een ‘ex-terrorist’, maar bestaat er ook zoiets als een ex-verkrachter of een ex-oorlogsmisdadiger?) spreekt. En dat terwijl journalisten worden geweigerd omdat zij voor een Joods weekblad schrijven. De Vrije Universiteit blijkt een stuk vrijer te zijn voor terroristen dan voor journalisten.

Wie is Rasmea Odeh?
Odeh werd in 1947 of 1948 (ironisch genoeg de jaren waarin Israël zijn onafhankelijkheid bevocht) geboren in Litfa, een Arabisch dorp net buiten Jeruzalem. Zij bezit de Jordaanse nationaliteit. In 1970 werd zij door een Israëlische rechtbank veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor haar aandeel in de bomaanslag op de SuperSol supermarkt in Jeruzalem een jaar eerder. Hierbij kwamen twee studenten, Eddie Joffe (22) en Leon Kanner (21) om het leven. In 1980 werd Odeh, lid van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), samen met 78 anderen vrijgelaten in ruil voor een Israëlische soldaat die in Libanon gevangen was genomen. In 1995 emigreerde Odeh naar de VS, waarbij zij op haar visumaanvraag aangaf geen strafblad te hebben. Eind 2004 verkreeg zij de Amerikaanse nationaliteit en de naam ‘Rasmieh Joseph Steve’. Als zodanig werd zij directeur van het Arab American Action Network in Chicago. Maar in 2014 werd Odeh veroordeeld wegens immigratiefraude nadat de leugens op haar visumaanvraag aan het licht waren gekomen. Om een nieuwe gevangenisstraf te ontlopen, gaf zij toe dat zij had gelogen en gaf zij het recht op haar Amerikaanse nationaliteit op. September vorig jaar werd haar het Amerikaanse staatsburgerschap formeel afgenomen en werd zij uitgezet naar Jordanië. Odeh heeft nooit afstand genomen van haar terroristische verleden of spijt betuigd, en is blijkbaar inmiddels een graag geziene gast in het extreemlinkse wereldje.