In het NIW van deze week leest u het verhaal van een gezin dat in Haarlem ging wonen en nu het gevoel heeft dat ze uit hun gezellige buurtje worden weggepest. Oorzaak: een ruzie over de oorlog tussen Israël en Hamas. Voor veel lezers, inclusief ikzelf, is hun stress herkenbaar. Nog vorige week vertelde een deelneemster aan onze rubriek ‘Mensch’ dat ze de mezoeza bij haar voordeur had weggehaald. En niet voor niets kiezen steeds meer Joden ervoor hun identiteit maar niet kenbaar te maken.
Terwijl er honderden Palestijnse vlaggen in Amsterdam zonder enige schroom uit de ramen worden gehangen, laat je het wel uit je hoofd het Israëlische blauw-wit in het zicht te hangen. Niet iedereen woont per slot van rekening in Urk. Gebruik je regelmatig een Uber, dan verberg je het liefst je daadwerkelijke huisadres en naam, want tja, komt er misschien iemand voorrijden die heeft meegedaan aan de Jodenjacht in de nacht van 7 op 8 november?
Pakketjes waarvan je de afzender niet kent, worden zowel privé als zakelijk met argwaan benaderd. Zo ontving ik van de week een keurig, onbeschadigd pakketje waar bij opening geen – toch redelijk kostbare – inhoud in zat. Aan de post lag het niet. Maar was het pakketje per abuis of expres leeg verzonden? Probeer in het laatste geval maar eens je geld terug te krijgen. Wie is die koerier die bij jou een maaltijd van Thuisbezorgd aflevert? Hoe zit het met personen die je in huis haalt voor reparaties aan je combiketel of schilderwerk? Wat heeft dat groepje jongens in de zin dat meermalen interesse toont in jouw woning en probeert naar binnen te kijken? En wat wil die totale onbekende die zomaar bij je aanbelt?
Door de vijandigheid in de samenleving en de twijfel of die op een of andere manier zal toeslaan, worden velen achterdochtig. Het zijn kleine momenten waarop je steeds weer denkt: wacht even … Met meteen weer de gedachte erachteraan dat je vooral niet paranoïde moet worden. Want daarmee sluit je je af voor de dierbare momenten. Een onbekende verkoper op de markt die zegt: “Doe je voorzichtig? Ik sta achter jullie, hoor!” Die patatbakker die je beschermt als hij ziet dat je wordt uitgescholden. De buurvrouw die zegt: “Mij meteen waarschuwen als je iets niet vertrouwt.” Paranoia is angst. En dat is een slechte raadgever, zo hebben we geleerd. Dus moedig voorwaarts.
3 reacties
Esther, zo ontzettend herkenbaar.
Ik draag mijn moeders erfstuk, een gouden Magen David, al een tijdje niet meer…ook uit zelfbescherming.
Voorbij zijn de jaren dat er iemand aan mij vroeg of ik lid was van de TROS bij het zien van mijn ster.
Ik heb het zo te doen met het gezin uit Haarlem, maar ook met ieder ander gezin dat deze intimidatie moet doormaken.
Dat er mensen zijn die het oneens zijn met beleid van een land duizenden kilometers verderop, geeft hun geen recht om dit op jou te botvieren. En ook nog ongestraft, want op de politie hoef je niet te rekenen: agenten voelen zich namelijk moreel bezwaard om Joden en hun eigendommen te beschermen.
“Doe je voorzichtig // Wij staan achter jullie hoor”. Hoe Joden blij zijn met een dode mus. Nee, het is géén paranoia, maar realiteit. Er over blijven klagen & zagen gaat écht niets veranderen. Joden zullen dus moedige besluiten moeten nemen………verborgen in hun huizen, verder leven als bange muizen of verhuizen,…… naar een land waar je door de buren net zo gehaat word, maar jij geen, door Hollandse Gutmenschen & verdedigers uit het Mohammed camp, een getolereerd lastig kind of loslopend wild bent, maar als trotse Jood jezelf & je familie mag/kan beschermen.
Heel veel kracht en sterkte Esther!