Er worden dwangmatig miljoenen euro’s belastinggeld gepompt in goedbedoelde initiatieven die vooral ‘diversiteit’ en ‘inclusie’ moeten bevorderen. Je mag verwachten dat die enorme bedragen ook iets opleveren. In werkelijkheid wordt het tegenovergestelde ermee bereikt. Terwijl bovenstaande begrippen obsessief en over de hele breedte door de strot worden geduwd, zien we de polarisatie alleen maar toenemen. Een voorbeeld: voor de zoveelste keer presteert het Comité 4 en 5 mei het een rel te veroorzaken. Ditmaal met de keuze van de zogeheten ‘ambassadeurs voor de vrijheid’, die er, laten we zeggen, een zeer selectieve mening op na houden als het gaat om de oorlog met Hamas. Die mening is niet zo verwonderlijk als je zoals in het geval van zangeres S10 je nieuws haalt van Cestmocro, een site die meer dan eens plaats bood aan onversneden Jodenhaat inclusief doodswensen, desinformatie en Hitlerverering. Deze S10, van wie ik vermoed dat ze nog nooit een boek over het conflict heeft gelezen, gaat in gesprek over Gaza. Good luck with that.
Waren er werkelijk geen neutralere ambassadeurs te vinden? Daar geloven we toch helemaal niets van? Je vraagt je af of dit moedwillig is of dat het comité heeft zitten slapen. Ik vroeg bestuurslid Onno Hoes ernaar. Hoes is een oude bekende omdat hij ook oud-voorzitter van het CIDI is. In het verleden hebben Joodse organisaties, ook het CIDI, het comité aangeboden behulpzaam te zijn bij de keuzes. Al sinds een rondetafelgesprek na een inderhaast teruggetrokken SS-gedicht op de Dam in 2012, waar directie en voorzitter toen zo gecharmeerd van waren. Dat aanbod was niet bedoeld om te censureren, wel om het comité te waarschuwen voor eventuele verontwaardiging uit Joodse hoek. Als de comitéleden dan toch bij hun keuze bleven, zouden ze zich tenminste kunnen voorbereiden. Maar het oor werd ondanks beloften nooit te luisteren gelegd. Of het moet zijn dat Hoes wordt gezien als diverse, inclusieve ‘excuus-Jood’ in het comitébestuur. Hoes weigerde het NIW commentaar met een verwijzing naar datzelfde comité.
Dan het Joods Museum. Dat biedt in het kader van diversiteit en inclusiviteit een feestje aan in samenwerking met rabiate Israëlhaters. Leden van Oy Vey stonden op 10 maart 2024 mee te demonstreren bij de totaal in de soep gedraaide opening van het Holocaustmuseum.
Ook het Joods Museum houdt in die keuze geen rekening met het overgrote deel van de gemeenschap. Dat wordt vanwege dwangmatige drang naar inclusie en diversiteit in de marge gedwongen. Extra olie op het vuur van de polarisatie. n
4 reacties
Het is net als met die Hilversumse wethouder, die maandag opstapte. Ze weten niks, zijn ergens ontevreden over, gaan mee met een bepaalde overheids-flow, en hop daar gaat het los. Al jaren gaat het zo, zoals u ook aangeeft met uw verwijzing naar 2012. En met alle respect, maar S10, dat is een vaudeville-zangeres die dan bekendheid krijgt via media, dan kan je je wel druk maken over allerlei van die vage media-typetjes om uiteindelijk te landen bij Franse vaudeville-verschijnselen als die nu in de gevangenis zittende Dieudonne M’Bala M’bala. Inderdaad; het draait om keuzes maken en nadenken. Dat kan je het Joods Museum verwijten maar ook het Joods Museum zit in die overheids-flow. (Veiligstellen van subsidies?)
@Cees: Ik denk dat je slechts gedeeltelijk gelijk hebt over die subsidies om veilig te stellen.
Nee, hier speelt nog iets veel ergers mee, namelijk dat angst om als Jodenvriendje te worden gezien door de linkse pro-pallie beroeps demonstranten meute.
Ben je misschien vergeten hoe zij geprobeerd hebben om Lenny Kuhr te cancelen door haar optreden te verstoren alleen omdat zij Joods is en kinderen heeft die in Israël wonen?
Of het Jerusalem Quartet die hun klassieke muziek niet ter ore mochten brengen van het Concertgebouw, wegens ontvangen ernstige bedreigingen? De veiligheid van personeel en bezoekers kon niet worden gegarandeerd!
Yohay Sponder die plots geen grapjes meer mocht vertellen bij Boom Chicago in Amsterdam?
Nee, los van de ruggengraat loze excuus-Joden, die uit schaamte voor het Zionisme, met hun anti-Israël opmerkingen de vijand in de kaart spelen.
Er bestaat een terechte vrees, om met een artikeltje in de krant te komen net als de door hamas knuffelaars kort en klein geslagen woning van de Israëlische Michael Asuss in Amsterdam.
Toen Michael na de herdenking van 7 October naar huis toe liep is hij gevolgd.
Individuele Joden worden gepakt, en juist dit zorgt ervoor dat zij zich niet meer durven uit te spreken uit pure angst voor hun vege lijf.
Geen verzet, is verzet! Er is niets nieuws onder de zon.
Waarom moet de herdenking van de slachtoffers en verzetsstrijders van de Tweede Wereldoorlog überhaupt worden gemengd met andere zaken, van welke soort dan ook ?