In een poging het narratief van een hongersnood in Gaza te slijten, hebben Palestijnse terroristen in Gaza tonnen babyvoeding verborgen. Die explosieve beschuldiging is niet afkomstig van de regering in Jeruzalem of pro-Israëlische bronnen in het Westen, maar van de Palestijnse activist Ahmed Fouad Alkhatib.
Volgens Alkhatib, die asiel verkreeg in de VS, wilde Hamas dat beelden van hongerende kinderen de publieke opinie in het Westen tot actie zouden dwingen. De Palestijnse activist deelde beelden op sociale media van een pakuis vol ongebruikte babyvoeding. ok Nederlandse media namen gretig verhalen over een hongersnood over van Hamas, zoals dat ook met het narratief over een ‘genocide’ in Gaza gebeurde.
‘Tijdens de ergste periode van de hongercrisis in Gaza in de afgelopen zes maanden, verborg Hamas bewust tonnen babyvoeding en maaltijdshakes voor kinderen door hen op te slaan in clandestiene pakhuizen van het Gazaanse gezondheidsministerie,’ schrijft Alkhatib op X. Datzelfde volledig door Hamas gecontroleerde ministerie verspreidt ook de omstreden cijfers over burgerslachtoofers, die in Westerse media vaak als feitelijk gepresenteerd worden.
‘Het doel was de hongercrisis te verergeren en een ramp te veroorzaken als deel van het hongersnoodnarratief in een wanhopige poging de Israëlische aanval op Gaza tegen te houden,” aldus de allesbehalve pro-Israëlische activist. Ook wilde Hamas dat de voedseldistributie weer in handen van de VN zou komen. Volgens veel experts is de VN-hulporganisatie voor de Palestijnen, UNRWA, niet meer dan een zwaar geïnfiltreerd uitvoeringsorgaan van de terreurorganisatie.
2 reacties
Nu moet alles op vervaldatum gecontroleerd worden.
En de “linkse” vrienden van Hamas in Nederland weten écht niet hoe cynisch en misdadig de Palestijnse en andere Moslimbroeders zijn ? Dat kun je mij écht niet wijsmaken.
De Hoefijzerthese bewijst zich herhaaldelijk en dat maakt haar bewijs wetenschappelijk. O.a. aan de beruchte Radboud Universiteit heeft men zich met deze these beziggehouden, maar ogenschijnlijk zonder er praktische conclusies uit te trekken. Of is het antisemitische selectieve anti-Israël-activisme daar niet emotioneel gemotiveerd, maar zuiver rationeel en instrumentaal ? Bijvoorbeeld om de aandacht af te leiden van het pijnlijke falen van belangrijke “linkse” experimenten zoals multiculturisme en klimaatbeïnvloeding ? Of zijn ze simpel helemaal de weg kwijt, bijvoorbeeld wanneer ze Nederlanders die een min of meer homogene natiestaat wensen, of Israëli’s van alle soorten die eindelijk een veilige staat willen, voor ultrarechtse fascisten aanzien en ultrarechtse Palestijnse fascisten die hun eigen kinderen aan de moloch van hun heilige ideologie offeren, verwarren met nobele vrijheidsstrijders ?