Er lijkt geen ondergrens te zijn in hoe diep FvD-lijsttrekker Thierry Baudet kan zakken. Op campagne in Gouda hield het Tweede Kamerlid een warrige toespraak met allerlei aan de extreemrechtse kiezer appellerende complottheorieën over corona, fraude bij peilingen, pedofiliedoofpotten en nog meer fraais. Maar de meest bizarre uitspraak was toch wel deze: “Ik ben geen voorstander van strafrecht met terugwerkende kracht. Ik beschouw het Neurenberg-tribunaal dan ook als illegitiem. Je moet niet met terugwerkende kracht mensen berechten.”
U hoort het goed, volgens de Forum voor Democratie-leider zouden Adolf Hitler, Jozef Goebbels en Reinhard Heydrich, als zij aan het einde van de Tweede Wereldoorlog nog geleefd hadden, niet berecht mogen worden, en beulen als Hermann Göring, Julius Streicher, Alfred Rosenberg en al die anderen niet veroordeeld. Na alle onthullingen over antisemitisme binnen het Forum voor Democratie maar ook van Baudet persoonlijk, en zijn recent aan het licht gekomen plat-racistische uitingen over ‘negers’ en het IQ van rassen, mag dit misschien niet meer als een verrassing komen, maar Baudet staat nog steeds op drie à vier zetels in de peilingen.
Zelf wuifde hij de ontstane ophef weg door te wijzen op zijn proefschrift uit 2012, waarin hij hetzelfde betoogt, maar of dat de zaak nu zoveel beter maakt? Baudet beweert er alleen maar een in zijn ogen aanvaardbaar rechtsfilosofisch standpunt op na te houden, maar elke eerstejaarsrechtenstudent weet beter. Sowieso is berechting in het strafrecht per definitie met terugwerkende kracht. Dat kan ook moeilijk anders, straffen voor het feit is begaan is alleen mogelijk in sciencefictionromans. Wat Baudet waarschijnlijk bedoelt, is dat er een wettelijke grondslag voor berechting moet bestaan voordat het strafbare feit in kwestie is gepleegd.
Provocerende braller
Maar opnieuw: elke beginnend rechtenstudent weet beter dan Baudet, de zelfbenoemde ‘belangrijkste intellectueel van ons land’. Omdat elk misdadig regime dan slechts de wetten hoeft te veranderen om met elke (oorlogs-)misdaad weg te komen. Op basis daarvan zou elke misdaad gerechtvaardigd zijn: het beruchte ‘Befehl ist Befehl’-non-argument. Deze discussie is gevoerd in de eerste helft van de twintigste eeuw, maar los van enkele anachronistische ultraconservatieven, provocerende brallers, dronken rechtenstudenten en een enkele neonazi, is deze discussie een al 70 jaar geleden gesloten hoofdstuk. In welke van deze categorieën Baudet valt, is moeilijk in te schatten (hoogstwaarschijnlijk in meer dan één), maar het doet hoe dan ook het ergste vermoeden voor de kwaliteit van zijn proefschrift.
Baudet vindt dus dat geen enkele dader van de Shoa berecht had mogen worden, omdat zij allen handelden volgens de Duitse wet: Gesetz ist Gesetz dus. Als het Neurenberg-tribunaal illegitiem was, zou de Holocaust een legitieme daad zijn geweest. En viel Adolf Eichmann of Auschwitz-commandant Rudolf Höss eigenlijk niets te verwijten. De vraag is welke kiezer Baudet met dit soort rabiate, extreemrechtse uitspraken aan zich denkt te binden, maar wie op 17 maart nog steeds FvD stemt, kan in ieder geval zich niet meer beroepen op die andere uitvlucht: “Wir haben es nicht gewusst.”
Abonneer op het NIW
