De Adelson-factor

Het goede nieuws voor de Republikeinse Partij is dat haar kandidaten voor Senaat en Huis van Afgevaardigden kunnen rekenen op 40 miljoen dollar in campagnebijdragen van de 82-jarige Joodse casinomagnaat Sheldon Adelson. Het slechte nieuws is dat dit geld niet gaat naar de campagne van Donald Trump.

Door David Hammelburg

Na zich meer dan een jaar afzijdig te hebben gehouden, heeft Adelson nu besloten Trump de symbolische – want magere – donatie van 5 miljoen toe te kennen. Dit ondanks de talloze nederige bezoeken van Trump en zijn medekandidaten aan Adelsons luxueuze paleis in Las Vegas tijdens de Republikeinse voorverkiezingen, ook wel spottend The Adelson Primaries genoemd. Vergeleken bij de 20 miljoen dollar die hij in 2012 schonk aan voormalig Huis van Afgevaardigden-voorzitter Newt Gingrich en de 30 miljoen die hij datzelfde jaar aan de uiteindelijke Republikeinse kandidaat Mitt Romney gaf, is Adelsons bijdrage is een klap in het gezicht van Trumps campagne.

Ondanks zijn regelmatige ‘Ik sta achter Israël’-tweets, wordt Trumps houding vooral gezien als een van stoïcijnse vrijblijvendheid

De reden: Trump heeft geen flauw benul van het Midden-Oosten. Ondanks zijn regelmatige ‘Ik sta achter Israël’- tweets, wordt Trumps houding vooral gezien als een van stoïcijnse vrijblijvendheid. Eerder dit jaar koos Adelson partij voor Trump in een opiniestuk in The Washington Post, waarin hij schreef: “Ik steun Trumps kandidatuur en ik moedig mijn mede-Republikeinen van harte aan hetzelfde te doen. Het alternatief dat een andere president wordt beëdigd als onze 45e president is angstaanjagend.” Maar in de maanden die hierop volgden negeerde Trump privé-oproepen van Adelson om zijn toon te matigen jegens Hillary Clinton, die ondanks haar oproep tot een tweestatenoplossing tot op het bot pro-Israël en anti-BDS is.

Diepe genegenheid
Clinton krijgt 95 procent van Joodse donaties tegenover 5 procent voor Trump, een trend die wordt geleid door George Soros, Steven Spielberg en mediamagnaat Haim Saban, die Clinton allen tientallen miljoenen dollars hebben geschonken. Amerikaanse Joden zijn geen hardliners als het om Israël gaat, slechts één op de drie voelt een sterke emotionele band met het land. Obama kreeg 69 procent van de Joodse stemmen bij zijn herverkiezing in 2012, ondanks beschuldigingen uit conservatieve hoek dat de president bewust Israëls veiligheid en status in de regio in gevaar bracht. De voormalige Republikeinse presidentskandidaat Mike Huckabee ging nog verder: “Obama zal de Israëli’s regelrecht de oven in sturen.”
Sheldon Adelsons steun voor Israël gaat zo ver dat hij tegen een tweestatenoplossing is en beweert dat de Palestijnen ‘een verzonnen volk’ zijn die ‘als doel hebben (…) Israël te vernietigen’. In plaats van onderhandelingen met Iran pleit de miljardair voor een preventieve nucleaire aanval op de Islamitische Republiek, wat New York Times-columnist Thomas Friedman ertoe bewoog te schrijven dat Adelson ‘alles belichaamt dat onze en Israëls democratie vergiftigt’.
Adelson komt uit een arm deel van Boston, waar hij opgroeide in de schaduw van de Holocaust en met een diepe genegenheid voor Israël. Hij verdiende een fortuin van 32 miljard dollar in de casino-industrie. Maar pas nadat hij zijn in Israël geboren tweede vrouw ontmoette, werd zijn steun voor de Joodse staat zo uitgesproken. In de afgelopen dertig jaar is de Republikeinse betrokkenheid bij Israël opmerkelijk fel geworden. In kwestie na kwestie – van militaire steun tot het nederzettingenbeleid – bieden de Republikeinen Israël hun onvoorwaardelijke liefde aan. Dit begon in de jaren 80 onder Ronald Reagan, werd voortgezet met de politisering van de evangelische christenen in de jaren 80 en 90, en werd nog sterker – na 9/11 – tijdens het presidentschap van George W. Bush. Vandaag de dag is de Republikein tegen abortus, voor wapenbezit, tegen belastingen en voor Israël. “Toen ik jong was, vertelde ik mensen wel dat ik Republikein, maar nooit dat ik Jood was,” vertelt opiniepeiler Frank Luntz, “omdat ik bang was voor antisemitisme binnen de partij. Wanneer ik nu aan Republikeinen vertel dat ik Joods ben, krijg ik applaus.” Maar dat applaus blijft angstvallig stil bij de Joodse steun voor Trump. Vraag het Adelson maar. En waar Adelson gaat, daar volgen de Republikeinen.