Valt het u ook op? Dat in deze coronatijd iedereen elkaar ineens ‘blijf gezond’ wenst? Ik had het sinds mijn kinderjaren niet meer zo vaak gehoord. Als er een groot afscheid was in mijn familie, bijvoorbeeld wanneer mijn tante Gré terugging naar haar thuis in Zuid-Afrika, zeiden we het altijd: zei gezund. In mijn herinnering was het met een s, maar even nakijken leert dat het in het Jiddisch toch echt met een z geschreven wordt. Er zijn vele variaties, ‘blijf gezond’ is de meest voorkomende. Je hoort het weer overal.
Deze week loopt alles door elkaar. Corona, 4 en 5 mei, Jom Hazikaron en Jom Haätsmaoet. Bij mij ligt dezer dagen de emotie dicht onder het oppervlak. Terwijl we dinsdagavond met z’n allen werkten aan dit NIW postte Twittervriend Hen Mazzig een nieuwe versie van Hatikva. Dj Offer Nissim had een mix gemaakt van het Israëlische volkslied en de stemmen van de naar mijn smaak altijd iets te dramatische Israëlische volkszangeres Rita, en Barbra Streisand. Daarachter plakte hij een heerlijke housebeat. Deadline of niet, in huize Esther ging het dak er even af. Bewegen, ook belangrijk in deze coronatijd, toch?
De zang van Streisand bleek afomstig van een versie – ze zong het diverse keren – uit 1978, voor het dertigjarig bestaan van Israël. Er staat nog steeds een filmpje van op Youtube. Daarvoor had ze een gesprek met Golda Meïr, die op die dag, 3 mei, jarig was.
Ik zocht op internet even verder en kwam weer de ontroerende opname tegen die de BBC maakte op 20 april 1945. In Bergen-Belsen, vijf dagen na de bevrijding van het kamp. Uit volle borst zongen Joden daar Hatikva, met trots in hun stemmen. Kippenvel. Iedereen kende de melodie en de woorden van het gedicht van Naftali Herz Imber dat drie jaar later – terecht – het Israëlische volkslied zou worden. Wat een kwantumsprong tussen dat lied uit april 1945 en de houseversie van Nissim nu. En wat een kwantumsprong die het Joodse volk tussen 1945 en nu heeft gemaakt. Hoe sterk dat dit volkslied iedere keer weer van jasje kan veranderen, maar toch dezelfde emotie oproept. Optimisme. Hoop. Er is altijd hoop. Daarom in dit NIW bijzondere aandacht voor boeken die die hoop vertegenwoordigen. Opdat wij niet vergeten en opdat wij in gezondheid de vrijheid kunnen blijven vieren. Zei gezund.
Abonneer op het NIW
