‘De Palestijnen moeten hun strijd tegen het zionisme opgeven’

Mevrouw Wilf, wat valt u op bij uw lezingen in het Westen?

Laatst was ik op een conferentie in het Franse parlement. Het was allemaal zo jaren negentig. Het ging over vrede sluiten, de tweestatenoplossing en terugkeren naar de onderhandelingstafel. Alsof er al die tijd niets was gebeurd. Op een gegeven moment wendde de gesprekleidster zich naar mij en vroeg enigszins neerbuigend: “Hoe kan de EU jullie helpen?” Zij speelde de verlichte vreedzame Europeaan die ons op het goede pad wil brengen. Ik antwoordde: “Het zou mooi zijn als jullie Europeanen zich herinneren hoe de EU ooit is ontstaan. Dat was niet door vreedzaam onderhandelen en elkaars menselijkheid te erkennen. Het ging anders: enkele meedogenloze leiders begrepen dat de Tweede Wereldoorlog alleen maar beëindigd kon worden met een totale overgave en opdeling van nazi-Duitsland. 

Zoiets als: wij hebben jullie uit medelijden en schuldgevoel een landje geschonken en jullie onafhankelijkheid gegund en kijk eens wat jullie er nu mee doen …

Ja, dat noem ik zionismeontkenning. Alsof Joden niet zelf handelden om een land op te bouwen. In de jaren 30 had er al een Joodse staat moeten zijn en wij hebben alles op alles gezet om dat land op te bouwen. Dat het er niet op tijd was voor de Holocaust kwam door Arabisch geweld en Brits verraad. De Europeanen hebben ons helemaal niets gegeven. Ze hebben het zelfs bijna onmogelijk gemaakt. Het idee dat Israël voorwaardelijk bestaat dankzij Europese welwillendheid is bizar en uiteindelijk koloniaal.

Het is in feite ook koloniaal om Palestijnen niet op hun woord te geloven als zij het recht op terugkeer heilig verklaren. Europeanen zeggen dan tegen Israël dat het alleen maar een onderhandelingstactiek is.

U komt naar Nederland om een verhaal te houden voor mensen die over het algemeen sympathiek tegenover Israël staan, maar zich in toenemende mate belaagd voelen door allerlei beschuldigingen van koloniale suprematie. Wat gaat u hun vertellen?

Ik zal hun vertellen dat alles waarvan zij beschuldigd worden niets met de werkelijkheid te maken heeft. Zionisme is juist een anti-imperialistische en antikoloniale beweging die Joden verloste uit de apartheid.

‘De ideologie van de Palestijnen brengt ze alleen maar ellende en vernietiging’ 

Ze komen niet uit de lucht vallen, die beschuldigingen die vandaag synoniem zijn met het kwaad. Dit is al decennialang aan de gang, de voortdurende herhaling van steeds maar in ernst toenemende beschuldigingen leidt tot een climax waarin de algehele stemming zal zijn dat dit kwaad, het zionisme, coûte que coûte moet worden uitgeroeid. Wij moeten begrijpen in wat voor een gevaarlijke ontwikkeling we zijn beland. Neem dat protestbord op een demonstratie vlak na 7 oktober met de tekst ‘houd de wereld schoon’ – en dan een afbeelding van een mageen David in een vuilnisbak. Het idee dat er een goede, schone wereld mogelijk zou zijn zonder Joden of een Joodse staat is bijzonder gevaarlijk. 

Helaas is het ook een van de grootste gebreken van het Holocaustonderwijs. Ook in Nederland zijn ongetwijfeld veel mensen op de hoogte van de gruwelen van de nazi’s en de vernietigingskampen. Maar niet iedereen is zich er bewust van dat de nazi’s dat deden vanuit de overtuiging het kwaad te verdelgen.

Palestina is ook zo’n gevaarlijke utopie. Want in essentie betekent het de uitwissing van het Joodse volk tussen de Jordaan en de Middellandse Zee. Het is niet toevallig dat alle slechte betekenissen op het zionisme worden geplakt en goede woorden als ‘vrijheid’ ‘rechtvaardigheid’ en ‘gelijke rechten’ uitsluitend worden gekoppeld aan ‘palestinisme’, zoals ik het noem, met dat het heilige recht op terugkeer. Zo wordt een wereld zonder de ‘collectieve Jood’ een utopie, waar al het goede om voor te strijden automatisch bij hoort: klimaat, feminisme, lhbt-rechten. Bovendien wordt dat ideaal verspreid door organisaties met prestige, zoals universiteiten en internationale organisaties. Zoals een voormalige Sovjetfunctionaris ooit uitlegde hoe je de massa manipuleert: “Voortdurende herhaling, sterke symbolen en prestige.” Juist dat prestige verlamt het vermogen zelf te oordelen. Als de Verenigde Naties of Harvard het zeggen, dan zal het wel waar zijn. 

Hoe wilt u dat beeld veranderen?

Uiteindelijk zal het de Joden niet alleen lukken. Daarvoor zijn wij te gering in aantal. Wij lijden vaak aan slechte timing. Pas als de wereld wakker wordt en ziet hoe destructief deze ideologie is en in wat voor een gekte wij allen zijn beland, hebben de Joden vaak al de zwaarste klappen gekregen. Pas als de Amerikanen, Fransen, de Britten, Canadezen en Australiërs zeggen: nu is het genoeg. Ik weet niet of dat dit keer op tijd zal gebeuren. 

‘Het is tijd voor de Joden om voor zichzelf te zorgen. We moeten er weer voor elkaar zijn’

Ik denk niet dat ik dit weekend met een bemoedigende boodschap kom. Ik heb wel twee belangrijke adviezen. Ten eerste: het is tijd voor Joden om voor zichzelf te zorgen. Minder eenvoudig dan het lijkt, want de laatste twee generaties zijn opgegroeid met het idee dat Joods zijn betekent: voor ieder ander te zorgen. Wij moeten ons weer bewust worden er voor elkaar te zijn. En ten tweede: probeer zoveel mogelijk bondgenoten te vinden onder niet-Joden en hen ervan te doordringen dat wat er gaande is veel verder strekt dan tot alleen de Joodse bevolking. 

In eerste instantie verloor ik mezelf in de theorie van antisemitisme en antizionisme. Toen ben ik gaan onderzoeken wat er gebeurt als antizionisme wordt geïnstitutionaliseerd en genormaliseerd, bijvoorbeeld in landen als Iran en de Sovjet-Unie. In die gevallen zie je dat de samenleving vijandig tegenover Joden wordt. Dan kan iedereen voor de bühne volhouden dat ze niets tegen Joden hebben en dat het alleen om het zionisme gaat. Soms houden zelfs Joden publiekelijk vol dat het weinig betekent dat de samenleving steeds meer anti-Joods wordt. 

Zeker tegen jonge Joden zeg ik altijd: “Het maakt niet uit wat je persoonlijk voelt of dat je met vuur speelt dat toch groter is dan jij. Als dit niet gestopt wordt, betekent dit het einde van het Joodse leven en heb jij uiteindelijk geen enkele keuze meer over hoe jij jouw leven wil leiden.” In Amerika valt mij op dat vooral Joden uit Iran, de Sovjet–Unie en Oost-Europa minder geneigd zijn te geloven dat het alleen om zionisme gaat. Zij en hun familie hebben dat hele repertoire al een keer doorgemaakt. Iran houdt ook nog steeds vol van zijn Joden te houden, maar die wonen inmiddels bijna allemaal in Los Angeles. Wie nog steeds gelooft dat antisemitisme alleen iets van de nazi’s is, is wel eerder bereid te geloven dat het uitsluitend om zionisme gaat. Dat maakt het zo gevaarlijk.

U heeft het over palestinisme, dat vooral bepaald wordt door het heilige recht op terugkeer. Is het volgens u noodzakelijk deze ideologie te verslaan?

Zeker in de fase waarin de oorlog zich op dit moment bevindt, met enorme verwoestingen in Gaza, is dat van cruciaal belang. We moeten de kansen die dit biedt, niet aan ons voorbij laten gaan. Het komt ongetwijfeld raar over, maar de vernietiging van Gaza, mits in goede banen geleid, kan tot het besef leiden dat de ideologie van de Palestijnse strijd alleen maar tot ellende en vernietiging heeft geleid. Telkens als de Arabieren ten strijde trokken om de Joodse staat te vernietigen en zij verslagen werden, kwamen zij weg met het verhaal dat het geen verlies was. De uiteindelijke overwinning was alleen maar uitgesteld. 

Generaties Palestijnen worden in deze overtuiging opgevoed door UNRWA, de VN-hulporganisatie voor Palestijnen. Het gaat niet, zoals vaak wordt voorgesteld, om een stel wilden die van geen ophouden weten, het wordt hun doorlopend door regeringen en organisaties voorgehouden dat zij het nog een keer kunnen proberen. Dit moment zou gebruikt moeten worden. Er kan in Gaza niets meer opgebouwd of geïnvesteerd worden zolang de inwoners zich niet overgeven, afstand nemen van UNRWA en ieder persoonlijk een verklaring ondertekenen waarin zij afzien van het recht op terugkeer. Ze moeten hun strijd tegen het zionisme opgeven en bereid zijn naast een Joodse staat te leven, niet erbovenop. 

‘Zionisme is juist een antikoloniale beweging die Joden verloste uit de apartheid’

Pas als duidelijk wordt dat zij zijn verslagen vanwege hun ideologie, ontstaat er ruimte voor andere ideeën. Wij hebben dit nu een eeuw lang geprobeerd; laten we eindelijk wat anders doen. Neem vredesactivist Ahmed Fouad al Khatib, die opgroeide in Gaza. Het is echt niet dat hij zo aardig over Israël is, maar hij is een van die stemmen die een nieuwe Palestijnse visie aanprijst. Een zienswijze waarin het eeuwige verzetsverhaal, dat alleen maar tot ellende heeft geleid en de Palestijnse samenleving tot het bot heeft uitgehold, eindelijk wordt losgelaten. Je kunt ervoor kiezen wel in vrede naast Israël samen te leven. De personen waar hij het meest verbolgen over is, zijn niet de Israëli’s. Het zijn de pro-Palestijnse supporters in het westen, die geen ruimte laten voor andere Palestijnse stemmen. Overal wordt hem het spreken onmogelijk gemaakt. Zij maken hem uit voor verrader van de Palestijnse zaak. Dat is uiteindelijk een tragedie voor iedereen, zowel voor de Palestijnen als voor de Joden.

Hoe wordt het verslaan van dat palestinisme gerealiseerd zonder hulp van de internationale wereld?

Goed punt. Het is frustrerend dat de internationale wereld juist de andere kant op beweegt en weer bereid is geld te geven zonder enige voorwaarde of controle, zodat de hele infrastructuur om oorlog tegen Israël te voeren opnieuw wordt opgebouwd. Helaas zijn er velen die het nog een keer willen proberen. Het heeft ook te maken met ons falend leiderschap. We brengen de boodschap niet goed over.

Bijvoorbeeld?

We hoeven bijvoorbeeld niet te benadrukken dat het alleen om Hamas gaat. Het gaat niet alleen om Hamas. Die terreurgroep strijdt in naam van de Palestijnse zaak. De hele Gazaanse samenleving moet afscheid nemen van deze ideologie, net zoals Duitsland gedenazificeerd is. 

Maar dan zegt iedereen: “Zie je wel, het gaat niet om Hamas maar om alle Palestijnen.”

Dat zeggen zij sowieso wel. Het is tijd dat wij de waarheid vertellen. Misschien ontstaat er dan eindelijk bereidheid om te luisteren.