‘Beantwoord deze ene vraag, Hassan Nasrallah.’ De Libanese blogster Dima Sadek kijkt recht de camera in als zij de leider van terreurbeweging Hezbollah uitdaagt: “Beantwoord deze vraag en heel Libanon zal voor je buigen, ík zal voor je buigen. Wat heeft Israël gedaan dat Hezbollah ons niet ook al heeft aangedaan?” Blijkbaar raakte Sadek een gevoelige snaar, want haar video werd bijna 750 duizend keer bekeken. De influencer maakt een belangrijk punt: als Hezbollah (mede-)verantwoordelijk is voor de enorme explosie in de haven van Beiroet en de humanitaire ramp die deze heeft veroorzaakt, wat is dan het grote bezwaar tegen buurland Israël? Huist de vijand niet meer binnen de grenzen van het land zelf, in plaats van – zoals Libanese politici hun bevolking zo graag willen laten geloven – in de ‘zionistische entiteit’?
De rol van Hezbollah bij de ontploffing van 2750 ton ammoniumnitraat in de haven van Beiroet is nog in nevelen gehuld. Was de chemische substantie bedoeld om explosieven te maken? Feit is dat er in de haven weinig ontsnapt aan het waakzame oog van de jihadisten. Hassan Nasrallah zelf probeerde in een toespraak de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven door te beweren dat de rol van zijn organisatie er beperkt is, maar het is Hezbollahs veiligheidschef Wafiq Safa die in de haven de scepter zwaait. Saillant detail: Safa is de zwager van Nasrallah. En een ander detail: op geen enkel moment beschuldigde Nasrallah Israël van verantwoordelijkheid voor de ramp. Blijkbaar was hij beter op de hoogte dan veel internationale commentatoren die – ook in Nederland – direct – de beschuldigende vinger naar de Joodse staat uitstaken. We weten dat de terroristen van de ‘Partij van God’ hun wapenopslagplaatsen bij voorkeur in dichtbevolkte gebieden plaatsen omdat daarmee de kans op Israëlische luchtaanvallen aanzienlijk kleiner wordt. Blijkbaar gaat het lot van de Libanese burgerbevolking Jeruzalem meer aan het hart dan de Hezbollahleiding.
Hypocrisie
De Libanese bevolking lijkt dit steeds meer te beseffen. Vandaar dat tijdens de demonstraties van de afgelopen week kartonnen beeltenissen van Nasrallah werden opgehangen – een vóór de ramp ondenkbare actie. Toch is de kans dat er echt iets verandert in Libanon gering. De sektarische verhoudingen liggen nu eenmaal hoe zij liggen, sjiitische Libanezen zullen niet opeens op gematigde soennitische politici stemmen, laat staan op christenen – ook niet als die partijen echt een vuist zouden durven maken tegen de wurggreep waarin Hezbollah het land houdt. En al deden zij dat wel, blijft de realiteit dat de terreurbeweging militair superieur is aan het regeringsleger.
Zo blijft alles bij het oude en zijn honderden Libanese burgers voor niets omgekomen
Vandaar ook dat Libanon de steun die Israël direct na de ramp aanbood, heeft afgewezen. Uiteraard met bijval van de Israëlhaters in de internationale gemeenschap, die het voorstel van hulp uit Jeruzalem als ‘hypocriet’ van de hand wijzen. De echte hypocrisie is natuurlijk dat men liever de Libanese bevolking laat creperen dan toenadering met de Joodse staat toejuicht. Zeker nu de spanningen aan de grens tussen de twee landen de afgelopen weken fors opliepen nadat de Israëlische luchtmacht Hezbollah doelen in Syrië had gebombardeerd. Israël zou met zijn schat aan internationale ervaring op het gebied van rampenbestrijding veel goeds kunnen doen voor de Libanese burgers, maar dat is een brug te ver voor de antizionistische gemeenschap.
Blijkbaar haten veel Arabieren Joden nog steeds meer dan dat zij van hun eigen kinderen houden, om Golda Meïr weer eens te parafraseren. Dat geldt zelfs voor blogster Dima Sadek, ondanks haar felle kritiek op Hassan Nasrallah. Hoewel haar emotionele oproep veel bijval kreeg, werd zij tegelijkertijd van verraad beschuldigd omdat zij het waagde Hezbollah te vergelijken met erfvijand Israël. Dus zag Sadek zich genoodzaakt haar onwankelbare afkeer van de Joodse staat uit te spreken: “Israël is een kanker en het Israëlische apartheidssysteem is een schande!” Zo blijft alles bij het oude en zijn honderden Libanese burgers voor niets omgekomen, zijn duizenden voor niets gewond geraakt en honderdduizenden voor niets dakloos geworden.
Foto: Ahmed Khataib / Flash90
Abonneer op het NIW
