Het is nog geen twee jaar geleden dat Forum voor Democratieleider Thierry Baudet door de rechter veroordeeld werd voor zijn vergelijkingen tussen het Nederlandse coronabeleid en de Shoa. Vandaag lijken het eerder twee decennia. Walgelijk vonden wij hen, de demonstranten die met gele sterren demonstreerden tegen overheidsmaatregelen die bedoeld waren om de volksgezondheid te beschermen. De Joodse gemeenschap stond als één blok op tegen die betogers. Verbijstering, verdriet, woede heersten.
Wat niet heerste in die donkere coronatijd, was angst. Er hoefden geen Joodse scholen gesloten te worden. Joodse ouders hoefden niet te overwegen hun kinderen van openbare of christelijke scholen te halen, omdat zij daar gepest of erger werden. Studenten voelden zich niet bedreigd omdat aan onze universiteiten gemaskerde demonstranten opriepen tot genocide (sinds 7 oktober weten we precies wat From the river to the sea betekent). Als er al aan onze academische instellingen antisemitische betogingen waren, werden die niet massaal ondersteund en aangemoedigd door docenten, zoals nu.
Tijdens corona waren er geen petities van ‘neutrale’ ambtenaren die het de Joodse staat onmogelijk willen maken zich te verdedigen. Er was geen pers die de leugens van een terreurbeweging klakkeloos overneemt en zo het eeuwenoude bloedsprookje herintroduceert aan nieuwe generaties Nederlanders. Er waren geen burgemeesters die lieten zien dat zij Joodse levens minder waard vinden dan dat van Turken of Oekraïners. Ook waren er geen gemeenteraadsleden die demonstratief wegliepen om zo te voorkomen dat de moord, marteling, verkrachting en gijzeling van 1500 onschuldige Joodse slachtoffers veroordeeld zou worden.
Propaganda
Er waren geen politici die schouder aan schouder stonden met aan terroristen gelieerde islamitische organisaties die demonstraties organiseren waarin massaal wordt opgeroepen tot verdrijving van zeven miljoen Joden uit hun historisch thuisland. Of erger. Er was geen kandidaat-premier die zo veel kritiek vanuit zijn eigen partij kreeg toen hij de Hamas-terreur veroordeelde, dat hij zich genoodzaakt ziet op sociale media Hamaspropaganda over te nemen. Die tot op de dag van vandaag op zijn X-account staat.
Nu zijn de maskers af. Voorgoed
Er waren geen 62 Kamerleden die voor een motie stemden waarin de racistische leugen is opgenomen dat Israël een apartheidsstaat zou zijn. Een motie die ook nog eens werd ingediend door de openlijk antisemitische en terreur vergoelijkende partij Denk. En er waren geen hoogleraren die het genocidale bloedbad als ‘opwindend’ bestempelden. Zonder enige consequentie, trouwens – opvallend in een land waar andere professoren worden ontslagen als zij per ongeluk een verkeerd pronoun gebruiken. Extinction Rebellion had zich nog niet ontpopt als een clubje Jodenhaters en Greta Thunberg had haar beroemde uitspraak ‘How dare you?’ nog niet veranderd in ‘How dare Jew’. De Europese hoofdsteden waren nog te onderscheiden van die in het Midden-Oosten, want er marcheerden nog geen tienduizenden te islamitische meutes door Londen, Parijs en Berlijn, belust op wraak op de Joden. U weet wel: ‘diversiteit’.
Gebrandmerkt
Wat is er in die twee jaar zo veranderd? Wat is het grote verschil tussen het anti-Joodse racisme van 2021 en dat van nu? En waarom is het antisemitisme in de straten nu zoveel gevaarlijker dan toen?
Het doet pijn dit te schrijven, maar de reden is dat 7 oktober 2023 de geschiedenis in zal gaan als de dag waarop de vlag van het antisemitisme definitief van extreemrechts aan links werd overgedragen. Alle voorbeelden hierboven, alle uitingen van Jodenhaat van de afgelopen weken komen op het conto van links en de islam – of een bizarre combinatie van die twee. Dat is niet opeens zo gekomen, maar speelde onderhuids al veel langer. Wij waarschuwen er al jaren voor, enkel om zelfs vanuit delen van de Joodse gemeenschap daarvoor als ‘extreemrechts’ gebrandmerkt te worden. Er was alleen nog de juiste aanleiding voor nodig om dit alles aan de oppervlakte te laten komen. De massamoord op Joodse burgers was de lont in het kruitvat. Nu zijn de maskers af. Voorgoed.
Waarom dit zo gevaarlijk is? Omdat – anders dan extreemrechts – het linkse antisemitisme salonfähig, zelfs dominant is in de politiek, media, universiteiten, ngo’s en culturele instellingen. Daar vindt u geen kaalkopjes met 88-tatoeages. Wel linkse intellectuelen die uit een misplaatst gevoel voor wie de underdog is, uit opportunisme en ja, vaak ook gewoon uit ouderwetse Jodenhaat de kant van de Palestijnen en zelfs van Hamas kiezen.
Antisemitisme? Het is een linkse hobby geworden.
Abonneer op het NIW
