Goedertierenheid

 Afgelopen dinsdag mocht ik deel uitmaken van een Holocaustherdenking in de Koninklijke Academie voor Wetenschappen in Brussel.

Een panel met de nieuwe president van de overkoepelende Belgisch Joodse organisaties, Yohan Benizri en de coördinator bestrijding antisemitisme van de Europese Commissie, Katharina von Schnurbein, besprak de opkomst van het hedendaags antisemitisme. Er kwam een vraag uit de zaal, gesteld aan Benizri, hoe het tegenwoordig gesteld is met de Jodenhaat vanuit christelijk-religieuze kring. De vragenstelster zei dat zij dit nog regelmatig tegenkomt. Yohan antwoordde dat de samenwerking tussen Joden en christenen steeds beter wordt en dat hij die tendensen zelf niet opmerkt. Ik was het met hem eens.

Je zult het altijd zien, je wordt voor dat optimisme gestraft. De volgende dag, deadlinedag NIW, werd een groot deel van onze redactionele werkzaamheden opgeslokt door een rel in Apeldoorn. Tom Fürstenberg had tijdens een herdenkingsbijeenkomst een stevige knuppel in het hoenderhok gegooid. Tijdens een ‘vredesweek’ in september was er sprake geweest van antisemitisme. Grootste boosdoener was Kees Blok, de kersverse voorzitter van een organisatie die Kairos-Sabeel heet. Daarop spitste ik de oren, want ik ken deze namen al langer, en niet met genoegen. Blok blijkt naast oud-militair en -rechter ook een vroom man. Zijn handelingen lijken geïnspireerd door zijn geloof. Hij is niet de enige. Er zijn veel organisaties in de christelijke wereld die zich enthousiast inzetten voor BDS-activiteiten en ja, ook in die kringen hoor je dat Israël eigenlijk nooit had mogen worden gesticht. Als de beschuldigingen aan het adres van de heer Blok kloppen, is ook hij die mening toegedaan. Ik ben ervan overtuigd dat Blok bij hoog en bij laag zal beweren geen Jodenhater te zijn. Maar feit is wel dat het ontkennen van het bestaansrecht van Israël in de werkdefinitie antisemitisme van de EU als antisemitisch wordt omschreven.

Kairos, Sabeel, United Civilians for Peace, The Rights Forum, het zijn stuk voor stuk organisaties die innige banden met elkaar onderhouden en zich vanuit christelijke goedertierenheid lijken op te werpen voor het Palestijnse volk. Maar je hoort ze nooit over de dramatische positie waarin de Palestijnen in bijvoorbeeld Syrië zich bevinden. Deze clubjes zijn niet pro-Palestijns, maar veeleer anti-Israël, waarmee ook Kerk in Actie en PAX (voorheen Pax Christi) zich met regelmaat inlaten. Bij de heer Blok ruik je het onderliggende bruin. Geen wonder dat Joodse organisaties steeds terughoudender zijn hun medewerking aan deze ‘Vredesinitiatieven’ te verlenen.