Daan Schuurmans in ‘De held’
Wie denkt dat familiedrama De held alleen maar kommer en kwel is, komt bedrogen uit. Er valt ook veel te (glim)lachen en de Joodse kijker wordt een spiegel voorgehouden.
Wat is De held precies voor film? Het alleen een thriller noemen doet de verhaallijn tekort, een komedie is het beslist niet, hoewel er in het eerste deel veel te lachen valt. Het is zeker ook een familiedrama, maar het is meer dan dat, waardoor de kijker zich na de film afvraagt: waar heb ik nu eigenlijk naar zitten kijken?
Het gelaagde verhaal komt erg traag op gang. Er wordt ruim de tijd genomen voor de opmaat naar echte actie en de apotheose. Daarbij moet worden aangemerkt dat het spel van de sterrencast veel goedmaakt. Kitty Courbois zet een zeer geloofwaardige grootmoeder neer. Van Hans Croiset, opa, ga je tegen wil en dank houden. Voor Joodse kijkers is het eerste deel van de film, zeker de manier waarop de familieleden met elkaar omgaan, een feest der herkenning. Het gehakketak tussen de familieleden, met Monic Hendrickx als spil en zusje Susan Visser als lichte noot met tragische ondertoon is zelfs vermakelijk. De diepe liefde tussen de familieleden blijft onuitgesproken, maar is tot op het bot voelbaar. De cinematografie is prachtig.
Overtuigende slechterik
De film legt veel nadruk op de onontwarbare kluwen van emoties binnen de familie, totdat Daan Schuurmans als stalker roet in het eten gooit. Hij speelt de huiveringwekkende slechterik en doet dat naarmate de film vordert steeds overtuigender. Ook hij blijkt een product van zijn familiegeschiedenis.
In De held geen stunts, de agressie is hoofdzakelijk intimiderend en onderhuids. Maar een onheilspellende thriller, zoals de film aangekondigd wordt op de site van het Nederlands Film Festival, is het niet. Hoewel er zeker spannende scènes in voorkomen, blijft het boek spannender. Wel legt de film feilloos de dynamiek bloot tussen de eerste, tweede en derde generatie Holocaust-slachtoffers. Daarbij moet wel de vraag gesteld worden of daar in 2016, met steeds meer antisemitische incidenten en steeds minder historisch besef, nog een groot publiek op zit te wachten. Daarnaast vallen er voor degene die het boek niet gelezen heeft, wat gaten in de verhaallijn. Dat is jammer. Toch is het een film die je niet één, twee, drie naast je neerlegt. De bezoeker wordt gedwongen zichzelf de vraag te stellen: had ik de trekker overgehaald? Alleen al daarom en om het prachtige acteerwerk, is de film de moeite waard.
Abonneer op het NIW
