Hoogverraad in Washington

Het was een groot schandaal toen kort voor de vergeldingsaanval van Israël op Iran een deel van de plannen hiervoor gelekt werden door hoge kringen in het Pentagon (het Amerikaanse ministerie van Defensie) of het State Department (het ministerie van Buitenlandse Zaken). Maar één ding was het niet: een verrassing.

De FBI onderzoekt het lek, maar alle aanwijzingen duiden in dezelfde richting: een netwerk van Iraanse spionnen in de hoogste echelons van de Amerikaanse regering. Erger nog: diezelfde regering zou al jaren weten dat het netwerk actief is en er niets aan gedaan hebben. De reden hiervan is van politiek perverse aard. De betrokken hoge functionarissen zijn benoemingen van de Democratische presidenten Barack Obama en Joe Biden. Het Witte Huis zou nu willen voorkomen dat vlak voor de verkiezingen een Iraans spionagenetwerk wordt opgerold in Washington. 

De functionarissen in kwestie zouden gezien hun banden met het regime in Teheran nooit benoemd mogen zijn, laat staan dat zij een zogeheten top secret security clearance hadden mogen krijgen. Dit betekent dat zij onderzocht zijn en betrouwbaar genoeg bevonden om geheim materiaal van de hoogste klasse te ontvangen. Spin in het web is Robert Malley. Hij was de man die de onderhandelingen met Iran leidde toen president Barack Obama het in 2014 tijd vond voor een andere benadering van de Islamitische Republiek. Obama wilde betere relaties met de ayatollahs. Deels uit nobele motieven: om te voorkomen dat Iran kernwapens zou ontwikkelen. Deels echter ook uit naïviteit ten opzichte van islamitisch fundamentalisme en uit afkeer van de innige band die Obama’s voorgangers hadden met Israël.

Tabatabai

Malley begon op allerlei strategische plekken in Washington zijn handlangers te plaatsen. Veelal waren die van Iraanse afkomst en binnen een mum van tijd werden zij benaderd door agenten van het regime in Teheran. ‘Zes tot tien’ adviseurs van denktanks en universitaire docenten lieten zich gewillig voor het karretje van de ayatollahs spannen. Er werd nauwelijks tegen opgetreden, wellicht vanwege de binnen de Democratische partij levende doodsangst van islamofobie beschuldigd te worden. 

Erger was het dat Malley een zekere Ariane Tabatabai naar voren schoof. Eerst in het ministerie van Buitenlandse Zaken en later zelfs in het Pentagon, als stafchef van de onderminister van Defensie voor Speciale Operaties. In september 2023 bleek uit documenten dat Tabatabai verbonden was aan een propagandaeenheid van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken. In de Senaat werd ervoor gepleit dat haar betrouwbaarheidsverklaring, de status die haar inzage in staatsgeheime documenten geeft, werd ingetrokken. Dat gebeurde echter niet, hoewel oud-FBI-agenten van mening zijn dat Tabatabai nooit op die functie geplaatst had mogen worden. 

In 2023 bleek dat Tabatabai verbonden was aan een Iraanse propagandaeenheid

Inmiddels was haar beschermheer Robert Malley geschorst, nadat was gebleken dat hij onderzocht werd als mogelijke bron van eerdere lekken van geheime informatie. Maar net als tegen Tabatabai werd er niet echt opgetreden; blijkbaar ging het ontslaan, laat staan het vervolgen van de speciale gezant voor Iran het Witte Huis te ver. Zoveel gezichtsverlies in de aanloop naar verkiezingen was onverteerbaar. Tabatabai is volgens journalistiek platform Politico zelfs recent bevorderd, ondanks haar banden met de Iraanse Revolutionaire Garde. 

Daardoor is er nu geen sprake meer van naïviteit, maar van bewuste ondermijning van de Amerikaanse buitenlandse politiek … door het Witte Huis. Het lijkt het scenario van een matige Hollywoodfilm: een van spionage verdachte functionaris die de Israëlische plannen voor een aanval op Iran verraadde, maakt carrière in de hoogste kringen in Washington. Wie zegt dat complotten altijd verzinsels zijn?