Hoop

Als we vorig jaar tijdens de pesachlockdown hadden geweten dat we een jaar later nog steeds niet met onze dierbaren seider zouden kunnen vieren, was de moed ons waarschijnlijk in de schoenen gezonken. Het is maar goed dat we niet alles van tevoren weten. Gelukkig lijkt er licht te gloren aan het einde van de tunnel. De tunnel waar Israël voor het grootste deel al uit is, waar mensen weer onbekommerd op tafels kunnen dansen en uit hun dak kunnen gaan. Wij moeten het nog even met surrogaat doen. Een seider in je eentje vind ik maar niks, met z’n tweeën ook niet. En die ene gast die we mogen uitnodigen? Wat gebeurt er als Eliahu op seideravond echt z’n plek aan de tafel inneemt? Moeten we onze gast er dan maar uitschoppen?

Gelukkig probeert iedereen met de bandbreedte die we nu hebben er alles aan te doen om Pesach 5781 onvergetelijk te maken. Zo bedacht Bendigamos de mogelijkheid om de seider deels in een soeka te vieren (zie pagina 50). Voor de keukenramptoeristen onder ons, tot wie ik mezelf reken, is er de professioneel opgenomen reeks kooklessen voor beginners, Preps & chats met Esty Jacobs, de pesacheditie, van Chabad on Campus. U vindt de filmpjes terug op YouTube.

Intussen is besloten de avondklok aan te passen van negen naar tien uur ’s avonds, terwijl de besmettingscijfers schrikbarend stijgen. Sommigen zeggen dat dat met de invoering van de zomertijd te maken heeft. Dan is de vraag gerechtvaardigd wat dat voor nut heeft, omdat die avondklok toch vooral is ingesteld om het aantal bewegingen buiten te verminderen. Of dat een uurtje vroeger of later gebeurt, wat is het verschil? Anderen zeggen dat het te maken heeft met de ramadan die zijn intrede doet. De maaltijd mag tijdens de vastenmaand pas na zonsondergang worden genuttigd. Volgens burgemeester Aboutaleb wordt dat een probleem. Maar ook de iftar moet toch en petit comité plaatsvinden? Ik snap het niet.

In ieder geval blijft de traditie van het kasjeren voor Pesach hetzelfde. Zelf ben ik tussen de deadline door aan de kledingkasten toe, die het afgelopen jaar sowieso weinig activiteiten hebben gezien. Maar met de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat we dit jaar met z’n allen, alleen of in beperkt gezelschap, toch vol hoop en verwachting kunnen zeggen: “Lasjana habaä Biroesjalajim”

Geniet van deze pesacheditie en ondanks alles chag sameach!