Sprookjes van vroeger, toen mobieltjes nog niet bestonden, waren overzichtelijk: het kwaad verloor altijd van het goede. De boze heks ging heen, prinsen kregen hun prinsesjes en alle ratten werden palfrenier op de koets van Assepoester. Tegenwoordig zijn sprookjes politiek correct: ze gaan over het milieu, racisme, de derde wereld of armoe. De prinsjes of palfreniers blijken politiek vluchteling, gepigmenteerd uitgedaagde Zwarte Piet of gewoon Palestijn. Moderne mythen, kortom.
Maar het blijven sprookjes. Kijk naar Kidsweek, weekkrant voor kinderen van 7 tot 12, elke donderdag op Facebook, Twitter, Instagram en WhatsApp – kleine kans dat uw kids dat missen, ook al omdat de krant in de klas wordt gebruikt. En wat meldt Kidsweek over de oprichting van Israël in 1948? ‘Er ontstond meteen weer een oorlog. De uitkomst was dat de Palestijnen bij de stad Gaza in een gebied op de westelijke oever van de rivier de Jordaan moesten gaan wonen. Ook daarna werd veel gevochten door Palestijnen en Israëliërs. De Joodse Israëliërs waren bang dat vijandige buurlanden hun land zouden inpikken. Tijdens een oorlog in 1967 bezetten Israëlische soldaten daarom de Gazastrook.’
Mooi sprookje, meteen duidelijk wie de boze heks is. In werkelijkheid vielen alle buren Israël binnen om het op te rollen. Plus: er bestonden in 1948 nog geen Palestijnen. Alles was Arabisch, en Gaza gewoon Egyptisch. Er werd daarna inderdaad nog vaak gevochten – omdat die Arabieren bleven aanvallen. Zoals in 1967, toen ze alwéér verloren en Israël tijdelijk Egyptisch Gaza in zijn greep hield. Om daar vijftien jaar geleden weer te vertrekken, al weet Kidsweek dat blijkbaar niet. Of dat in 1948 over ‘Palestijnen’ spreken net zo idioot is als over ‘Nederlanders’ in het jaar nul. Palestijnen, voorheen gewone Arabieren, werden pas eind jaren zestig als volk uitgevonden. Is deze geschiedvervalsing nou zo erg? Ja. Want wat een zevenjarige leert, blijft altijd hangen. Zoals nog in mijn oude hoofd gegrift staat: ‘50 voor Christus, de Romeinen in ons land’, door het inkleuren van de bijbehorende stempel in de eerste klas.
Staatsgreep
Die stempel heet nu Facebook. Of Instagram. Of Kidsweek. Dat verklaart de Gazaoorlog van 2018 omdat de Palestijnen ‘zeventig jaar geleden verdreven werden door de Israëliërs van de plek waar zij woonden’. Ja hoor. Zoals Hamas de Gazanen recent busgewijs naar de grens haalde als kanonnenvoer, zo werden die ‘Palestijnen’ in 1948 ‘even’ weggestuurd tot Israël zou zijn opgerold. Volgens cijfers van de VN, die iedereen met een dooie opoe nog vluchteling noemen, is krap de helft van de Gazanen echt nazaat van die ‘gevluchten’. En daarvan zijn er nog maar enkele tienduizenden in leven. De rest is import of eigen kweek. Dus, Kidsweek, die stenengooiers aan de Gazagrens zijn nimmer verdreven. Niettemin ‘zijn de Verenigde Naties boos op Israël. Je mag de grenzen bewaken maar gericht op demonstranten schieten gaat te ver.’ Ja hoor. Volgens de Hamasdictatuur zelf was 90 procent van die gedode ‘demonstranten’ zwaarbewapend kaderlid bij hun milities .
Verder. Volgens Kidsweek ‘kwam de Palestijnse moslimbeweging Hamas in 2007 aan de macht in Gaza’. Ja, met een bloedige staatsgreep, maar dat meldt de kleuterkrant niet. ‘Hamas-leden willen een vrij land voor de Palestijnen.’ Ja hoor – door tegenstanders achter een motorfiets over straat te trekken tot ze dood zijn. Zelfs een opgroeiend kind begrijpt dat dat niet gezond is. Net zoals ik begrijp dat Gaza het beter vindt de Israëlische buren te blijven beschrijven als de boze wolf. Want kinderen kun je kneden met ideeën. In Gaza, waar Palestijnse kinderboeken propageren zoveel mogelijk Joden te doden. Of hier, waar christelijke kinderboeken over Israël steeds weer met Jezus aankomen. Of waar bol.com kinderboeken van de nazi Streicher verkoopt, waarin Joden figureren als duivels in mensengedaante, moordenaars, rasvermengers en giftige paddenstoelen.
Maar die kinderboeken zijn tenminste helder in hun doel: het kneden van kinderen tot krachtige aanhangwagens van de ideeënwereld van ouders. Kidsweek pretendeert neutraal te zijn, maar maakt de ene uitglijder na de andere. Zodat, meldde het CIDI, Joodse kids in de klas daarop afgerekend worden. En gepest. ‘Jullie vermoorden Palestijnen’, dat werk. Dat hoeft niet. Enkele jaren geleden werd bijvoorbeeld in België het kindertijdschrift Youpi uit de kiosken gehaald omdat het Israël, ‘geen echt land’, vergeleek met Noord-Korea. Het kan dus.
Abonneer op het NIW
