Speelde u dat spelletje op de lagere school ook? Leerling 1 moest een zinnetje bedenken, dat in het oor fluisteren van leerling 2, die gaf het door aan nummer 3, enzovoort? Was je aangekomen bij nummer twintig, dan kwam er ineens een heel ander zinnetje uit. Grote hilariteit natuurlijk, zo gemakkelijk gaat het mis.
Luisteren is een kunst. Dat geldt ook voor lezen. We zien het vaak bij ingezondenbrievenschrijvers. Die lijken dan iets heel anders te hebben gelezen dan wij hebben gepubliceerd. In emotionele bewoordingen wordt ons van alles voor de voeten geworpen, waarvan wij denken: maar dat stónd er helemaal niet. Het levert ons op de redactie pittige discussies op. Moet je zo’n reactie wel of niet plaatsen? Wij kiezen meestal voor het eerste, zolang alles maar zonder modder- of ergergooierij is geformuleerd. Ons principe: op de reactiepagina heerst algehele democratie en vrijheid van meningsuiting, zelfs als die kritiek onterecht is. Wij hopen dan maar dat andere lezers zien wat niet klopt, omdat zij wél goed hebben gelezen.
Terechte kritiek blijft uiteraard ook altijd welkom. Wij zijn ook maar mensen. Kritiek leren verdragen is een oefening voor het ego. Een oefening die in onze Joodse traditie veel en vaak moet worden herhaald. Wij zijn immers ook van het stevig uitdelen, nietwaar? Niet voor niets is discussie een eigenschap waar we ons op voor laten staan, we zien het debat als positief, want daarmee kom je verder. Aan ja knikkers heb je weinig tot niets. Daarom is het triest dat een zich transparant noemende kehila, Beit Ha’Chidush, niet net als het NIW kritiek vanuit de eigen gelederen durft te publiceren (zie de varia). Een gemiste kans en een handelswijze die volledig tegen de eigen principes in lijkt te gaan.
Goed lezen, goed luisteren. Daar vertelt ook componist Philip Glass over, die zegt dat hij componeert door te luisteren naar wat er al is. Toegegeven, dat vergt de nodige inspanning. Wie altijd kijkt naar wat er is, is onze eindredacteur Jeroen van Heemskerck Düker. Al tijden komen er geen geïrriteerde mails meer binnen over spel- of grammaticafouten in het NIW. We hebben dan ook een meester in huis, die bij het Groot Dictee der Nederlandse taal wederom slechts drie fouten maakte. Hij lijkt op een zwarte lijst van De Taalstaat te staan. Te goed? Want uitgenodigd wordt hij nooit. Vandaar van ons toch even deze eervolle vermelding.
Abonneer op het NIW
