Abonneer op het NIW

Het opinietijdschrift en cultureel magazine in één, voor iedereen geïnteresseerd in de Joodse wereld. Abonneer nu »

Commentaar

Lieve Jacques,

Esther Voet 24 september 2021, 10:15
Lieve Jacques,

Na de onthulling van de Namenwand heb ik je niet meer gesproken. Waarschijnlijk heb je, zeer terecht, even de gordijnen dichtgetrokken, want wat moeten de laatste weken hectisch zijn geweest. De apotheose van een gevecht dat al in 2006 begon en waar jij, Jacques Grishaver, als winnaar uit de bus kwam. Maar jou een beetje kennende, weet ik dat winnen op zich voor jou nooit het belangrijkste geweest is. Het is je altijd om de namen gegaan, de namen die niet vergeten mochten worden. En dankzij jou is dat gelukt. De emoties die de bezoekers van het monument ervaren, zijn daar het bewijs van. Natuurlijk, je had medestanders, maar het is overduidelijk dat als jij niet jaar in, jaar uit had doorgezet, het Nationaal Holocaust Namenmonument er niet was gekomen.

Het NIW volgde elke tegenslag. Je kreeg te maken met hooghartigheid, nauwelijks verhuld antisemitisme en soms met pure agressie – niet alleen van buurtbewoners, maar ook uit eigen, Joodse gelederen. Ik heb me weleens afgevraagd of een deel van die weerstand niet het gevolg was van het feit dat jij een ‘gewone Amsterdamse jongen’ bent, zonder interessante academische titel, wars van kapsones. Een man die het beestje bij het naampje noemt, waar veel mensen zoals we weten niet tegen kunnen. Mensen met dedain en een gevulde portemonnee, maar zonder empathie hebben menigmaal je pad gekruist. Jij hield al die jaren je oog op de bal, wat meer dan eens je gezondheid in gevaar bracht. Ik kan me de zorgen die je vrouw Loes en andere familieleden hebben gehad goed voorstellen; het ging je letterlijk aan het hart.

Mensen die beseffen wat je tot stand hebt gebracht, waren er zondag bij, Jacques. Overlevenden, partners in de strijd, mensen die wel het respect hadden dat je verdient. Het was te zien aan koning Willem-Alexander toen je hem begroette. Dat was geen kil handje of vuistje zoals tegenwoordig dankzij corona gangbaar is, maar warm, met de arm om je heen. En ik zag je met betraande, twinkelende ogen samen met burgemeester Halsema vanuit een hoekje van het monument toekijken hoeveel indruk jouw levenswerk maakte.

Ik hoop dat de hoogdravende miesgassers die het jou onnodig moeilijk hebben gemaakt, heel stiekem, al is het in een maanloze nacht, toch eens langs de wanden zullen lopen. En dat ze die wanden dan horen spreken. En zich dan wellicht een beetje schamen.

Abonneer op het NIW

Abonneer nu!
Tags dit artikel heeft geen tags
Opmerkingen (7)
Mike 24 september 2021, 17:58
Wat een man, wat een karakter, wat een doorzetter. Al die lui met een gevulde portemonnee en zonder empathie ( heb er een paar van in de familie ) kunnen niet tippen aan deze man. Hij heeft voor de vermoorden en nabestaanden een onnoemelijk grote dienst bewezen. Bijf gezond Jacques Grishaver !
Michael Jacobs 25 september 2021, 06:27
Ik heb het Nationaal Holocaust Namenmonument bezocht en vind het aandoenlijk om te denken dat sommige ‘miesgassers’ zich misschien ‘in een maanloze nacht een beetje schamen’. Maar hebben burgers en beambten van dit land en van deze stad destijds de Joden niet zélf verraden, gearresteerd en op de trein gezet? Voeren en faciliteren hun opvolgers dan nu op de Dam - ook tijdens de onthulling van het monument! - géén leugen-campagnes om het bestaansrecht van Israël aan te vechten en tot geweld tegen Joden op te roepen? Antisemitisme was en is nog steeds een maatschappij-breed verschijnsel. Het wemelde toen en het wemelt ook nu van de antisemieten: vrijwel alle Nederlandse instituten (waaronder media, scholen, vakbonden, overheid) dragen haat jegens Joden uit, vaak sluw verpakt in een politiek-correct jasje. Wie antisemitische boodschappen verspreidt pleegt daarmee een misdrijf, een onwettige daad. Het herdenken van slachtoffers is nodig, maar het is niet genoeg. De Joden en niet-Joden van Nederland hebben een taak: wij moeten leren deze vorm van het kwaad te (h)erkennen om de daders voortvarend in hun kraag te kunnen pakken en voor de rechter te brengen. Alleen zo kunnen wij onszelf actief bevrijden van de eeuwenoude dodelijke haat waarop ook een groot deel van de hedendaagse terreur berust!
Dick en An 25 september 2021, 11:49
Zo mooi geschreven dit verhaal over deze man. Alleen maar respect en nog eens respect. Dick en Anneke de Jongh Goeseije
Mirla Meerschwam 29 september 2021, 06:02
Een aantal jaren geleden was ik met hem op een reis door Polen georganiseerd door het Auschwitz commitee, hij een zeer bevlogen mens, een mensch
Loes Derks Cohen 30 september 2021, 23:55
Ik schiet al vol als ik het zie zo verdrietig en toch heel mooi geworden ondanks al die tegenwerking. Respect Jacques voor jou lange uithoudingsvermogen om steeds maar weer rustig te blijven na weer zo’n tegenslag en alles weer stil werd gelegd. Neem nu even tijd en neem nu een tijdje jou verdiende rust. Wij komen binnen kort de familie bezoeken en afscheidnemen hier in Nederland.
Mar Polak 02 oktober 2021, 05:43
Zoals Meyer Sluyser zo beeldend beschreef in het boek, er groeit gras in de Weesperstraat, waarin hij de buurt beschreef voor het grote verdriet. Zo komt Jacques Grishaver alle eer toe dat hij in diezelfde Wazepergas een waardig namenmonument heeft gerealiseerd. Deze man verdient een koninklijke onderscheiding voor zijn jarenlange strijd, volharding en doorzettingsvermogen. Ondanks alle tegenwerking van de miesgassers, nimbys en gallisj makende buurtbewoners, heeft hij het toch maar voor elkaar gekregen dat wij onze oma’s, opa’s, ooms, tantes, neven en nichten kunnen herdenken door simpelweg hun naam aan te raken en te gedenken. Jacques gezond zal hij blijven.
Mar van Vugt 02 oktober 2021, 21:38
Zoals Meyer Sluyser zo beeldend beschreef in het boek, er groeit gras in de Weesperstraat, waarin hij de buurt beschreef voor het grote verdriet. Zo komt Jacques Grishaver alle eer toe dat hij in diezelfde Wazepergas een waardig namenmonument heeft gerealiseerd. Deze man verdient een koninklijke onderscheiding voor zijn jarenlange strijd, volharding en doorzettingsvermogen. Ondanks alle tegenwerking van de miesgassers, nimbys en gallisj makende buurtbewoners, heeft hij het toch maar voor elkaar gekregen dat wij onze oma’s, opa’s, ooms, tantes, neven en nichten kunnen herdenken door simpelweg hun naam aan te raken en te gedenken. Jacques gezond zal hij blijven.
Plaats opmerking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *