Oud-ambassadeur Haim Divon en zijn vrouw Linda
Er is veel gezegd over de aanstelling van Sigrid Kaag als minister van Ontwikkelingssamenwerking en Buitenlandse Handel. Voormalig ambassadeur van Israël in Nederland, Haim Divon, kent haar al zo’n twintig jaar.
Wanneer ontmoette u Sigrid Kaag voor het eerst?
Ik ken haar al lang, eerst via haar man, Anis al-Qaq, hij was onderminister van Ontwikkeling bij de Palestijnse Autoriteit. Er was een samenwerkingsverband, Mashav, waarin zaken overlegd werden die zowel Palestijnen als Israëli’s aangingen, zoals bijvoorbeeld de waterproblematiek. Die samenwerking vond ik belangrijk. Zo kweek je beter onderling begrip, waardoor je gezamenlijk uitdagingen aan kunt gaan. Ik heb hem ervaren als een gematigde Palestijn, ook hij geloofde in co-existentie. Hij heeft zich daar zeer voor ingezet. Pas later heb ik zijn vrouw, Sigrid, ontmoet. Voor haar werk bij Unicef deed ze veel projecten die de hele regio moesten ondersteunen. Later is ze ook voor andere organisaties gaan werken. Ik heb nooit het idee gehad dat ze in professioneel opzicht anti-Israël was. Ze was haar werk wel zeer toegedaan, zette zich enorm in. Ook privé ontwikkelde zich een relatie, we hebben contact gehad, dat was er ook tussen hun en onze kinderen. Wie haar werk aangaande de verwijdering van Syrische wapens heeft gevolgd, weet dat ze heel hard werkte. Ik heb haar altijd zeer gewaardeerd.
Het NIW checkte de tijdlijn van haar man Anis al-Qaq op Twitter. Hij retweet veelvuldig Electronic Intifada, een hardline BDS-beweging. Wat vindt u daarvan?
Ik kende hem destijds als zeer gematigd. Ik heb die tweets niet gezien, maar als het echt zo is, dan is dat natuurlijk onacceptabel. Maar laten we wel wezen, dat hoeft niet te betekenen dat zij het daarmee eens is, in een huwelijk is wel vaker ruimte voor verschillende meningen.
‘ Ook toen Bert Koenders minister van Buitenlandse Zaken werd, ben ik uit verschillende hoeken gewaarschuwd vanwege uitspraken die hij in het verleden had gedaan’
Wat vindt u ervan dat zijn vrouw als minister voor Ontwikkelingssamenwerking de zeggenschap krijgt over gelden waarvan we weten dat die via ngo’s ook naar anti-Israël-bewegingen gaan?
Dat is al langer het geval, we maken ons daarover al jaren zorgen. Maar weet wel dat dat hetbeleid is van de Nederlandse regering, en niet alleen van deze minister. Ik denk dat iedereen zich zeer bewust is van het feit dat de Nederlandse en de Israëlische regering zich niet van elkaar moeten vervreemden, ook Sigrid Kaag. Let wel, ik begrijp de zorgen die nu in Nederlands-Joodse kringen heersen, maar zij zal het regeringsbeleid vorm moeten geven en haar beslissingen daaraan moeten toetsen. Gebaseerd op mijn oordeel en ook dat van Israëlische collega’s, schat ik dat optimistisch in.
Wat vindt u van de opmerkingen die zij maakte bij Buitenhof in 1996, dat Netanyahu geen vrede wilde en dat hij leidend is in de onderdrukking van een racistisch systeem?
Ik heb die uitzending zelf niet gezien, dus kan daar niet over oordelen. Maar met de regels uit het regeerakkoord in de hand weet ik dat Sigrid Kaag intelligent genoeg is om te weten dat ze maar heel weinig bewegingsruimte heeft. En mag ik even in herinnering brengen: ook toen Bert Koenders minister van Buitenlandse Zaken werd, ben ik uit verschillende hoeken gewaarschuwd vanwege uitspraken die hij in het verleden had gedaan. De realiteit heeft niet alleen anders uitgewezen, ook Koenders’ ontmoeting met Netanyahu verliep uitstekend. Sigrid Kaag zal zich ook aan het regeringsbeleid moeten houden. Ik verwacht dat ze zich daarin professioneel opstelt, maar het is waar, we moeten het afwachten. Laten we in ieder geval hopen dat de goede relatie tussen Israël en Nederland blijft bestaan.
Abonneer op het NIW
