Een opvallend journalistiek broddelwerkje in Trouw deze week. Daarin mochten twee medewerkers van het Concertgebouw leeglopen bij cultuur- en mediaredacteur Marco Visser. Anoniem – hoewel de anoniempjes benadrukten dat er bij het Concertgebouw beslist geen angstcultuur heerst. Waarom dan je naam verzwijgen, kun je je afvragen. De verslaggever ging vilein te werk. Hij zag allerlei verdachte dwarsverbanden tussen organisaties van de Joodse – herstel, Israëlische lobby. Dat zo’n klein clubje Joden elkaar kent en nog wel bij elkaar in één pand zit! Het zou verboden moeten worden! Voor uw informatie: nog niet zo lang geleden zaten Trouw, de Volkskrant, Het Parool én het NIW met elkaar in één pand. Net zoals toen, komen de huidige bewoners elkaar zelden tot nooit tegen, zeker niet sinds de NIW-redactie vanuit huis werkt.
Ook gaf Visser de protestbanners van Christenen voor Israël tegen het Concertgebouw suggestief weer door gemakshalve een vraagteken weg te laten. Het kwalijkste: nergens vermeldt de journalist dat het Concertgebouw aanvankeljk zwichtte voor de pro-Palestijnse lobby. En twee vertegenwoordigers daarvan mochten nog eens hun gal spuien, zonder enige vorm van wederhoor. Visser sprak ook over ‘het Nieuw Israëlitisch Weekblad’. Fout. Het is Nieuw Israëlietisch Weekblad, ouderwetsche spelling. We bestaan immers al 160 jaar. En dat voor een medium dat zichzelf ‘misschien wel de beste krant van Nederland’ noemt. Kortom: gewoon een even vunzig als slordig hetzestuk zoals we vaker zien in onze zelfbenoemde kwaliteitskranten.
In Groot-Brittannië keert men de zaken ook graag om. Zagen we in ons land dat binnen een paar dagen na de Mokumpogrom van 7 november 2024 de beschuldigende vinger wees naar de Maccabisupporters, in Birmingham gebeurde dat nog voordat de voetbalfans hun koffers hadden gepakt. Op het advies van de Amsterdamse politie, zegt Birmingham. De Amsterdamse politie zegt van niets te weten. Zie het artikel op pagina 11. Iedere overtuigende weerlegging van feiten wordt in Birmingham ook categorisch weggezet als propaganda van de ‘Israëllobby’.
De stroom deugkneuzen is niet te stuiten. Dankzij door moslims opgetrommelde advocaten moet die beroepsgroep op 2 december stemmen voor een boycot van Israëlische clientèle. Zes psychiaters deden een duit in het zakje, zij zijn immers kenners op het gebied van trauma. Uiteraard, zielenknijpers, het begrip trauma is Israëli’s en -Joden natuurlijk vreemd.
Hoe ver de bloeddorst gaat, vertelde Jigal Krant afgelopen week in De Telegraaf. O, wat hadden die jaloerse kookboekenschrijvers en koks graag gezien dat ook deze succesvolle schrijver werd gecanceld. Alles hadden ze eraan gedaan om zijn nieuwste boek Ode niet gepubliceerd te krijgen. De reden? Krant had zich te pro-Israëlisch uitgelaten. Veganist Krant verlangt naar komkommertijd, zo verzuchtte hij. Hij is niet de enige. n
Omkering
Een opvallend journalistiek broddelwerkje in Trouw deze week. Daarin mochten twee medewerkers van het Concertgebouw leeglopen bij cultuur- en mediaredacteur Marco Visser. Anoniem – hoewel de anoniempjes benadrukten dat er bij het Concertgebouw beslist geen angstcultuur heerst. Waarom dan je naam verzwijgen, kun je je afvragen. De verslaggever ging vilein te werk. Hij zag allerlei verdachte dwarsverbanden tussen organisaties van de Joodse – herstel, Israëlische lobby. Dat zo’n klein clubje Joden elkaar kent en nog wel bij elkaar in één pand zit! Het zou verboden moeten worden! Voor uw informatie: nog niet zo lang geleden zaten Trouw, de Volkskrant, Het Parool én het NIW met elkaar in één pand. Net zoals toen, komen de huidige bewoners elkaar zelden tot nooit tegen, zeker niet sinds de NIW-redactie vanuit huis werkt.
Ook gaf Visser de protestbanners van Christenen voor Israël tegen het Concertgebouw suggestief weer door gemakshalve een vraagteken weg te laten. Het kwalijkste: nergens vermeldt de journalist dat het Concertgebouw aanvankeljk zwichtte voor de pro-Palestijnse lobby. En twee vertegenwoordigers daarvan mochten nog eens hun gal spuien, zonder enige vorm van wederhoor. Visser sprak ook over ‘het Nieuw Israëlitisch Weekblad’. Fout. Het is Nieuw Israëlietisch Weekblad, ouderwetsche spelling. We bestaan immers al 160 jaar. En dat voor een medium dat zichzelf ‘misschien wel de beste krant van Nederland’ noemt. Kortom: gewoon een even vunzig als slordig hetzestuk zoals we vaker zien in onze zelfbenoemde kwaliteitskranten.
In Groot-Brittannië keert men de zaken ook graag om. Zagen we in ons land dat binnen een paar dagen na de Mokumpogrom van 7 november 2024 de beschuldigende vinger wees naar de Maccabisupporters, in Birmingham gebeurde dat nog voordat de voetbalfans hun koffers hadden gepakt. Op het advies van de Amsterdamse politie, zegt Birmingham. De Amsterdamse politie zegt van niets te weten. Zie het artikel op pagina 11. Iedere overtuigende weerlegging van feiten wordt in Birmingham ook categorisch weggezet als propaganda van de ‘Israëllobby’.
De stroom deugkneuzen is niet te stuiten. Dankzij door moslims opgetrommelde advocaten moet die beroepsgroep op 2 december stemmen voor een boycot van Israëlische clientèle. Zes psychiaters deden een duit in het zakje, zij zijn immers kenners op het gebied van trauma. Uiteraard, zielenknijpers, het begrip trauma is Israëli’s en -Joden natuurlijk vreemd.
Hoe ver de bloeddorst gaat, vertelde Jigal Krant afgelopen week in De Telegraaf. O, wat hadden die jaloerse kookboekenschrijvers en koks graag gezien dat ook deze succesvolle schrijver werd gecanceld. Alles hadden ze eraan gedaan om zijn nieuwste boek Ode niet gepubliceerd te krijgen. De reden? Krant had zich te pro-Israëlisch uitgelaten. Veganist Krant verlangt naar komkommertijd, zo verzuchtte hij. Hij is niet de enige. n
Gerelateerd
Lees meer »
Meer Gerelateerde Berichten
Omkering
Een vriendelijk woord
De roe voor Femke
In de mode
NIW-podcast met Esther Voet en Joop Soesan, deel 114