Je zult maar een Joodse student zijn op een middelbare school en door je medeleerlingen worden gedwongen je uit te spreken voor ‘de Palestijnen’ en tegen Israël. Het gebeurt, en leerlingen durven hun leraar, lerares en zelfs hun ouders er amper over te vertellen. Bang voor de gevolgen, de peer pressure, een existentiele angst door de groep verstoten te worden.
Je zult maar een Joodse student zijn bij een van de docenten op jouw universiteit die de oproep hebben ondertekend Israël op wetenschappelijk gebied te boycotten. Je hoeft niet eens een Israëlische vader, moeder of familie in dat land te hebben om je uitermate ongemakkelijk te voelen. Als je tegen de kudde wilt opstaan, zeggen dat je het niet eens bent met het standpunt van je docent en het merendeel van je medestudenten, moet je verdomd sterk in je schoenen staan.
Je zult maar een Israëlische of Joodse student zijn aan een kunstacademie, uit een diepgevoelde innerlijke drang de wereld mooier te maken, en geconfronteerd worden met banners die je om de oren slaan met de oproep tot een vrij Palestina van de Jordaan tot de Middellandse Zee. Jij weet wat dat betekent: opheffing van de Joodse staat. Durf je nog wel je mond open te trekken als je wordt geconfronteerd met deze haatteksten met antisemitische trekjes? Waar ook nog eens de directie volmondig achter staat? Zou je erover twijfelen omdat je protest, als je de moed zou hebben, je cijfers wellicht nadelig beïnvloedt?
Waar is de sociale veiligheid voor deze minderheid aan deze opleidingen? Moet je als eenling maar zwijgen over jouw mening of, erger, van mening veranderen om toch deel te mogen blijven van de kudde? Of ga je, nog erger, extra je best doen niet buitengesloten te worden door juist het voortouw te nemen, waardoor je van je leraren en medestudenten een soort heldenrol krijgt toebedeeld? Als lijder aan het stockholmsyndroom? Al heel lang hoor ik getuigenissen van personen die te maken hebben met bovenstaande situaties. Ook op bepaalde opleidingen journalistiek, waar studenten al geïndoctrineerd vandaan komen als het om dit conflict gaat. Het gebeurt ook op de werkvloer.
Vraagt u zich nog af waarom steeds meer Joden zich in Nederland onveilig beginnen te voelen?
3 reacties
De oorlog tegen de Joden wordt van slechts één kant gevoerd. Er is dus helemaal geen sprake van een ‘conflict’. Negeren of ontkennen wij dit fundamentele feit, dan staan we volgens mij zélf aan de foute kant van de geschiedenis.
Als christen die liefde toont voor Israël krijg je steeds meer weerstand in de kerk. Recent hebben we een publicatie gedaan in ons kerkblad en volgen er uit volstrekte onkunde erg rare reacties. We blijven het volk Israël steunen. De oogappel van G’d.
Nog steeds menen Joden in nederland dat het anti-semitisme wel meevalt of er geen last van te hebben. Het is de ontkenningsfase voor de ‘Kristalnacht’. Er is maar een antwoord: verlaat je pluche in nederland en kies voor een leven tussen je eigen volk, maak Aliyah en kom naar Israel. Dat is de beste keus, hier laten ze je als Jood en als mens niet stikken.