Premier Benjamin Netanyahu zou van plan op zeer korte termijn zijn minister van Defensie Yoav Gallant willen ontslaan. Dit meldt de Israëlische publieke omroep KAN. Netanyahu zou Gallant willen vervangen door Knessetlid Gideon Sa’ar.
Het lijkt een slechte grap, het ontslaan van de minister van Defensie terwijl Israël verwikkeld is in een oorlog op twee fronten: tegen Hamas in Gaza en tegen Hezbollah aan de grens met Libanon. Tegelijkertijd zijn er ook nog eens de regelmatige anti-terreuroperaties op de Westelijke Jordaanoever. Bovendien heeft Netanyahu zelf er steeds op gewezen dat in tijden van oorlog het een slecht idee het leiderschap van het land te vervangen, maar blijkbaar refereerde de premier daarmee uitsluitend aan zichzelf.
Een mogelijk ontslag van Gallant lijkt dan ook weinig te maken te hebben met zijn functioneren als minister van Defensie en alles met een politiek machtsspel. Gallant wordt door velen gezien als de stem van de rede in het nationalistische, extreemrechtse en ultrareligieuze kabinet van Netanyahu. De premier ontsloeg zijn minister van Defensie al eens – eind maart vorig jaar – omdat deze zich verzette tegen de omstreden juridische ‘hervormingen’ waarbij de premier probeert de rechterlijke macht ondergeschikt te maken aan de regering. Massale demonstraties dwongen Netanyahu toen Gallants ontslag terug te draaien.
Duidelijk is dat de veiligheid van de staat Israël geen overweging is in dit politieke spel
Recenter ergert de premier zich eraan dat Gallant meer concessies wil doen bij de onderhandelingen over de vrijlating van de resterende Israëlische gijzelaars in Gaza. Het ontslag van de minister van Defensie zou bovendien de zoveelste handreiking aan Netanyahu’s extreemrechtse coalitiepartners, die al maanden om Gallants ontslag roepen. Ten slotte wil de premier met het binnenhalen van Gideon Sa’ar de oppositie uitelkaar spelen.
Sa’ar is een dissident van Netanyahu’s Likoed, die zijn eigen partij genaamd Nieuwe Hoop oprichtte. Het ministerschap van Defensie zou zijn voorwaarde zijn tot de regering toe te treden. Dit tot woede van de extreemrechtse leider en minister van Veiligheid Itamar Ben-Gvir, die zelf een oogje op Defensie heeft. Duidelijk is dat de veiligheid van de staat Israël en het leiderschap op Defensie geen overwegingen zijn in dit politieke spel want Sa’ar heeft nauwelijks militaire ervaring. Als dienstplichtige schopte hij het tot onderofficier in het inlichtingenkorps, terwijl Gallant als generaal jarenlang de scepter zwaaide over het Zuidelijke Commando van de IDF.
Het kan nog veel erger: Ben-Gvir heeft helemaal niet in de IDF gediend. Vanwege zijn extremistische politieke opvattingen en bewondering voor en contacten met Joodse terroristen werd hij ongeschikt verklaard voor de dienstplicht.
