Vroeger was een ‘eenarmige bandiet’ doorgaans een gokautomaat. Tegenwoordig ben je aan andere eenarmige bandieten minstens zoveel geld kwijt. De Hamasfondsenwerver Amin ‘Eenarm’ Abou Rashed is zo’n bandiet.
Deze Moslimbroeder kan zijn rechterarm niet meer strekken in de sterk op het nazigebaar lijkende Hamasgroet sinds hij die arm verloor bij een terreuractie tegen Israël. Dat verhindert hem niet zijn andere hand op te houden voor uw belastingcenten, verhuld als ‘hulpgeld voor Gaza’. Onlangs stortte minister Kaag opnieuw miljoenen in de bodemloze Palestijnse put die Gaza heet. Uit elk onderzoek blijkt dat dat geld nauwelijks naar hulpbehoevenden daar gaat, maar terechtkomt bij corrupte Hamasbestuurders en besteed wordt aan terreurtunnels naar Israël.
Hier krijgt ‘Eenarm’ Rashed dankzij ons Hamasgeld steeds meer grip op Nederlandse pro-Palestijnse groepen. Sinds enige tijd is hij de baas in de koepelorganisatie PGNL en zit hij met zijn andere arm vuistdiep in allerlei pro-Palestijnse clubs en manifestaties, zoals die Gazabotentocht en dat recente Hamasgezinde ‘jongerenkamp’ in Loon op Zand. En hij sponsort steeds nieuwe spandoeken voor Damdemonstrant Simon V. na diens zoveelste veroordeling wegens illegaal collecteren ‘voor Gaza’. Mooi hoor, Hamasidealen. Maar u moet ze betalen. Eenarms ideaal is een soort Iran: een islamistische dictatuur waar vrouwen achter de sluier gaan, homo’s van hoge gebouwen gegooid en dissidenten achter de motorfiets gesleept worden. Maar Eenarm, met een Nederlands paspoort, weet goed dat tussen ideaaldroom en terreurdaad, zoals de dichter zegt, wetten in de weg staan en praktische bezwaren.
Tofelemonen
Echter! Hoe anders is dit bij buitenlandse terroristen die in het kader van de ‘vrijheid van meningsuiting’ hiernaartoe komen om hun Palestijnse terreurpropaganda te promoten. Onlangs sprak aan de Universiteit van Leiden de Hamasfunctionaris Shawan Jabarin. Al Haq-directeur en vaak veroordeeld terrorist van het internationaal als terreurclub beschouwde PFLP, het volksfront voor de bevrijding van Palestina. Zie ook: zelfmoordaanslagen, vliegtuigkapingen, bomaanslagen op synagogen en moord op Israëlische burgers. Deze Jabarin maakte het zo bont dat hij zelfs de meest Palestijnse staat, Jordanië, niet meer in mag. Maar, uitgenodigd door Een Ander Joods Geluid en Van Agts Rights Forum, nu hier. Immers, met de hete adem van ‘Eenarm’ Hamas in de nek werken EAJG, Rights Forum en de steeds minder uit het kerkenzakje vangende ‘hulporganisaties’ Oxfam Novib en PAX sinds kort samen in het Israël Palestina Platform (IPP). Vrienden van terroristen en voormalige tofelemonen die de handen ineenslaan om Hamas buitenshuis te houden – dat ik dát nog mag meemaken. En dan voor hun eerste gezamenlijke optreden uitgerekend een Hamasman uitnodigen. Het is niet te hopen dat dit Palestina Platform deze maand de Eerste Wereldoorlog gaat herdenken. Waarschijnlijk nodigen ze dan een neonazi uit.
Bezwaren tegen de komst van de terrorist Jabarin stuitten in Leiden op een wand van arrogantie. Of wij, aldus voorlichtster Renée Merkx in een hooghartige standaardbrief, wel wisten dat Leiden ‘het motto Praesidium Libertatis een groot goed’ vond. De ‘bescherming van de vrijheid’ – ik vertaal het maar even voor wie net zoals mevrouw Merkx geen gymnasium deed. Alleen: het gaat bij deze Jabarin allesbehalve om die vrijheid van meningsuiting (VvMu), maar om het propageren van Palestijnse terreur. Er is een verschil tussen vrij debatteren en deelnemen aan een aanslag, tussen een mening en een molotovcocktail. Maar niet in Leiden, waar men verwees naar de diesrede van rector-magnificus prof. mr. Stolker over de VvMu. Maar zoals elke eerstejaars Rechten weet, en zeker hoogleraar Stolker, wordt die vrijheid volgens artikel 7 van de grondwet beperkt door ‘ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.’
De boodschap van zowel Hamasman Eenarm als Jabarin luidt: terreur loont. Elke dode Jood brengt u dichter bij uw doel. Dat is niet alleen strafbare groepsbelediging (art. 137c Wetb. v. Strafrecht) en aanzetten tot haat, discriminatie en geweld (art. 137d Sr). Het gaat ook in tegen de ethiek van elke democratie: geen wapens, maar woorden. Geen terreur, maar de tong. Maar volgens Leiden valt het propageren van moord onder vrijheid. Op 26 november 1940 hield de Leidse hoogleraar Rechten Rudolph Cleveringa zijn beroemde rede tegen uitsluiting en ontslag van zijn Joodse collega’s. Zijn buste staat daar in Leiden nog op de binnenplaats. Maar in zijn graf draait het danig.
Abonneer op het NIW
