Vogeltjesdans

Normaal gesproken ben ik niet echt van het Eurovisie Songfestival. Als zelfbenoemde muzieksnob houd ik niet zo van doodgeproduceerde nummers. En sinds Nederland een jaar of wat terug een meisje met indianentooi het podium opstuurde ben ik helemaal afgehaakt.

Door Frank Kromer

Toch kan ik de vrijgevochtenheid van de muziekwedstrijd waarderen. Waar anders dan bij het Songfestival kan een vrouw met een baard (de Oostenrijkse Conchita Wurst in 2014) er met de hoofdprijs vandoor gaan? Links, rechts, homo, bi of hetero, bij het Songfestival is iedereen gelijk. De eerste keer dat ik me echt bewust was van die vooruitstrevendheid was in 1998. Ik was nog maar een puber, maar het jaar dat de Israëlische Dana International met Diva de competitie omverblies zal ik nooit vergeten.

Elke keer dat het nummer bij een hockeyfeest voorbijkwam stond iedereen op de banken. En niet alleen daar, overal ter wereld ging het los als er “Viva Maria, Viva Victoria, Aphrodita,” uit de boxen schalde. Dat de zangeres geboren was als man was voor niemand een punt. Sindsdien is er eigenlijk geen behoorlijk nummer meer uit het Beloofde Land gekomen. Hoe vorig jaar Imri Ziv de derde plaats wist te behalen is mij een raadsel. Zijn nummer I Feel Alive was zo zoutloos als een matse. Toch lijkt daar dit jaar zowaar verandering in te komen. Want hoewel het Songfestival in Lissabon pas over twee maanden van start gaat, is de hele wereld nu al in de ban van Netta Barzilai.

De Israëlische zangeres is een sensatie. Haar nummer Toy heeft een aanstekelijke beat, maar wat het vooral bijzonder maakt is dat ze verschillende keren een kip nadoet. Ik hoor u denken: een kip? Ja, een kip. Ik citeer even let- terlijk de tekst: “bucka-mhm-buck-mhm-buck-mhm.” Zoals u begrijpt hoort bij dit nummer een aanstekelijk dansje. Zo aanstekelijk dat er inmiddels op social media filmpjes zijn opgedoken waar groepen meiden de benen vanonder hun lichaam dansen. Ik heb er zelfs eentje uit een sloppenwijk in Oeganda gezien.

Dat kippen en ander gevogelte het goed doen als amusement was natuurlijk te verwachten. Wie herinnert zich niet De Electronica’s, die drie jolige accordeonisten uit het Noord-Brabantse St. Willebrord, met het onvolprezen nummer De Vogeltjesdans. Misschien durft u het niet toe te geven, maar hoogstwaarschijnlijk stond u begin jaren tachtig ook een kip na te doen op de dansvloer.

Netta Barzilai is dus een soort 21e-eeuwse vogeldansvertolker. Dat doet ze zo goed dat ze tal van Arabische fans heeft. Meisjes en jongens uit Marokko, Jemen, Saoedi-Arabië en zelfs Iran zijn zo onder de indruk van het nummer dat ze massaal achter Israël willen gaan staan tijdens het Songfestival. Soms lijkt vrede in het Midden-Oosten dichterbij dan je denkt: Netanyahu hoeft Netta Barzilai maar naar voren te schuiven. Tot die tijd zullen in ieder geval veel jongeren de vleugels uitslaan op de dansvloer. Toy uit de boxen en swingen met die kont. Net zoals mijn generatie dat deed bij Dana International.

Bekijk de muziekvideo hier: