Vroegoud

Ik ben oud. Hoewel ik pas 25 rondjes om de zon heb gemaakt, lijkt het universum mij aan te geven dat ik al met pensioen zou moeten gaan. Zo vulde ik onlangs de Kieswijzer in om te kijken welke politieke partij het beste aansluit bij mijn wensen en idealen. Ik moest een paar keer met mijn ogen knipperen toen ik de uitslag zag: 50Plus. Pardon? Ik ben nog niet eens op de helft! Tot overmaat van ramp legde de Amsterdamse burgemeester Halsema er nog een schepje bovenop: jongeren tot en met 25 jaar zouden meer vrijheden moeten krijgen in het coronabeleid. Over een paar maanden ben ik 26, ben ik dan officieel geen jongere meer?

Dagenlang heb ik gepiekerd wat ik daar nou mee moest. Moet ik eigenhandig de jongerenafdeling van 50Plus gaan opzetten? En hoe moet die dan gaan heten? 50Min? Moet ik mij alvast inschrijven voor een aanleunwoning? Hou ik wel van pruimen? Kan ik een rollator pimpen met glittersteentjes? Paniek alom dus.

Bergafwaarts
Nu moet ik wel toegeven dat ik geen standaardjongere meer ben. Het gros van mijn vriendinnen woont nog met plezier in studentenhuizen, ik kocht vorig jaar mijn eerste huis met tuin en alles erop en eraan. Zij houden cocktailavonden, ik spendeer uren aan research naar het beste voer voor mijn twee zeer verwende, mottige katten. De meiden kopen naveltruitjes, ik werd laatst extreem enthousiast toen iemand mij een zelfgebreide sjaal cadeau gaf. Daarbij kan ik niet negeren dat mijn rechterheup ’s ochtends eerst drie tikken nodig heeft om überhaupt te werken en moet ik echt weer eens naar een opticien, omdat ik nog net geen blindengeleidehond aan hoef te vragen.

Is dit het? Heb ik gepiekt en gaat het vanaf nu alleen maar bergafwaarts? Koortsachtig zoek ik het internet af naar antwoorden. Wat deden grote Joodse vrouwen op mijn leeftijd? De antwoorden zijn zowel geruststellend als verontrustend: Barbra Streisand won op haar 21e al twee Grammy’s, in hetzelfde jaar dat haar debuutalbum met de originele titel The Barbra Streisand Album uitkwam. Israëls grote trots Gal Gadot stond op 19-jarige leeftijd te schitteren tijdens de Miss Universeverkiezing. Carrie Fisher kroop voor het eerst in de huid van Star Wars-prinses Leia Organa toen zij 21 lentes jong was. Sarah Bernhardt was pas 18 toen ze doorbrak in het theater. Netta won het Eurovisie Songfestival voor Israël met haar lichaamspositieve nummer Toy toen ze 25 jaar was, Amy Winehouse nam op haar 23e het schitterende album Back to black op.

Breicursus
Niemand zal zeggen dat deze grote vrouwen met hun jeugdige doorbraak de piek in hun carrière al bereikt hadden – met uitzondering van Winehouse, die vier jaar later overleed. Gal haatte haar rol als schoonheidskoningin en maakte de overstap naar de filmwereld, met onder andere Wonder Woman als gevolg. Fisher speelde nog jaren en jaren in de Star Warsfilms en werd daar almaar bekender mee, Bernhardt verscheen na haar 25e nog tientallen keren op het podium en later zelfs op het witte doek. De vrolijke Netta lijkt nog lang niet uitgeraasd.

Afgezien van een deuk in mijn ego – want waarom heb ik nog geen missverkiezing gewonnen en drie boeken geschreven? – lijken er dus nog glansrijke jaren in het verschiet te liggen. Mijn aanmelding voor Beth Shalom heb ik daarom voorlopig maar ingetrokken. De cursus keppelbreien voor gevorderden zal ik niet afmaken en de bestelling kleefpasta voor het kunstgebit mag weer retour. En die stemwijzer? Die vul ik volgende keer misschien iets hipper in.