Bizarre taferelen: aan de ene kant staan extreemlinkse demonstranten met megafoons ouders en hun kinderen te intimideren: “Racisten, jullie zijn racisten.” Huilende kinderen vragen aan papa en mama wat dat betekent. Aan de andere kant de extreemrechtse hooligans die ‘stinkhoer’ staan te brallen tegen de demonstranten en op het punt staan charges tegen hen uit te voeren. Holland op zijn smalst.
Interesseert het u wat ik van Zwarte Piet vind? Vast niet, dus laat maar. Wel wil ik even zeggen dat wie denkt dat deze discussie écht over het kinderfeest gaat, of zelfs maar over racisme, zijn roze naïviteitsbril moet afzetten. Want wie, zoals NRC-columniste Rosanne Hertzberger, de ruim tweederde van het Nederlandse volk dat vast wil houden aan hun traditionele Sinterklaasfeest, dus mét (Zwarte) Piet, wegzet als ‘neonazi’s en voetbalhooligans’ is natuurlijk geen haar beter dan die ‘stinkhoer’-roepende PSV-tokkies in Eindhoven.
Er bestaat niet zoiets als een recht altijd en overal voor of tegen te mogen protesteren. VVD-kroonprins Klaas Dijkhoff had helemaal gelijk toen hij pleitte tegen demonstraties bij de intocht van de goedheiligman. Je kunt namelijk ook een dag eerder of een paar kilometer verderop je frustratie uiten. Hoe goed bedoeld die ook is – zelden, in mijn ogen – het hoeft niet tussen ouders en kinderen die het recht hebben ongestoord hun feestje te vieren. En er zijn genoeg precedenten voor: de extreemrechtse beweging Pegida Nederland mag ook geen varkensworstjes bakken buiten de moskee tijdens de ramadan.
Als neonazi’s in Charlottesville willen brullen, moet dat dan per se voor de synagoge?
Daar zit trouwens een probleem: toen Pegida het demonstreren wél werd verboden of met intimidatie en geweld onmogelijk werd gemaakt, hoorde je niets uit de Hertzbergerhoek. Blijkbaar is de wenselijkheid van de politieke boodschap belangrijker dan die met zoveel krokodillentranen beweende beperking van het demonstratierecht. Maar zeg nu zelf, als neonazi’s ‘Jews will not replace us’ willen brullen, moet dat dan per se voor de synagoge van Charlottesville?
Tijd voor een gewetensvraag. Als ik volgend jaar met mijn Larsje voor het eerst naar de intocht van Sinterklaas ga en zo’n groep extreemlinkse Amsterdammers maakt mijn mannetje aan het huilen, wat doe ik dan? Nadat ik hem naar huis heb gebracht en getroost, ga ik dan samen met andere buurvaders niet ook even verhaal halen? Als de harde kern van onze lokale voetbalfans dat vóór mij heeft gedaan, spreek ik daar dan schande van? En als daarbij een paar klappen vallen, vind ik dat dan heel erg? Wat zie ik liever: hollende demonstranten of huilende kinderen? Zoals gezegd, gewetensvragen.
Dus moest ik opeens aan Israëlhater Simon Vrouwe denken. Dat overkomt mij gelukkig niet al te vaak en u zult misschien denken: waarom in vredesnaam? Wel, los van het feit dat het nogal moeilijk blijkt te zijn de anti-Zwartepietbeweging te leiden én je verre te houden van ‘antizionisme’ – zie de innige omhelzing van Jerry King Luther Afriyie en Dyab ‘de Joden kunnen Israël verlaten met een koffer of in een doodskist’ Abou Jahjah – roept Vrouwe bij mij vergelijkbare gevoelens op. Als
ik zijn karretje zie staan op de Dam, met zijn foto’s uit Aleppo om de ‘Palestijnse genocide’ te bewijzen, jeuken mijn handen ook wel eens.
En als ik die andere malloot zie met zijn Israëlische vlaggetjes waarin de davidsster is vervangen door een hakenkruis, verwonder ik mij elke keer weer dat niet of een andere potige Jood hem met scootmobiel en al de gracht in duwt. Toen in de hete Gaza-zomer van 2014 bij praktisch elke anti-Israëlische demo hakenkruizen werden meegedragen, bleven de jongens van beveiligingsorganisatie Bij Leven En Welzijn thuis; ondanks hun verdomd handige krav maga-kennis hebben zij wel wat beters te doen. Zelfs de spierbundels van de Nederlandse afdeling van de Jewish Defence League hielden zich koest. Waar jonge moslims anti-islamdemonstranten aanvallen, extreemlinkse antifa’s los gaan op anti-immigratiebetogers, en extreemrechtse hooligans de anti-Pieters te lijf willen, toont Joods Nederland zijn kalmte, waardigheid en beschaving. Opnieuw kan de rest van het land daar veel van leren.
Abonneer op het NIW
