De verschrikking van een oorlog, zeker een asymmetrische, werd deze week benadrukt toen bekend werd dat vlak voordat ze door het Israëlische leger zouden worden bevrijd, zes gijzelaars in Rafah standrechtelijk waren geëxecuteerd door Hamas. Als morbide marteling van de nabestaanden zette Hamas bovendien filmpjes met de laatste woorden van de gegijzelden online. Het is begrijpelijk als u die niet heeft willen zien: we zagen zes volledig uitgemergelde, uitgeputte en gepijnigde mensen in totale wanhoop.
Over asymmetrische oorlogsvoering lijken velen de basis uit het oog te verliezen. Van terroristische organisaties is bekend dat ze zich aan geen enkele regel van het oorlogsrecht houden, dus plegen ze gruwel op gruwel, niet in de laatste plaats tegen de eigen bevolking die ze in hun fanatisme gewillig opofferen voor hun doodscultus.
Dat staat in schril contrast met het Israëlische leger, dat weet dat de hele wereld bij iedere stap over de schouder meekijkt, klaar voor een beschuldigende vinger. Ongetwijfeld maakt de IDF fouten in deze meest gecompliceerde manier van oorlogsvoering, zie alleen al het aantal soldaten dat is omgekomen door eigen vuur. En het is legitiem om te twijfelen aan de motieven van Jeruzalem deze oorlog voort te laten duren. Over de motieven van Hamas, dat ook tegen de eigen bevolking geen enkele scrupules heeft, klinkt geen enkel woord van kritiek.
Onverteerbaar is dat Israël door ‘experts’ gelijkgesteld wordt aan Hamas
Wat onverteerbaar is, is dat Israël door ‘experts’ gelijkgesteld wordt aan Hamas. De moorden die de terreurorganisatie pleegt, lijken simpelweg ter kennisneming aangenomen te worden. De schouders worden erover opgehaald. Deze commentatoren zijn medeverantwoordelijk voor de gedachte dat Hamas die oorlog, die het zelf begon, maar moet winnen. Een dodelijke korte-termijngedachte, omdat zo’n scenario niet alleen grote gevolgen zal hebben voor Israël, maar voor de rest van de westerse wereld. Iran en Rusland lachen in hun vuistje.
Intussen wordt in Nederland in onze gemeenschap gerouwd om de geëxecuteerden. Zoals bij Maccabi, waar een van de teams zich het lot van Eden Yerushalmi extra aantrok. De verslagenheid na het bericht van haar moord was bij hen enorm.
Net als deze oorlog zijn ook de verslaggeving en verontwaardiging over dit conflict asymmetrisch. En wij weten helaas aan welke kant die kafkaëske houding zich bevindt.
5 reacties
Het zieke sadisme om de gijzelaars te filmen en daarna dood te schieten is bijna onvoorstelbaar. Hamas bestaat uit krankzinnige sadistische gluiperds. Het begint volgens mij langzaam door te dringen tot de wereld (de VS en ook de wereldraad van imams) dat we hier niet met een politieke bevrijdingsbeweging te maken hebben maar met een verzameling terror-psychopaten.
Helemaal waar Cees van Dijk maar wat gaan we er tegen doen?
In Nederland is het oorverdovend stil vanuit Den Haag.
De demonstratie gaan door en de kostenpost aan de aangebrachte ravage en politie is enorm.
Maar niemand die het erover heeft,
Hoe stoppen we dit en wie draait voor de kosten op?
Zo ziekelijk,stelletje gestoorde gekken.
Wat een rake column. Het is in- en indroevig dat schouderophalend wordt voorbijgegaan aan het verschrikkelijke leed dat Hamas toebrengt en dat er in Nederland zelfs support is voor deze terroristen. Van kwaad tot erger en rechtpraten wat duivels is.
Het lijkt wel of we hier in Europa in een parallelle samenleving leven: totaal los van onderbouwing, bewijs en het recht laten zegevieren. Hoe is het mogelijk dat leeghoofden demonstreren voor terroristische barbaren? Alleen “hearsay” en emotie beheersen het narratief.