Voor wie nog nooit van Merijn Tol heeft gehoord: deze foodstyliste begon met kookboekenschrijfster Nadia Zerouali de productlijn Souq. Samen maakten ze het programma Grenzeloos koken op de culizender 24 Kitchen. Daarnaast is Tol verbonden aan de organisatie Refugee Company, die leerprogramma’s voor vluchtelingen aanbiedt.
In dagblad Trouw spreekt journaliste Iris Pronk met Tol en Zerouali onder meer over Yotam Ottolenghi, de internationaal befaamde Israëlisch-Britse culinair auteur die de moderne vegetarische keuken op de kaart zette. Pronk stelt dat ‘de Palestijnse keuken van grote invloed is op Ottolenghi’s gerechten’. Tol verklaart: “Je kunt zijn manier van koken niet loskoppelen van de moord op duizenden Palestijnse burgers. […] Eerst gerechtigheid, dan gerechten.” De culinair onderneemster vindt dat Ottolenghi met een ‘verbindende boodschap’ had moeten komen. Wat er verbindend is aan een anti-Israëlboodschap, wordt niet duidelijk.
Nadia Zerouali geniet meer bekendheid dan haar zakenpartner Tol, omdat ze onder meer kookt voor het tv-programma BinnensteBuiten. Voor haar is Yotam Ottolenghi van zijn voetstuk gevallen: “In Gaza vindt momenteel een genocide plaats. De mensen daar worden uitgehongerd. Hoe kun je dan een kookboek uitbrengen en dat Comfort noemen?” zegt zij over de laatste publicatie van Ottolenghi. Het begrip comfort food, troosteten, is haar waarschijnlijk onbekend. Ook stelt zij: “Als ik in zijn positie had gezeten, had ik mijn stem gebruikt.”
Expliciet
Die laatste opmerking valt op. Zerouali is Nederlands-Marokkaans. Jarenlang heeft zij de mogelijkheid gehad zich uit te spreken tegen de al decennia durende Marokkaanse bezetting van de Westelijke Sahara. Of over de onmenselijke omstandigheden waaronder de oorspronkelijke inwoners van dat land wonen in Tindouf, een vluchtelingenkamp in Algerije. En over de Riffijnen die in het noorden worden onderdrukt, of de martelingen in de geheime gevangenis van Temara. Maar nee, geen woord. Als je naam maakt met de Marokkaanse keuken en je vindt dat eten politiek is, waarom dan al die jaren zwijgen over die realiteit? En hoe zou Zerouali hebben gereageerd als haar was gevraagd ferm afstand te nemen van de daden van IS?
Je zou bijna gaan denken dat enige na-ijver de dames niet vreemd is
Als je de gedachtelijn van de tv-kokkin volgt, zou elke Nederlander die bij de afhaalchinees tjaptjoi laat inpakken, moeten vragen hoe de koksmaten denken over de Oeigoeren. En wie bij de turk een durum döner bestelt, zou de eigenaar eerst vragen wat die vindt van de manier waarop Turkije huishoudt in Syrië en de Koerdische gebieden. Als we het principe ‘eerst gerechtigheid, dan gerechten’ zouden doorvoeren, valt er weinig meer te genieten: bijna elke niet-Nederlandse keuken zou wegvallen. Door zich expliciet en exclusief te richten op Israël, grenzen de uitspraken van Tol en Zerouali aan racisme.
Na-ijver
Het merkwaardigst is nog wel dit: als er iemand is die de afgelopen jaren verbindende boodschappen uitzond (zoals Tol eist), is het Yotam Ottolenghi wel. Zo schreef hij met zijn Palestijnse collega Sami Tamimi het kookboek Jeruzalem, waarin ze een lans braken voor Joodse en Arabische gerechten. Daarnaast plaatste hij op zijn Instagramaccount al in oktober een bericht dat er ‘in deze oorlog geen winnaars zullen zijn’. Daarna deed hij er het zwijgen toe en gaf zijn uitgever zelfs de opdracht dat er geen recepten van hem mochten worden gepubliceerd in media van wie partijdigheid zou kunnen worden vermoed, waaronder het NIW.
Met zijn op de mediterrane keuken gestoelde, creatieve en originele recepten is Yotam Ottolenghi wereldberoemd geworden. Maar juist dat verwijten de dames hem, hij heeft immers een ‘enorm platform’. De lezer van het artikel in Trouw zou bijna gaan denken dat enige na-ijver de Nederlandse onderneemsters niet vreemd is. Zelf houden ze zich immers niet aan die code.
Gelukkig diende chef-kok Sharon de Miranda haar collega’s van repliek. De Miranda is van Surinaamse afkomst. Zij stelde: “Als je aan mij vraagt: wat vind je van de zwartepietendiscussie? Dan denk ik: laat me met rust […] Mijn kwaliteiten liggen op culinair terrein. Iedereen moet in zijn eigen kracht blijven staan.” Een wijs advies van De Miranda, een van Zerouali’s collega’s in het tv-programma BinnensteBuiten. Met andere woorden: schoenmaker, hou je bij je leest, of in dit geval liever: kok, hou je bij je koksmuts.
7 reacties
Ik wordt er doodziek van dat iedere kneus met een activistische mening plots denkt dat de wereld daarop zit te wachten. Mensen met een geheel niet ter zakendoende achtergrond blaten zonder enige kennis van geschiedenis en realiteitszin hun bagger in de media.
O ja, uitsluitend negatief over Israël natuurlijk, want dat doet het altijd goed.
Doet het goed?? Ja juist, wanneer je deze populaire standpunten uitbraakt nemen je views en reviews toe. Laat je een gematigd geluid horen, of heb je de gotspe om de werkelijkheid te vertellen gaat je gezondheid en je business op de schop.
Lachwekkend spreekt deze hersenloze over de palestijnse keuken, zonder zich te beseffen hoe nauw deze verbonden is met de Israëlische/Joodse.
Of hebben plots de palestijnen het patent op Hummus gekregen? Om maar 1 klein voorbeeld te noemen.
Een kok als Yotam kent zijn plaats, hij bemoeit zich met zijn eigen zaken en doet eer aan het spreekwoord over de schoenmaker en zijn leest.
Iedere keer als je denkt dat de waanzin ten top nu wel bereikt is, blijkt het nog erger te kunnen.. Maar het is tegelijkertijd heel erg verontrustend.
Ik weet niet wat ik lees… Alhoewel zelf werkzaam in de kookboekenwereld, was dit interview mij ontgaan. Wat een boosaardigheid komt hier bovendrijven zeg, dat overstijgt wel kinnesinne. Dit is Ottolenghi met opzet willen beschadigen en dan ook nog eens op onterechte gronden. Als er iets verbindend is, is het wel eten. Maar kennelijk moet ook de culi-wereld bezoedeld worden met politiek, kortzichtigheid, stemmingmakerij en haat. Nog een wonder dat ze in hun heksenjacht (mijn favoriete kookboekenschrijver) Claudia Roden niet op de korrel nemen. Haar afkomst en brede interessegebied zullen ongetwijfeld te lastig zijn geweest om te vangen in simpele oneliners die lekker scoren op de molen van de ophitsing. Maar duidelijk: mijn rozenharissa koop ik voortaan van een ander merk, Nadia en Merijn. Na al die grofheid ben ik toe aan wat culinaire verfijning: ik ga de komende tijd eens lekker koken uit de inspirerende boeken van Esther Erwteman, Alexander Gershberg en Claudia Roden. Zin in.
Israelisch kosher eten is heerlijk en daar hoort ook de Marokkaanse, Iraanse, Ethiopische keuken bij. Ontzettend heerlijk gegeten tijdens onze reizen in Israel.( Ik maak zelf overigens ook graag verse cous-cous.)
Maar wat deze dames nu weer rondbazuinen in dagblad Trouw is gewoon krenkend over kok Yotam. Afgunst speelt waarschijnlijk de belangrijkste rol bij deze dames.
Het eten van Nadia Zerouali smaakt voor mij nu in elk geval gewoon VIES! Dagblad Trouw houdt eens op met dat baggernieuws te plaatsen!
Souq, welja zeg,, van dit merk heb ik onlangs nog Libanees brood gekocht voor bij een Mezze . Dus ook geen rozenharissa meer van dit merk voor ons. Supertip! Anna. Het is oppassen geblazen in de supermarkt.
Ik heb het met al die beroepsdemonstranten gehad. Dus we kunnen eten niet gebruiken om vrede te brengen (wie heeft de beste humus, pita etc) maar we moeten uitsluiten. Ottolenghi heeft mij doen overwegen vegetarisch te eten. Ik ben een curry kookboek aan het verwerken. Moet ik mij nou druk maken over de onderdrukking van Moslims inIndia, of hoe de Modi regering schijnbaar de democratie opblaast? Of hoe de Modi regering economische verdragen heeft opgezegd? Laten we dingen eens los zien. Waarom zou ik eigenlijk belangstelling hebben in de mening van een kok als het over politiek gaat? Laten we het eens hebben over de echt belangrijke kwesties, voor koks, hoe maak je een goede curry met kippendij?
De krant Trouw heb ik na 15 jaar opgezegd. Teveel artikelen en columns rieken naar anti-semitisme. Ik word er kotsmisselijk van. Nu overgestapt op het Friesch Dagblad.