Vooropgesteld: protesteren mag. Het is een groot democratisch goed en laten we dat vooral zo houden. Het is echter zonneklaar dat het demonstratierecht inmiddels tot het uiterste wordt opgerekt. Een paar voorbeelden: maandag werd er in een pro-Israëldemonstratie op de Dam een rookbom gegooid door aanhangers van Hamas. Een aantal imams vond het geen enkel probleem op eerste paasdag, tevens de laatste dag van Pesach en de verjaardag van Hitler, een groot protest in Rotterdam te organiseren. Dat zou keurig zijn verlopen. Als je tenminste de ogen sloot voor de meegedragen terreurvlaggen, die we al kennen sinds de demonstratie op de Haagse Hoefkade in 2014. Minister David van Weel heeft na vragen van de Tweede Kamer beloofd opnieuw onderzoek te doen naar de betekenis van die vlaggen. Het zoveelste. Kortom, er zal niets veranderen.
Even een summiere opsomming van acties door Hamas’ vijfde colonne op Nederlandse bodem: de protesten op de universiteiten, waar Joden worden geïntimideerd en gebouwen worden vernield. Joden die in de nacht van 7 op 8 november worden opgejaagd en verwond. Het gekrijs door binnensteden waar tot geweld wordt opgeroepen en waartegen niets gebeurt. Een bidmanifestatie op de Dam waar een soera wordt gereciteerd die Joden beledigt. Het fanatisme van duizenden demonstranten die niet het geringste respect kunnen opbrengen voor de bezoekers en een Holocaustoverlevende met zijn achterkleindochter bij de opening van het
Holocaustmuseum. Joodse monumenten die worden beschadigd, beklad of onteerd met stickers als ‘Hitler had gelijk’. Hele legers aan politieagenten die pro-Joodse of pro-Israëlische betogingen moeten beschermen tegen gepeupel dat niets liever wil dan de zaak verstoren. Activistische rijksambtenaren die hun boekje ver te buiten gaan. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het doet mij denken aan de woorden van mijn moeder die ik als kind maar al te vaak hoorde:
“Esthertje, Esthertje, ik geef je een vinger en je neemt de hele hand.” Dat is wat nu in het groot
gebeurt. Het blijft zelfs niet bij die hand alleen.
Nee, dan de Jom Hashoaherdenking in de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam. Daar vertelde burgemeester Femke Halsema hoe het stadsbestuur in de oorlog Joden in de steek had gelaten. Je hoorde velen in het publiek denken: en wat doet dat bestuur nu dan? Maar er viel geen onvertogen woord. Het herdenken zelf was hier, op deze plek, belangrijker. Een kwestie van beschaving.
6 reacties
Beste Esther,.. het is zo waar, de inhoud van jouw column. En toch zit men daar weer, te luisteren naar hoe Femke Halsema een “mooi gebaar” maakt naar de Joodse gemeenschap, door oprecht excuses aan te bieden voor het wegkijken van het stadsbestuur van Amsterdam in 1940-1945, toen Joden afgevoerd werden.
Ik kan niet begrijpen, dat Amsterdamse Joden dit nog aan willen/kunnen horen.
Men een weet toch al heel goed, dat het stadsbestuur de afgelopen periode ook “wegkijkt” .
Wil men, dan zo beschaafd zijn om er bij te horen? Ik vind dit helemaal niks. Het is niets meer dan een vlucht in dromerijen.
Het zou goed zijn om stelling te nemen, door demonstratief afwezig te zijn. Wat mij betreft, doet de hele Joodse gemeenschap dit!
van Yochanna.
Ja Esther. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit puur voor de bühne was. Ze heeft zoveel fout gedaan, dat het tijd was om te laten zien: “kijk, ik ben helemaal niet antijoods”. Ze valt voor mij geheel door de mand. Al die voorbeelden die je noemt, had ze een heel eind kunnen voorkomen.
op de islamitische demonstratie op Eerste Paasdag en de laatste dag van Pesach plus de herdenking van de Opstand van het Getto van Warschau (de vernietiging van het getto moest een verjaardagscadeau voor Hitler zijn) werd alleen Arabisch gesproken. Dat moest verboden worden. Afgelopen maandag werd Nederlands en Engels gesproken.
Beschaving is wat je doet, niet wat je zegt!
We leven in een periode waarin jonge mensen nauwelijks voorstelling hebben van wat er is gebeurd nu ruim 80 jaar geleden. Kinderen zijn voor een groot deel opgevoed als prinsjes en prinsesjes en worden weggehouden van de grote boze buitenwereld. Er bestaan alleen maar lieve mensen op deze Aarde en als er ‘plotseling’ ergens een oorlog uitbreekt, dan is dat de schuld van diegenen met de meeste beschaving want de andere partij is ‘zielig’. Het historisch besef is beperkt of zelfs geheel afwezig en iedereen die maar een beetje lijkt- of banden heeft met- de ‘agressor’ moet het ontgelden. Het besef dat de ‘zielige’ partij de beschaving met al haar inwoners wil vernietigen is vrijwel afwezig. Dat er ruim 1200 onschuldige mensen in koele bloede zijn vermoord, daar kunnen ze zich geen voorstelling van maken. Geen enkele solidariteit met de slachtoffers van het Nova Festival, een event waar ze zelf naar toe hadden kunnen gaan en waar hun naïeve ‘soortgenoten’ nietsvermoedend hun eigen dood tegemoet dansten. Dat er nog enkele tientallen gijzelaars al 1,5 jaar ergens in diepste krochten van de Gazaanse hel liggen te creperen wordt voor het emotionele gemak maar even vergeten. De gedachte aan de met blote handen gewurgde Bibas familie wordt weggemoffeld in een wirwar van psychologische afweermechanismen. Mijn oude moedertje zaliger zei altijd: “Het moest maar weer eens oorlog worden, dan piepen ze wel anders”. Ik moest vroeger altijd een beetje lachen om deze conservatieve profetie maar nu doe ik dit als een boer met kiespijn.
Fatsoenlijk zijn is niet verplicht. Het is een kwestie van menselijkheid om fatsoen te tonen. Daarom heb ik altijd Pegida met haar, naar mijn mening, smakeloze acties verdedigd. Niet alles wat mag moet je willen doen. Mijn probleem is dat er weer een onderzoek gaat komen. dat er rond die rookbommen weinig tot geen ophef is. Wat zegt dit over het, naar mijn mening, niet functionerende gezag? Waarom heeft de dik betaalde overheid nog een geweldmonopolie? Laten we er niet omheen draaien: we zijn op onszelf aangewezen.