04-09-2020
Het was vandaag zo’n bijeengeraapt gebeuren. Van alles en nog wat. Allereerst gebeld naar de voormalige opperrabbijn van Israël. Hij is voormalig en dus minder belangrijk en juist daarom bel ik hem om hem alvast een goed en voorspoedig 5781 te wensen. Als ik hem belde toen hij nog in functie was, kon ik hem gebruiken. Nu niet meer, en juist daarom ben ik zijn telefoonnummer niet vergeten!
Contact gehad per e-mail met een man die naar zijn zeggen Joods is. ‘Naar zijn zeggen’ want zijn moeder ontkent, maar oma had in het zeer grijze verleden, toen de man nog een klein kind was, duidelijk aan Rob verteld: wij zijn Joden, maar je moeder wil dat niet weten. En nu aan mij om boven water te krijgen of het een waar verhaal is of een verzinsel. ‘Waarom zou iemand zeggen dat hij Joods is als hij het niet is’, hoor ik u denken. Een goede vraag en waarschijnlijk zouden deskundige psychologen deze vraag kunnen beantwoorden.
Maar ik ben geen psychloog maar rabbijn en moet gewoon met een verklaring gebaseerd op feiten en niet op emoties tevoorschijn komen. Een verklaring waarmee deze Rob lid kan worden van een Joodse Gemeente of aanspraak kan maken op de Wet op de Terugkeer als hij naar Israël zou willen gaan. Lastig onderzoeken omdat de afkomst erg onduidelijk is. Oma leeft niet meer. Opa onbekend. Moeder zwijgt en vader is gescheiden en spoorloos. Of zijn moeder inderdaad de moeder is, is ook niet helemaal duidelijk. Maar ja, dit soort puzzels zijn nu eenmaal des rabbijns.
Manfred Gerstenfeld, de antisemitisme specialist, heeft me weer een artikel gestuurd. Dit keer niet over antisemitisme maar over de vraag “Hoe Nederland erin geslaagd is om meer dan 70 jaar lang de enorme oorlogsmisdaden uit 1948 en 1949 te verbergen.” Dat koloniale tijdperk in Indonesië verdiende niet bepaald de hoofdprijs voor militaire ethiek. Ongelofelijk! En nog ongelofelijker dat het Nederlandse wangedrag vol oorlogsmisdaden zo lang onzichtbaar heeft kunnen blijven.
Doet me denken aan de rol van Nederland in de oorlog. Anne Frank, die notabene niet eens een Nederlands Staatsburgerschap had gekregen, is gebruikt, waarschijnlijk onbewust, om de wereld te tonen dat de Duitsers slecht waren en de Nederlanders goed. De familie Frank zat immers bij Nederlanders ondergedoken en de Duitsers hebben haar daar gearresteerd en af laten voeren naar de gaskamers. En dus als ik in het buitenland ben en mij in een Joodse Gemeenschap bevind en ik zeg uit Nederland te komen, word ik bijna doodgeknuffeld want in Nederland zijn alle Joden gered en liep de koning uit solidariteit met een gele Jodenster.
Ik ben al een paar dagen geobsedeerd door de tragedie met rabbijn Mendel Cohen uit Mariupol. Alweer enige dagen geleden bereikte ons het verontrustende bericht dat rabbijn Mendel Cohen uit Mariupol met spoed via Odessa is vervoerd naar Israël met een Israëlisch privévliegtuig. Hij was zeer ernstig ziek en andere rabbijnen, die allemaal uren en uren van hem vandaan wonen, hebben de regie over zijn leven overgenomen en het vervoer uit Mariupol via Odessa naar Israël geregeld. Zijn vrouw, ook corona, vloog vandaag met drie kinderen en is inmiddels aangekomen. We probeerden meteen te bellen om waar mogelijk tot steun te zijn. Mendel had al gewaarschuwd dat de medische zorg in Mariupol op niveau 0 stond. Na de aanslag enige weken geleden nu dit.
Toen ik eergisteren met hem voor het eerst sprak, lag hij op de IC van het Ichilov Ziekenhuis in Tel Aviv. Ik heb toen zeker een half uur met hem gesproken. Hij moest zijn verhaal kwijt. Hij ligt aan de beademing, maar het spreken gaat goed. Blouma spreekt dagelijks met Esty, zijn vrouw. We voelen ons machteloos en kunnen slechts dankbaar zijn dat hij nu in een Israëlisch ziekenhuis ligt. Met G’ds hulp zal hij spoedig genezen. Esty klinkt heel krachtig.
En het goede, bijna niet te geloven nieuws uit onze alles-mag-en-alles-kan cultuur: “CDA wil dat betaalde prostitutie strafbaar wordt. De vrouw is een product. Dat kán niet meer in onze moderne tijd”. Dit las ik vandaag in het AD. Tot Anne Kuik (CDA-parlementariër,) die hier door het AD wordt geciteerd, wil ik luidkeels uitroepen: Mijn complimenten voor dit moedige optreden. Het is te zot voor woorden dat we er alles aan doen om te strijden tegen onrecht, als samenleving fel tegen discriminatie zijn, geen verschil willen in bejegening van man en vrouw…..maar tegelijkertijd onze ogen krampachtig sluiten voor het misbruik en de slavenhandel van honderden en honderden buitenlandse vrouwen. Gewoon bij ons in de straat of bij ons om de hoek…
Abonneer op het NIW
