De ophef was van zo’n korte duur, dat u het wellicht gemist heeft. In het kort: de gemeente Haarlem stelde een ‘stadsdichter’ aan die zich op sociale media en in zijn songteksten schuldig had gemaakt aan antisemitisme, maar ook aan bedreigingen van politici. ‘Insayno’ (krankzinnig) noemt rapper Darryl Osenga zich, en hij doet zijn naam eer aan.
“De Holocaust is slechts een cover-up voor domme schapen,” meent Insayno. De Amsterdamse politicus Yernaz Ramautarsing wenst hij ‘een kogel in zijn kankerkop’ toe. Verder hoopt hij dat Pim Fortuyn-moordenaar Volkert van der Graaf in Geert Wilders een nieuw slachtoffer vindt en hebben de aanslagen van 11 september en in de Bataclan nooit plaatsgevonden. Dat laatste bloedbad is verzonnen door zionisten, weet de door Haarlem bewonderde stadspoëet, om Frankrijk betere relaties op te dringen met Israël, het land dat ‘letterlijk iedere dag terroristische aanslagen pleegt op Palestijnen’.
Haarlem had een heuse commissie ingesteld om de stadsdichter te benoemen, compleet met excuusjood Joshua Baumgartner, die het antisemitisme van Insayno tot de laatste snik verdedigde. Want als een rapper Joden haat (zie de collega’s Appa, Boef, Ali B.) is het nooit zo bedoeld, is het sarcastisch, is het ‘een uiting van mannelijke straattaal’, is het dichterlijke vrijheid – ook al zijn Osenga’s rijmelarijen niet te onderscheiden van het gemiddelde Zwarte Piet-, pardon sinterklaasgedicht. De door links gedomineerde gemeenteraad en het gemeentebestuur – compleet met CDA-burgemeester in oorlogstijd – wilden van geen wijken weten.
De storm van protest en ophef op sociale media leek te gaan liggen toen zelfs het CIDI zich met een kluitje en de belofte van een theedrinksessie door Insayno’s management het riet in liet sturen. Maar verschillende NIW-redacteuren (en weblog GeenStijl) hielden de druk op de ketel en toen Haagse politici zich met de zaak begonnen te bemoeien, trok Haarlem zijn keutel in. Het gemeentebestuur ‘betreurde de ontstane ophef’ – alsof hun racistische blunder een soort natuurramp zonder verantwoordelijken was – en Insayno kroop terug onder de steen waar hij vandaan was gekomen. Hij raakte zelfs een lucratief baantje als ‘verbinder’ bij de gemeente Rotterdam kwijt.
Daderprofiel
Eind goed, al goed? In deze zaak misschien, maar op macroniveau zijn we aan het verliezen. Want het enkele feit dat een antisemitische complotdenker door een benoemingscommissie komt, met gejuich door de gemeenteraad wordt binnengehaald, met lovende woorden door het stadsbestuur wordt aangesteld en door al deze partijen door dik en dun wordt verdedigd, zegt alles over waar we in Nederland staan in de discussie over racisme. Hier is de treurige conclusie, die door deze zaak alleen maar wordt versterkt: Jodenhaat wordt alleen maar als onaanvaardbaar beschouwd als het daderprofiel klopt. Blank en rechts? Vuile antisemiet! Maar met een kleurtje, het juiste geloof of de correcte politieke opvatting: niets aan de hand.
Waar de diversiteitsmaffia met een loep speurt naar twijfelachtige uitlatingen over zwarten, moslims of de lhbtgemeenschap, wordt grove Jodenhaat niet langer als obstakel voor een publieke benoeming gezien. Sterker nog, je podium lijkt gegarandeerd als je de juiste huidskleur en politieke overtuiging haat. En ja, Joden zijn in dat opzicht blank, wen er maar aan. Eeuwenlang vervolgd als minderheid, wordt u nu racisme eindelijk een issue is geworden, gewoon in de meerderheid gestopt. Of u dat nu wilt of niet.
En het is echt niet alleen Nederland. In dezelfde week dat de Democratische sterpoliticus Alexandria Ocasio-Cortez weigerde naar een eerbetoon voor vredestichter Yitzhak Rabin te gaan, nodigde de Universiteit van San Francisco de Palestijnse terrorist en serieantisemiet Leila Khaled uit. Laat dat even tot u doordringen: een Joodse winnaar van de Nobelprijs voor de vrede wordt postuum van het platform verwijderd, maar een Arabische terroriste is van harte welkom om in het openbaar haar haat te spuien. Ook in diezelfde week: de gelauwerde wetenschapper Richard Dawkins bleek niet welkom om te spreken in Oxford omdat hij als consequente atheïst weleens kritiek op de islam heeft geuit, terwijl de Britse minister Robert Jenrick politiebescherming krijgt na doodsbedreigingen omdat hij zich sterk maakt voor de bouw van een Holocaustmonument.
De rassenwaan regeert. In San Francisco, in Oxford en in Haarlem. Wat dat betreft was de naam van de gewenste stadsdichter wel toepasselijk.
Abonneer op het NIW
