Begin deze eeuw werd ik elk jaar uitgenodigd op de Koninklijke Rijksacademie in Amsterdam, als de Israëlische multinational Teva er studiebeurzen uitreikte aan buitenlandse kunststudenten. Door een jaarlijkse gift van rond de 50 duizend euro stelde het farmaceutische bedrijf meer dan tien jaar lang jonge kunstenaars (residents genoemd, bewoners) in staat zich in volledige vrijheid te ontwikkelen en via kunst een brug te bouwen tussen culturen en volkeren. De jonge vrouwen en mannen kwamen veelal uit landen waar vrijheid van kunst niet bepaald hoog in het vaandel stond. Tijdens een rondleiding toonden de oudere studenten, die mede dankzij de Israëlische studiebeurs hier al een jaar verbleven, hun kunstwerken als ‘medicijn voor de geest’ en openbaarden de debutanten hun plannen.
Steun aan terroristen
Het was dus even schrikken toen het gebouw van de recent nog door het Israëlische bedrijf gesteunde academie aan de Sarphatistraat in Amsterdam versierd bleek met diverse anti-Israëlische spandoeken vol demagogische propaganda als ‘End Apartheid’ en ‘Stop ethnic cleansing’. Die gingen een stap verder dan de miskleunen eind jaren zestig van de vorige eeuw van de Amsterdamse studentenvereniging Asva over Israël. Het met zorg gemaakte, metersbrede en artistiek vormgegeven spandoek dat om de hoofdingang van de Rijksacademie hing, met in grote kapitalen de tekst ‘from the river to the sea, Palestine will be free’, spande de kroon. Het liet aan duidelijkheid niets te wensen over en had maar één boodschap. De zinnen betekenen niet meer en niet minder dan de voltooiing van het ultieme doel van organisaties als Hamas en Hezbollah om alle Israëli’s de zee in te drijven met als logische consequentie de vernietiging van de Joodse staat. De kreet wordt al jaren met grote instemming gebruikt door vredesapostelen als de Syrische president en massamoordenaar Bashar al-Assad en de ayatollahs van Iran, van heersers in landen waar kunst net zo vrij is als een vetgemest varken in een massaslachterij.
Met het spandoek spreekt de Rijksacademie dus openlijk haar steun uit aan terroristen en dictators die deze slogan al jaren als hun doelstelling beschouwen. Tachtig jaar na de Holocaust roept een koninklijke instelling impliciet alsnog op tot uitroeiing van de Joden. Hoewel ik allergisch ben voor elke vergelijking met de Tweede Wereldoorlog, doen de Rijksacademie en geestverwante wetenschappers die de oproep op het spandoek van harte onderschreven, anno 2021 de facto in niets onder voor de nazi’s. Die plaatsten immers precies tachtig jaar geleden hun borden ‘Verboden voor Joden’ in het Vondelpark en andere openbare gelegenheden. Het waren precies die drie woorden die koning Willem-Alexander vorig jaar in zijn 4 mei-toespraak in herinnering bracht als een dieptepunt in de vaderlandse geschiedenis.
Kultuurkamer
Het is naar ik vrees kenmerkend voor de opvattingen van moderne wetenschappers met het denkvermogen van een wandelende tak, dat zeshonderd van hen pleiten voor een boycot van hun collega’s in Israël, het enige land in het Midden-Oosten waar zij onder nagenoeg dezelfde omstandigheden kunnen werken als in vrije westerse landen. De zelfbenoemde universitaire veldwachters pleiten in feite voor een geactualiseerde versie van de ariërverklaring die de bezetters direct in 1940 vereisten van studenten en academici.
De niet-Joodverklaring van 2021 stelt dat je geen enkele wetenschappelijke relatie mag onderhouden met Israëli’s/Joden. Zo’n verklaring zou vervolgens naadloos kunnen aansluiten bij de oprichting van een ‘Rijksacademie-Kultuurkamer’, waarvan je alleen lid mag worden als je de doelstelling onderschrijft Israëli’s vanaf de Jordaan de Middellandse Zee in te drijven. Wat zal de höhere SS- und Polizeiführer Hanns Albin Rauter, door zijn biograaf omschreven als ‘Himmlers vuist in Nederland’, lachen in zijn graf dat kunstzinnige zielsgenoten van de Rijksacademie bijna tachtig jaar na de Wannseeconferentie de nazi-ideologie, uitsluiting en ten slotte uitroeiing van alle Joden, via een omweg alsnog proberen te verwezenlijken. Ben eigenlijk wel benieuwd wat Willem-Alexander vindt van de oproep van zijn koninklijke instelling.
Abonneer op het NIW
