Op 4 mei om 20.00 denk ik steevast aan mijn opa en hoe hij zijn broer moest begraven nadat deze door de nazi’s als represaille voor de aanslag op SS-Obergruppenführer Rauter was geëxecuteerd. Het is een moment waarop ik mij herinner hoe wij samen naar de herdenking op de Waalsdorpervlakte (zoveel mooier dan de poppenkast bij die foeilelijke fallus op de Dam) keken.
Maar los daarvan doen 4 en 5 mei me elk jaar minder, ik voel mij een stuk meer op mijn plaats bij de herdenking van 15 augustus, steevast vrij van ophef. Want dat laatste begint de Echte Bevrijdingsdagtraditie te worden.
Ophef, dit jaar moesten we opeens verdronken ‘vluchtelingen’ herdenken, hoewel nauwelijks 3 procent van de bootmigranten die op de Middellandse Zee verdrinken ook echt dat etiket verdienen. Maar ja, vluchtelingen zijn de zoveelste groep ‘nieuwe Joden’. Nog zo’n traditie: de vraag welke antisemitische rapper of ‘antizionistische’ acteur het Comité 4 en 5 mei dit jaar heeft uitgenodigd om de herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te verbreden.
Dat verbreden en natuurlijk het obligate ‘verbinden’ schijnt nodig, want de herinnering aan 60 miljoen slachtoffers van die oorlog blijkt niet voldoende om ook de interesse van allochtonen, pardon, van ‘Nederlanders met een migratieachtergrond’ voor Dodenherdenking en Bevrijdingsdag te wekken. Hoe goed dat lukt, kon u vorige week zien op de Dam, waar het toegestroomde publiek nog blanker was dan bij een GroenLinks-partijconferentie.
Maar goed, op 5 mei deed ik in de auto de radio aan om nog net even te horen hoe op Radio 1 een spreker – hoorbaar met de zo vurig gewenste immigratieachtergrond – verkondigde dat ‘moslims de nieuwe Joden zijn’. Ik weet niet wie de spreker was, maar ik weet wel wat ik van hem vind: een antisemiet. Want wie met een stalen gezicht dit soort gotspes durft te uiten is niets anders dan een Jodenhater.
Afnemende minderheidsstatus
Wie beweert dat een bevolkingsgroep die op geen enkele wijze wordt belemmerd in haar religieuze of burgerlijke rechten, wier gebedshuizen overal als puntige paddenstoelen uit de grond schieten, die als kool groeit, tegen welke geen serieuze terreurdreiging bestaat (ondanks het feit dat negen van de tien aanslagen in Europa worden gepleegd door haar eigen leden), in dezelfde situatie verkeert als het volk dat is onderworpen aan de best georganiseerde massamoord uit de geschiedenis, bagatelliseert de Holocaust.
Bovendien zijn zij die het hoogste woord hebben over ‘de nieuwe Joden’ steevast dezelfden die niets hebben – en dan druk ik mij voorzichtig uit – met Israël. U weet wel: alle sympathie voor dode Joden gecombineerd met een hartgrondige afkeer van de levende. En die dan ook nog eens vinden dat antisemitisme eigenlijk geen racisme meer is omdat Joden inmiddels niet meer als minderheid, maar als onderdeel van de blanke onderdrukkende meerderheid worden gezien. (Robert Vuijsje sprak vorige week zijn verbazing al uit over deze ontwikkeling.)
U weet wel: alle sympathie voor dode Joden gecombineerd met een hartgrondige afkeer van de levende
Joden hun minderheidsstatus en nu ook hun historische rol afnemen door moslims (of bootvluchtelingen of wie dan ook) als hun moderne evenknie te zien – eigenlijk is het de voltooiing van het werk dat de nazi’s in de jaren 30 begonnen: het uitwissen van het jodendom. Eerst als mens en nu dus zelfs als herinnering. Als Reinhard Heydrich en Wilhelm Stuckart vandaag de dag hadden geleefd, zouden zij waarschijnlijk ook hebben geroepen dat zíj de nieuwe Joden zijn. Een Jood mag zelfs geen slachtoffer meer zijn, hij is dader, want Israël is per slot van rekening De Bezetter, nietwaar? En dat terwijl keppels op straat moeten worden afgenomen, synagogen en scholen moeten worden beveiligd en we allemaal weten tegen wie de aanslagen in Toulouse, Parijs, Brussel en Kopenhagen gericht waren.
Laat er geen twijfel over bestaan: moslims zijn níét de nieuwe Joden. Joden zijn de nieuwe Joden. De nieuwe, de oude, en in de ogen van de bij het Comité 4 en 5 mei zo geliefde ‘verbinders’… de eeuwige.
Abonneer op het NIW
