De nieuwe religie

In onze redactievergadering vroegen we ons opnieuw af: zijn we deze week niet topzwaar met nieuws over Israël? Het antwoord was ‘ja’, maar wat moet je anders? Want niet alleen in de Joodse wereld is de oorlog het gesprek van de dag, dat is die ook in de Nederlandse en internationale media. Daarnaast willen wij als NIW goed documenteren onder wat voor druk Nederlandse Joden sinds 7 oktober zijn komen te staan. We zijn in een kafkaëske realiteit beland. De vraag is of we, als we over een paar jaar al die stukken nalezen, zullen zeggen: “Wat was dat een nachtmerrie, gelukkig is die nu voorbij,” of dat we moeten concluderen: “Toen is het geëscaleerd en daarna is het nooit meer hetzelfde geworden.” Daarom verzamelen we iedere week weer het grootste nieuws, onderscheiden de belangrijkste tendensen, maken lijstjes, analyseren en duiden. Vooral voor later. 

Want de eenzijdigheid waarvan we in eigen land en daarbuiten getuige zijn, is verbijsterend. We zien hoe het narratief van Hamas klakkeloos wordt overgenomen, terwijl onze collega’s die een andere kant willen tonen, geconfronteerd worden met het feit dat hun woorden voor publicatie op een goudschaaltje worden gewogen. Dat gebeurt hier, maar ook bij de BBC en CNN. 

Hamas heeft de rol van underdog tot kunst verheven

Wat deze partijen niet beseffen, is dat ze daar de oorlog mee verlengen. Hamas geeft geen zier om burgerslachtoffers in de Gazastrook. Dat is keer op keer bewezen. Hamas heeft de rol van underdog tot kunst verheven. Het gaat de terreurorganisatie publicitair zo voor de wind dat hun bloedige terreur nu een synoniem is geworden voor ‘vrijheidsstrijd’. Kijk alleen al naar terroristen en hun handlangers die een gewillig oor vinden bij studenten en docenten op universiteiten. Hun verwrongen beelden gaan erin als het evangelie in een ouderling. Die vergelijking is niet uit de lucht gegrepen: het lijkt een nieuwe religie, die heel ver verwijderd is van wetenschap. Voor een tegengeluid is geen ruimte. Waarom zou Hamas die winst opgeven? Liever langer gebruikmaken van al die nuttige idioten, zodat Israël verder wordt gedemoniseerd.

Tegelijkertijd is de verdeeldheid in Israël weliswaar enorm, maar ook daar wordt die demonisering gezien. De burgers worden neergezet als genocidale, bloeddorstige honden die niets liever willen dan zoveel mogelijk Palestijnen vermoorden. In die demonisering, waaraan velen – onder wie onze nationale commandant der strijdkrachten – meedoen, schuilt het gevaar dat Israëli’s gaan denken: weten jullie wat? Jullie kunnen ons de bout hachelen. Israël eerst. 

De Hamasknuffelaars en degenen die – vaak uit opportunisme – meehuilen met de wolven in het bos, werken zo verlenging van deze nachtmerrie in de hand.