Deugen en demoniseren

Tamarah Benima

Toen Sven Kramer in 2010 een verkeerde wissel maakte en Olympisch goud verspeelde, was ik een week van slag. Tot mijn eigen verwondering. Zondag stonden de tranen in mijn ogen toen Kramer de tijd neerzette die hem opnieuw Olympisch kampioen maakte.

Weer tot mijn eigen verwondering. Waarom greep het lot van Kramer me indertijd zo aan? Misschien omdat het een moderne versie van het verhaal van Job was. Heel anders, maar toch hetzelfde. Alsof er ergens in sjamajim, de hemelen, een vuil spel werd gespeeld. Sven kon alles. Dacht iedereen. En toen: knal, droom kapot. Hij verloor niet alles wat hij bezat, maar er werd toch een vuil spel gespeeld, ergens. De manier waarop hij daarna met… ja, hoe zullen we het noemen… zijn onfortuin omging, dwong bij mij enorme bewondering af. Het was groots. Schaatsen heb ik nooit goed geleerd. Als kind was ik zo’n mager scharminkel dat elke val op het ijs voor pijnlijke blauwe plekken zorgde. Maar samen met mijn vader naar schaats-wedstrijden kijken op televisie was deel van mijn jeugd. Kijken doe ik al lang niet meer. Maar die foute wissel heb ik gezien. Misschien is het kijken naar topsporters zo bevredigend omdat alles wat ze doen transparant is (voor de eenvoud vergeten we de doping even).

Onbeschaamd
Zo anders dan wat de politici doen. Zoals een Halbe Zijlstra die liegt. Een Bibi Netanyahu die liegt. Een Alexander Pechtold die een gift van een ton niet aan het parlement meldt, waardoor het de zweem van corruptie krijgt. Een goed verdienende Marleen Barth die pingelt om een lagere huur. En al die andere politici die onbeschaamd de fout in gaan. Vuil spel en stomme uitglijders zijn er in de sport
natuurlijk ook, maar er is geen karaktermoord en demonisering zoals in de politiek. Pim Fortuyn heb ik niet gekend. Geert Wilders ken ik niet. Thierry Baudet ken ik niet. Maar Annabel Nanninga ken ik toevallig wel. Ik durf met mijn hand op mijn hart te verklaren dat zij geen racist is. Die vrouw deugt. Maar het vuile spel van de demonisering wordt weer gespeeld, hier op aarde: zij moet kapot. Als zij haar FvD-zetel in Amsterdam wint, zal ik net zo blij zijn als bij het Olympisch goud van Kramer afgelopen zondag. Demonisering is een vloek. Altijd!