Graag zou ik zien dat de overheid haar onderdanen wat minder beschouwde als jengelende kleuters en wat meer – op z’n Amerikaans – als mondige burgers die tegen een stootje kunnen. Maar, zoals de Deense mensenrechtenadvocaat Jacob Mchangama deze zomer in Foreign Policy schreef, Europa is meer gericht op harmonie dan op vrijheid.
In dat licht is de veroordeling van Geert Wilders wegens groepsbelediging en aanzetten tot discriminatie misschien begrijpelijk, wenselijk is zij in mijn ogen zeker niet. Ik heb nooit begrepen hoe je een groep mensen collectief kunt beledigen.
Als ik bijvoorbeeld zou schrijven dat de profeet Mohammed een pedofiele massamoordenaar was, beledig ik ongetwijfeld hele volksstammen, ondanks het feit dat zij in de bronnen geloven die deze stelling staven en ik niet. Schrijf ik daarentegen hetzelfde over Charles Darwin, zal niemand aangifte tegen mij doen van (groeps)belediging, al is er geen enkele bron op aarde die deze beschuldiging onderschrijft. De belediging zit hem dus niet in de waarheid van het gestelde, maar in hoe de leden van de ‘beledigde’ groep erop reageren. Doodeng, als u het mij vraagt. Gemakkelijker én rechtvaardiger zou zijn die hele groepsbelediging bij het oud vuil te zetten en de rechter bij mogelijk kwetsende uitspraken te laten kijken naar het waarheidsgehalte ervan in plaats van naar de lontjeslengte van bepaalde groepen in de samenleving.
Langetenenjurisprudentie
Afijn, we leven onder het rechtssysteem waaronder wij leven, niet onder het systeem waaronder wij misschien zouden willen leven. Dat betekent dat de langetenenjurisprudentie van de groepsbelediging geldend recht is. Maar dit accepterend zou het ten minste voor iedereen moeten gelden. Het kan dus niet zo zijn dat een politicus met een afkeer van Marokkanen wel wordt veroordeeld, maar een imam (of voor mijn part een dominee of rabbijn) met een afkeer voor homo’s niet. Rechtsgelijkheid is een van de hoekstenen van de rechtsstaat. Als Wilders minder Marokkanen wil en hij wordt vervolgd, is het vreemd, voor velen onverteerbaar zelfs, wanneer PvdA-kopstukken die beweren dat dezelfde groep een ‘etnisch monopolie op overlast heeft’ (groepsbelediging) en dus maar ‘vernederd’ moet worden (aanzetten tot discriminatie) hiermee wegkomen.
Of – en hiermee kom ik bij de crux van mijn betoog – wanneer bepaalde groepen ‘slachtoffers’ van belediging en aanzetten tot discriminatie wel een willig oor vinden bij het Openbaar Ministerie en andere niet. Du moment dat Rachid el Ghazaoui Joden ‘hebberige hyena’s die uit zijn op ons geld en bloed’ noemt, lijkt mij bewezen dat hij deze groep beledigt en aanzet tot discriminatie wanneer wij de redenering volgen die de rechtbank in het Wilders-vonnis aanhing. Toch is ‘Appa’ – de naam waaronder dit antisemitische schreeuwertje bij een (iets) groter publiek bekend is – niet veroordeeld. Sterker nog, de rapper is niet eens vervolgd voor zijn uitspraken. Blijkbaar achtte de officier van justitie de kans op een optreden bij Pauw of De Wereld Draait Door zo klein dat hij vervolging van El Ghazaoui niet de moeite waard vond.
Het begrip ras
‘Maar wacht even, Bart,’ zegt u nu misschien, ‘beledigde Appa wel de Joden tijdens zijn haatspeech op het Museumplein? Sprak hij niet expliciet over zionisten?’ Dat klopt, en zionisten zijn natuurlijk geen ras. Maar laten we eerlijk zijn, dat zijn Marokkanen ook niet. Toen ik in Marokko woonde, zag ik roodharige berbers in het Rifgebergte met sproeten en blauwe ogen, en zwarte berbers met kroeshaar in de woestijn ten zuiden van Ouarzazate. Om nog maar te zwijgen van de enorme etnische en culturele – en vaak extreem racistische – tegenstellingen met Arabische Marokkanen. En dat zou één Marokkaans ras vormen?
Nee, in de zaak-Wilders hebben OM en rechter het begrip ras opgerekt, zodat het ook nationaliteit betekent (wat inhoudt dat u als Joodse lezer deel uitmaakt van het Nederlandse ras waartoe ook uw Turkse slager en Antilliaanse buurman behoort). Als je ‘ras’ zover uitbreidt dat het een synoniem wordt voor nationaliteit, waarom dan ook niet voor een politieke groep als de zionisten? Nu kunt u tegenwerpen dat je ervoor kiest zionist te worden en dat je Marokkaan nu eenmaal bent, of je wilt of niet, maar is dat wel zo? Als Nederlanders van Maghrebijnse komaf hun paspoort inleveren of weggooien of voor mijn part verbranden, zullen zij behalve in Marokko zelf nergens op aarde meer als Marokkaan worden beschouwd of behandeld. Zij kunnen wel degelijk ervoor kiezen uitsluitend Nederlander te zijn.
Bovendien, er worden wel meer groepen beschermd tegen belediging, zonder dat deze een etnische, nationale of raciale grootste gemene deler hebben. Moslim zijn is niet minder een keuze dan zionist. En is er werkelijk één persoon in ons land die eraan twijfelt dat Wilders was vervolgd – en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid veroordeeld – als hij naar analogie met Appa islamieten had omschreven als ‘geile gieren, uit op onze vrijheid en vrouwen’?
Cadeaupapiertje
Nogmaals, Appa is niet eens vervolgd voor zijn uitspraken. Sterker nog, deze worden niet eens meegeteld als antisemitisch incident, ondanks het feit dat iedereen weet dat ‘zionist’ hier een synoniem is voor ‘Jood’. Sociale media en webforums voor jongeren met een migratieachtergrond staan vol met beledigingen aan Joden, handig verpakt in een zionistisch cadeaupapiertje. ‘Zionist’ is een woord dat wordt gebruikt om ongestraft antisemitisme te verspreiden. Iedereen weet dit, niemand doet er wat aan. Niemand, zei u? De rechter in Essen (D) veroordeelde vorig jaar een activist van Turkse komaf na een anti-Israëldemonstratie omdat – en ik citeer uit het vonnis – ‘in de taal van antisemieten “zionist” het codewoord is voor Jood’.
‘Zionist’ is een woord dat wordt gebruikt om ongestraft antisemitisme te verspreiden. Iedereen weet dit, niemand doet er wat aan
Jazeker, de Duitsers zijn ons voorbijgestreefd in de strijd tegen antisemitisme, want in Nederland is nog niet één Jodenhater vervolgd wegens haatspeech tegen ‘zionisten’, laat staan veroordeeld. Dit ondanks het feit dat ook ons land zich inmiddels heeft geschaard achter de werkdefinitie antisemitisme van de IHRA (Internationale Alliantie voor de Herinnering van de Holocaust), die duidelijk stelt dat de volgende zaken Jodenhaat constitueren: de bewering dat de staat Israël een racistische onderneming is; het gebruik van klassiek antisemitische symbolen of beelden, zoals het ‘bloedsprookje’ (hallo Appa!); de vergelijking van hedendaags Israëlisch beleid met de nazi’s; het verantwoordelijk houden van Joden voor Israëlische acties.
Al deze zaken zijn de afgelopen jaren – en vooral in de hete zomer van 2014 – en masse gedaan onder een dun laagje vernis van antizionisme of ‘Israël-kritiek’. Bij mijn weten is niemand hiervoor vervolgd. Het Openbaar Ministerie wilde simpelweg zijn handen er niet aan branden. Laten wij de officieren van justitie nu met massale aangiften dwingen dit wel te doen, net als in de zaak-Wilders. Laten wij zo de rechter dwingen een uitspraak te doen over het antizionistische excuus voor Jodenhaat. En als u zo snel niemand heeft om aangifte tegen te doen, laat mij u dan een handje helpen:
Israël is een apartheidsstaat die genocide pleegde en pleegt op het Palestijnse volk.
Zionisten beheersen de economie, de politiek en de media en gebruiken die dominantie om alle andere bevolkingsgroepen te onderdrukken en tot slaaf te maken.
Zionisten vermoorden niet-Joodse kinderen en gebruiken hun bloed om matses voor Pesach te maken.
Ik hoop dat u aangifte tegen mij doet wegens groepsbelediging en aanzetten tot discriminatie. Al vermoed ik dat er geen voorbedrukte formulieren voor u klaar zullen liggen op de politiebureaus, hoop ik dat er voldoende zullen komen om het Openbaar Ministerie wakker te schudden. Om antisemitisme te bestrijden en de rechtsgelijkheid in ons land te versterken. Wat dat laatste betreft, kan mijn laatste uitspraak de officieren van justitie wellicht wakker schudden: Willen jullie meer of minder zionisten in ons land? Minder? Dan gaan we dat regelen.
Abonneer op het NIW
