Twee opvallende zaken tijdens de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen. Ten eerste werd een ieder die het Amsterdamse kieskompas invulde getrakteerd op ‘de wetenschap’ dat Denk een linkse en progressieve partij zou zijn. Ten tweede onderschreef deze partij met Sylvana Symons’ fanclubje Bij1 níet het Amsterdam Joods Akkoord. Bij1 had daarvoor een excuus dat opvallend veel leek op de redenering die de vrijdag voor de verkiezingen bij de politieke partijen in de e-mailbox werd gedeponeerd en die ’s morgens al in verkorte versie in Het Parool had gestaan. Afzender: Een Ander Joods Geluid. U kunt de brief integraal terugvinden op onze website. De inhoud: neem afstand van dat akkoord. Let wel, dit is een overeenkomst van alle partijen – van SP tot SGP – om alles in het werk te stellen antisemitisme in de hoofdstad tegen te gaan. Wat kon met dat akkoord nu mis zijn?
Wel, de heren Jaap Hamburger (voorzitter) en Max Wieselmann (directeur) hadden daarop wel iets bedacht. Zij vonden dat de werkdefinitie antisemitisme van de International Holocaust Remembrance Alliance die in het addendum bij het akkoord stond, niet deugde. Die definitie, zo vindt Een Ander Joods Geluid, laat geen ruimte voor kritiek op Israël. Dat is volstrekte kolder, want kritiek op Israël, zoals bijvoorbeeld op de bezetting, wordt daarin heel nadrukkelijk niet als antisemitisme beschouwd. Dat weet iedereen die die definitie ook maar een beetje kent. Een andere saillante zin in de brief: “Wij voelen groot onbehagen bij de constatering dat het akkoord van exclusiviteit en selectiviteit getuigt, door slechts één Amsterdamse bevolkingsgroep te bedienen: Joden.” Alsof bij allerlei Marokkaanse restaurants de ruiten worden ingegooid en moslimscholen bewaking nodig hebben.
De tekst in de brief leek verdacht veel op het antwoord dat Bij1 had gestuurd. En dat is niet verwonderlijk. Marjan Sax, al jaren verbonden aan Een Ander Joods Geluid en naar verluidt een van de geldschieters van de organisatie, was ook lijstduwer voor Bij1. Een typisch geval van een vrouw met te veel geld en te weinig hersens?
Een Ander Joods Geluid heeft zich met dit schrijven geschaard bij zeer bedenkelijke nichegroeperingen in het politieke spectrum en zet zichzelf daarmee als zelfverklaard vriend van de Joodse gemeenschap en Israël volledig buitenspel. Hoe was het ook alweer, dat van die ‘vrienden’ met wie je geen vijanden meer nodig hebt?
Abonneer op het NIW
