Eén

Wat te zeggen als de staat Israël in de moeilijkste dagen van zijn bestaan zit? Wat te schrijven als je ‘experts’ hoort die, terwijl de vermoorde lichamen nog warm zijn, deze daden van het zwartste kwaad vergoelijken met de mantra ‘ja, maar …’? Er hoort helemaal geen ‘maar’ te zijn. 

Terwijl zich de donkerste nachtmerrie in Israël voltrekt, lijken we hier in een omgekeerde wereld terecht te zijn gekomen. Een waar in Nederlandse steden met Palestijnse vlaggen in het Arabisch ‘wraak, wraak’ wordt gescandeerd, de moorden worden gevierd en in gemeenten discussies ontstaan over het wel of niet solidair hijsen van de Israëlische vlag. Er wordt door burgervaders en -moeders geschipperd, gemarchandeerd en gecapituleerd. Poldermodellen worden uit de kast getrokken die in deze tijden volstrekt misplaatst zijn. 

Op straat zijn pro-Palestijnse demonstraties talrijker dan de pro-Israëlische. Het onvoorstelbare is realiteit, want tegen Hamas, ISIS 2.0, wordt niet geprotesteerd. Dat zien we niet alleen hier in Nederland, maar in de hele wereld. In het Australische Sydney werd bijvoorbeeld luid ‘vergas de Joden’ gescandeerd. Kort nadat dat letterlijk gebeurde op een vredesfestival in de Negevwoestijn, waar Hamasterroristen gasbommen in ruimtes gooiden om er zeker van te zijn dat álle jongeren de dood vonden.

Er zijn er die niet eens toe komen aan het voelen van verdriet, voor wie er even geen ruimte is voor tranen, omdat bijvoorbeeld op sociale media een strijd gestreden moet worden tegen de onkunde, de domheid, de desinformatie en de pure haat die uit de riolen niet meer opborrelt, maar explodeert. Aangewakkerd door de Johan Derksens van deze wereld, die zich niet bewust zijn van hun eigen diepgewortelde antisemitisme. 

Troost vinden we in het grote aantal uitingen van solidariteit en vooral bij elkaar. Met een omhelzing, woorden van steun of zelfs maar een blik die voldoende zegt. Dat gebeurde zondag ook in het Joods Cultureel Centrum in Amsterdam. Maakte de hitte in de zaal echt uit? Nee. De normaal zo verdeelde facties in Joods Neder-land trokken samen op. Alle kinnesinne, al het gekissebis was niet meer relevant. 

Troost vinden we in het grote aantal uitingen van solidariteit en vooral bij elkaar

Wij waren één. Als er iets positiefs is wat we uit deze nachtmerrie van ongekende omvang kunnen halen, dan is het dat die ertoe kan leiden dat wij elkaar vinden. Dat is onze kracht. 

Wij zijn één met de moeders hier, van wie de kinderen als lone soldiers nu aan het front staan. 

Wij zijn één met het gezin Reijner, dat de slachting overleefde, maar bij wie het trauma zich nog niet in volle omvang heeft geopenbaard. 

Wij zijn één met allen die wachten op een enkel levens-teken van hun vermiste dierbare. 

Wij zijn één met de vaders die nu als reservist worden opgeroepen en hun vrouw en kinderen achter moeten laten. 

Één met de vader die vanaf zijn basis de bar mitswa van zijn zoon moest volgen via zijn mobieltje en één met de studente die naar het front vertrekt.

Één omdat de toekomst van de staat Israël wordt -bedreigd. 

Wie had kunnen denken dat we anno 2023 die dreiging nog zo diep zouden voelen? 

Dreiging is ook hier. Deze woorden worden geschreven op woensdag. Donderdag staat er een grote solidariteitsbijeenkomst gepland op de Dam in Amsterdam, die al zal zijn geweest als dit NIW bij u op de mat valt. Onze grootste zorg? De beveiliging. De harde realiteit. Joden zijn allang niet meer vanzelfsprekend veilig in Nederland. Joden zijn dat ook niet in dat ene land, die ene stad, die ene kibboets, dat ene huis. 

Wie had kunnen denken dat we anno 2023 die dreiging nog zo diep zouden voelen? 

Nog altijd niet.

Daarom moeten wij nu één zijn. Met elkaar. Hier en daar. Wij zullen ons moeten wapenen tegen de onkunde, de desinformatie, de vuige apologeten en de anti-semitische haat die nog meer zal aanwakkeren. Want de beelden waarmee het door Iran aangestuurde Hamaskwaad zal moeten worden uitgeroeid, zullen niet mooi zijn en door de vele naïevelingen in het veilige westen niet worden begrepen. Nog minder mooi zal het worden wanneer die andere terreurorganisatie, Hezbollah, zich ermee gaat bemoeien. 

Hou elkaar vast. Steun elkaar. Heb een luisterend oor. Een stille blik van begrip. Samen zullen wij het zwartste kwaad overwinnen.

Am Israël chai.