Fading Gigolo

Woody Allen speelt sinds jaren weer eens in een film die hij niet zelf regisseerde – als pooier dit keer.

Door: Lisa Goudsmit 

Een filmmaker is tijdens een lunch met een vriend wat aan het dollen. Hij bedenkt een origineel verhaal, de vriend moet hard lachen. De man vertelt het verhaal daarna nogmaals aan vrienden en aan de kapper. De kapper vertelt het weer aan Woody Allen. Een nieuwe film is geboren. Deze anekdote klinkt als een scenario, maar het is de oorsprong van de film Fading Gigolo. Die man die het verhaal bedacht is John Turturro, de acteur met karakteristieke kop die in 1986 kleine rollen speelde in Hannah and Her Sisters van diezelfde Woody Allen en The Color of Money van Martin Scorsese. Later nam Turturro hoofdrollen op zich in Barton Fink (1991), The Big Lebowski (1998) en O Brother, Where Art Thou? (2000), allemaal van Joel en Ethan Coen. Maar Turturro is ook een niet onverdienstelijk regisseur. Met zijn debuutfilm Mac (1992) w on h ij op h et filmfestival van Cannes de Camera d’Or, de prijs voor beste debuutfilm. Deze John Turturro bedacht tijdens een lunch, zonder het zich meteen te realiseren, een bijzonder filmscenario. Woody Allen – hij behoeft geen introductie – moedigde hem aan er een film van te maken, bemoeide zich zijdelings met het script, en nam vervolgens een hoofdrol op zich. Bijzonder, want Allen speelde sinds 2000 al niet meer in een film die hij niet zelf regisseerde. Ook in deze film is het bijna lastig Allens optreden als ‘spelen’ te beoordelen, hij zet eerder zichzelf neer, zoals altijd. Hijzelf verklaart: „Als John me had gevraagd een politieman of iets dergelijks te spelen had ik het niet kunnen doen, want ik ben eigenlijk niet echt een acteur, maar dit kon ik aan.” Aankunnen doet hij het zeker, maar het lijkt een beetje een kunstje om steeds maar weer dat neurotische Joodse mannetje met smetvrees neer te zetten.

Geldnood
Het verhaal van Fading Gigolo i s a ls v olgt: Murray Schwartz (Allen) is een New Yorkse boekhandelaar in geldnood. Zijn vriend, de charmante bloemist Fioravante (neergezet door Turturro zelf), zit ook krap bij kas. Dan vraagt Murrays knappe dermatologe dr. Parker (Sharon Stone) hem of hij niet een leuke gigolo weet voor haar en haar vriendin Selima (Sofi a Vergara), qua geld en rondborstigheid minstens zo goed bedeeld. Murray schuift zijn vriend Fioravante naar voren, noemt zichzelf pooier Dan Bongo, en neemt een fl ink percentage van de winst. Ondertussen raakt de nieuwbakken pooier Murray bevriend met de orthodox-Joodse weduwe Avigal, gespeeld door de ook met sjeitel p rachtige Vanessa P aradis. E en l euke bijrol is er nog voor Liev Schreiber als de schlemielige Dovi, sinds jaren aanbidder van Avigal. Het lijkt allemaal een even onlogische verhaallijn als casting, maar Paradis – het frêle Franse paradijsvogeltje dat normaliter als een stoere jonge Brigitte Bardot oogt – weet toch een geloofwaardige gebroken chassidische vrouw neer te zetten. De kwetsbare weduwe wordt op een gegeven moment door Murray naar voren geschoven voor een aangepaste ‘behandeling’ door de zogenaamde healer Fioravante. Dan volgt een even komische als ontroerende scène waarin Avigal op bezoek gaat bij Fioravante, hem bij binnenkomst zijn hand weigert en standvastig vraagt: „Ben je Joods?” „Hij is sefardisch,” liegt Murray. De waarschijnlijk van oorsprong Italiaanse Fioravante doet er nog een schepje bovenop: „Donde hay amor, hay dolor. Waar liefde is, is pijn.” „Is dat Ladino?” vraagt zij. Het bevestigende antwoord is genoeg voor Avigal om plaats te nemen op de massagebank. Haar emotionele reactie op Fioravantes behandeling, omdat ze voor het eerst in jaren weer wordt aangeraakt, en daaruit voortkomende liefde, vormen een schel contrast met de veel uitbundigere taferelen met de andere klanten van Fioravante. Fading Gigolo is een vermakelijke doch soms ietwat langdradige film, voor wie van de absurditeit houdt die ook in door Woody Allen geregisseerde films voorkomt. Het geestige script en het goede spel doen je de onlogische combinatie van mannelijke prostitutie en de complexe verhoudingen tussen chassidische Joden in Brooklyn vergeven.