U weet vast, als lezer van dit blad, dat de doelgroep van het NIW eeuwenlang vervolgd werd op grond van verzinsels. Na de vermeende moord op J. van Nazareth kregen we gemakshalve overal de schuld van. De pest, de peutermoord voor in de matses, de poppenspeler die de politiek manipuleert. Nu nog geloven miljoenen dat ‘zionisten’ (Joden dus) alle banken bezitten en media beheersen. En recent het coronavirus uitvonden om weer te kunnen verdienen met een vaccin.
Tsja. Als ik me bezig moest houden met alle complotten waarvan we beschuldigd worden, had ik aan een zevendaagse werkweek niet genoeg. Daarom zit ik af en toe demonstratief op een terras te niksen, zo bewijzend dat dat complot niet klopt. Niet voor mezelf, maar voor u.
Venijniger helaas is het recente, vooral in de Verenigde Staten opduikende gevoel dat Joden ook de slavernij uitvonden. Dat zou dan weinig bekend zijn vanwege die Joodse mediamacht. Breng je daartegenin dat Romeinen al slaven hielden, of dat slavernij juist in Arabische landen bloeide, dan ben je zelf een slavernij-adept. Zeg je dat Oman pas in 1970 de slavernij afschafte, en dat nu nog bij de buren in Qatar honderdduizenden ‘gastarbeiders’, in feite slaven, de stadions bouwen voor het WK voetbal in 2020, dan ben je een islamofobe racist. Volgens de moderne deugdrammers dan. Feiten doen er immers niet meer toe. Het gaat om het idee, het gevoel, desnoods gebaseerd op fictie. Iemand hoeft maar te roepen dat de Joodse witman de slavernij uitvond, wat je nog afziet aan de ‘koloniale apartheidsstaat Israël’, en daar is de aanklacht. En de veroordeling. Wie tegenwerpt dat geen land zo divers is als Israël, is automatisch de racist van wie de gekleurde aanklager al wist dat-ie dat was. Het zijn de middeleeuwen: vervang desnoods feiten door fictie, zolang de heks maar brandt. En de Jood hangt.
Geleefde ervaring
Nu wil ik best discussiëren over de feiten van racisme of slavernij. Maar dan ook over het feit dat de antislavernijvoorman Jerry Afriyie, ook bekend van anti-Zwarte Pietacties, een nazaat is van de Ghanese Ashantikoningen die gruwelijk rijk werden door de buren te verkopen als slaven. Dan nu roepen dat slavernij perfide is – alsof de erven Himmler nog even komen vertellen dat antisemitisme abject is.
Maar gevoel als basis voor een aanklacht is een wereldwijde zogenaamde woke-trend. Je moet meedeugen, anders val je af. Zo gaat de voorheen betrouwbare New York Times alle artikelen voortaan onderwerpen aan een sensitivity read. Ontdekt een redacteur feiten die mogelijk minderheden zouden kwetsen, dan gaat de schaar erin. Censuur dus. Want de gepigmenteerd uitgedaagde, zoals men daar mensen van kleur noemt, heeft altijd gelijk zolang hij/zij/het dat maar voelt.
Het zal u niet verbazen dat de Nederlandse, half-Kameroense zelfopgeworpen woordvoerster van deze wokebeweging, actrice Anousha Nzume (tot haar achttiende Anna Steijn, maar dat deugde niet als verdienmodel) die censuur vanuit haar woonplaats New York van harte stimuleert. Volgens haar is, ik citeer, ‘de redactie van The New York Times zo divers dat de geleefde ervaring veelal leidend is’. Wat stáát hier nou? Dat niet de feiten, niet het exacte verslag ertoe doen, maar de ‘geleefde ervaring’ de inhoud van een artikel bepalen moet. Iets wordt tot feit omdat de vermeende verdrukte het zo voelt. Alleen voor de ervaringsdeskundige bij uitstek, de Joodse verdrukte, gaat dat niet op. Die is immers wit. Dan tel je niet. Als u zegt dat de middeleeuwse heksenjacht voortkwam uit verdachtmakingen tot aan kindermoord toe, dan knikken de deugdrammers instemmend. Maar zeg je dat vanaf die middeleeuwen Joden beschuldigd werden van kindermoord, tot recent het idiote idee dat ze dat nog doen in de regio rond Ramallah, dan schudt men krachtig van nee: ‘Dat is Israël en dus waar.’
Israël bestaat immers uit ‘apartheid, kolonialisme, racisme en genocide.’ En zo plakten onlangs Amerikaanse demonstranten in Washington de antiracistische beweging Black Lives Matter en de Palestijnse zaak aan elkaar: ‘Israël, u vermoordt ook kinderen.’ Volgens demonstratieleider en Harvardstudent van Arabische komaf Christian Tabash, is Israël ‘poppenspeler van continenten’. Ik hoef hopelijk niet nogmaals te aan te komen met die zogenaamde wereldcomplotten en verzonnen kindermoorden die uiteindelijk tot de echte moord op miljoenen Joden leidde. Ik ga mezelf niet herhalen. Helaas doet de geschiedenis, as we speak, dat wél.
Abonneer op het NIW
