Geen begrip voor het CDA

Joël Voordewind is de buitenlandwoordvoerder van de ChristenUnie. Het NIW interviewde hem in de aanloop naar de verkiezingen. “Ik begrijp niets van het CDA.”

“Als Joden onder vuur liggen voel ik dat als persoonlijk, omdat het dicht bij mijn geloofsovertuiging ligt. Daarnaast is er een familiegeschiedenis. Mijn opa heeft in Auschwitz gezeten. Hij had Joodse onderduikers op zijn boerderij. Ze zijn verraden door dorpsgenoten. In het kamp had hij als taak om de lijken met een kruiwagen naar de verbrandingsovens te rijden. Ik heb hem goed gekend en weet ook dat hij als ander mens is teruggekomen uit het kamp.”

Hoe is die band met Israël?
“Ik besteed er veel tijd aan qua buitenlands beleid. Voor mij gaat die band verder dan alleen het politieke bondgenootschap zoals je dat bij de PVV ziet. Er wordt nu in politiek Den Haag veel gesproken over het labelen van producten uit de Westbank of zelfs over het boycotten van Israël. Het is onbegrijpelijk hoe weinig inlevingsvermogen met name de partijen aan de linkerkant van het politieke spectrum hebben ten aanzien van Israël. Want hun verontwaardiging is selectief. Je hoort ze niet over de Westelijke Sahara, waar toch een vergelijkbare situatie is, dat wordt door Marokko bezet. Kortom, Israël vormt een uitzondering en dan moet je toch vaststellen dat er sprake is van discriminatie.”

Het CDA is zich kritischer gaan opstellen ten opzichte van Israël. Begrijpt u dat?
“Nee. Er is sprake van een draai van 180 graden bij het CDA. En die draai is alleen maar gebaseerd op de bouw in de nederzettingen. Ik vind dat een eenzijdige benadering. Je zou er ook voor kunnen kiezen om de Palestijnen tot de orde te roepen, met hun raketbeschietingen (afgelopen week nog), het aanzetten tot haat en de financiering van terroristen vanuit de Palestijnse Autoriteit. Ik vind het onbegrijpelijk dat die partij nu meegaat met het linkerkamp, terwijl de vernietiging van de staat Israël nog steeds in het manifest van Fatah staat, waar Abbas ook voorzitter van is. Je zou op z’n minst een inhouding van de gelden naar de PA kunnen overwegen. Maar ik hoor het CDA daar niet over.”

De vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen zitten muurvast. Heeft u niet de neiging om het bijltje erbij neer te gooien?
“Het is duidelijk dat er geen hoop is op een alomvattende vrede op dit moment, ook vanwege de unilaterale stappen van Abbas en het feit dat hij geen legitieme positie meer heeft [zijn mandaat is al jaren verlopen door uitgestelde verkiezingen, red.]. Maar wij proberen Israëli’s en Palestijnen ondanks de spanningen toch samen te brengen. Zaadjes van hoop, noem ik dat. Een voorbeeld: in januari was ik in Samaria. Je zult het niet verwachten maar kolonisten en Palestijnen proberen daar samen een ziekenhuis te bouwen. Het zijn particulieren die zelf de handen ineen hebben geslagen. Ze willen allebei niet twee uur hoeven rijden naar een ziekenhuis als hun vrouw moet bevallen. Dat gegeven bindt ze.

‘Je ziet dat vooroordelen daar smelten als sneeuw voor de zon’

Voor dat soort projecten heeft de CU nu ook in het parlement financiering gekregen. Kijk naar de projecten van Aleh, waar christenen, Joden en moslims samenwerken om gehandicapte kinderen te verzorgen. Een ander voorbeeld: er waren twee scholen, een Arabische en een Joodse, die vlak bij elkaar lagen, maar geen enkel contact hadden. Daar is gezorgd voor gezamenlijke computerlessen en lessen Engels. Je ziet dat vooroordelen daar smelten als sneeuw voor de zon.”

Hoe zit het met de ChristenUnie en Joden hier in Nederland?
“Kosjere slacht en besnijdenis maken deel uit van godsdienstvrijheid, een van onze speerpunten. We weten hoe zorgvuldig de kosjere slacht werkt [de ChristenUnie was drie jaar geleden de enige politieke partij die de moeite nam om ’s ochtend in alle vroegte te komen kijken naar dat proces in een abattoir, red.]. We hebben jaren geijverd voor extra geld voor de beveiliging van Joodse instellingen en vragen constant aandacht voor leraren die onder druk staan vanwege Marokkaanse en Turkse leerlingen die amok maken over bijvoorbeeld de Holocaust. We hebben er als CU op gehamerd dat ze hun werk moeten blijven doen, ook als ze kritiek krijgen van ouders. Voor ons is het essentieel dat ook orthodoxe Joden hun geloof in dit land kunnen blijven belijden. Daar staan wij pal voor.”