Iraniërs en Joden hebben veel met elkaar gemeen. Over het algemeen zijn ze hoog opgeleid en trots op hun duizenden jaren oude, boeiende geschiedenis en enorm rijke cultuur. Iraniërs zijn een erudiet volk dat een achterlijk bewind als dat van de ayatollahs niet verdient. Gelukkig is er nu een gemeenschappelijk initiatief van -Joden, niet-Joden en Iraniërs om in ieder geval aan de Nederlandse politieke laksheid iets te doen. U leest het op pagina 16.
Nog iets wat we als volk gemeen hebben: de enorme verdeeldheid op alle mogelijke niveaus. In ons eigen clubje zien we dat al op microniveau; kijk wat er al jaren gaande is met de NIHS en het NIK. Kijken we breder, dan werd al eens geopperd dat als islamitische landen niet zo veel dreiging voor het voortbestaan van het land vormden, Israël wel eens door onderlinge conflicten uit elkaar zou kunnen vallen. En zie wat er nu gebeurt.
Eerder zagen we die verdeeldheid bij de Iraanse oppositie, zowel in het land zelf als in de diaspora: verschillende partijen leken elkaar meer te haten dan het moellahbewind. En meer volkeren hebben er last van, getuige het boek van journaliste Els van Diggele uit 2017, We haten elkaar meer dan de Joden. U begrijpt, dat ging over de verdeeldheid onder de Palestijnen.
Tegen verdeeldheid is maar één kruid gewassen: een gemeenschappelijk doel
Tegen verdeeldheid is maar één kruid gewassen: een interessant psychologisch fenomeen dat in het Engels superordinate goal heet en dat zich laat vertalen als ‘bovengeschikt doel’. Gemeenschappelijk doel is gangbaarder, een doel dat boven de strijdende partijen uitstijgt. We zien dat nu eindelijk bij de Iraanse oppositie: diepgaande onderlinge meningsverschillen worden aan de kant gezet omdat alle partijen één verbindend doel hebben: het ayatollahregime ten val brengen. Daarna zien ze wel verder. Ook bij de Israëlische demonstranten zie je het: die vormen iedere zaterdag weer een allegaartje van bezorgde burgers, die elkaar eerder vegen uit de pan gaven. Vormt een tegenstander een gemeenschappelijke bedreiging, dan wordt onder die druk alles vloeibaar.
Iran is met Marokko in de islamitische wereld voor Joden misschien wel het interessantste land. Bij veel Joden, onder wie ik, staat een bezoek aan Iran op nummer 1 van de bucketlist. Bij mij thuis liggen talloze boeken over alleen al de fantastische architectuur en het tapijtenambacht waar historisch gezien veel Joden onderdeel vanuit maakten.
Binnenkort spreken we weer het Lasjana habaä Biroesjalajim uit, mag de wens ook een keer Lasjana habaä ba Isfahan zijn?
Abonneer op het NIW
