Als u dit leest, weten we hoe Nederland gestemd heeft in de Provinciale Statenverkiezingen. Ging het in de media wekenlang over de verkiezingen, universiteiten staan al tijden in het teken van anti-Israëlische en zelfs anti-Joodse krachten. BDS regeert op academische onderwijsinstellingen, waar onze toekomstige beleidsmakers en politici worden klaargestoomd. Zeker tijdens ‘Israël Apartheidsweek’. Het is voor hoogleraren geen schande meer zich tegen deze democratische staat te keren. Democratie voor andere landen in de regio – Syrië, Saoedi-Arabië, Turkije en Iran om er een paar te noemen – is minder interessant. Cynisch: er is natuurlijk niets racistisch aan de koloniale gedachte dat je aan moslimlanden niet dezelfde eisen als de westerse mag stellen. Aan wat China met Tibet en de Oeigoeren doet, valt geen eer te behalen en over EU-landen als Polen en Hongarije worden de schouders opgehaald.
Maar voor Israël Apartheidsweek komt zelfs de luiste student vroeg uit de veren. Dat schoppen tegen Israël is al jarenlang uitermate populair en ik vrees dat die enorme eenzijdigheid, indoctrinatie is een beter woord, alleen maar zal verergeren. Er zijn weinig tot geen genuanceerde meningen meer in deze haatzalen te horen. Woke regeert, en woke is synoniem aan ‘From the river to the sea, Palestine will be free’. Met andere woorden, letterlijk: die Joden daar moeten oprotten.
Woke regeert aan de universiteit, en woke is synoniem aan: die Joden in Israël moeten oprotten
Het CIDI loopt mijlenver achter de feiten aan. Er had al lang een taskforce moeten worden opgericht om de vaak gratuite praatjes en zelfs aperte leugens op de universiteiten te pareren. BDS-krachten hebben vrij spel. Het gevolg daarvan ondervond ik twee jaar geleden toen ik bij een JOVD-bijeenkomst sprak. Zelfs in die jongerenafdeling heerste onder een aantal studenten een anti–Israëlische stemming. Zie ook de schuivende panelen bij de ChristenUnie. Want niet alleen aan universiteiten, maar ook bij de Raad van Kerken verliest de rede terrein. Kortgeleden konden we dat weer constateren. Maar terwijl die instantie sowieso ten dode opgeschreven lijkt, zijn universiteiten onze broedplaatsen voor de toekomst. Daar durven andersdenkenden zich niet eens meer te uiten, uit angst als extreemrechtse racist te worden weggezet.
Het moet gezegd: de huidige ontwikkelingen in Israël helpen niet mee. Maar de massale protesten tegen de regering daar bewijzen dat het land veel democratischer is dan de dictaturen van de Palestijnse Autoriteit of Hamas. Alleen dat al zou te denken moeten geven. Helaas, het Palestijnse paradigma gaat er bij naïeve millennials en GenZ’ers in als zoete koek. Het is de omgekeerde wereld, kunstmatig gecreëerd door ego’s die zich graag willen profileren als ‘redder der mensheid’. En daar horen geen (levende) Joden zoals die in Israël bij.
Abonneer op het NIW
