Het roer recht

’Heb jij dat ook? Dat gevoel dat je constant ‘aan’ moet staan? Voortdurend in de vechtstand? Dat je bijna geen tijd krijgt om adem te halen?’ vroeg een vriend die zich ook al bijna twee jaar verzet tegen desinformatie en de aanhoudende aanvallen op de Joodse gemeenschap. Zijn gevoel is herkenbaar. Je wilt je soms bewust even afsluiten voor het nieuws dat via sociale media op je afkomt, of via tv, radio en krant. Van velen hoor ik dat ze al helemaal niet meer kijken, luisteren of lezen. Als journalist kun je je dat niet veroorloven. De gedachte van ‘vandaag een dagje rust’ werd geregeld afgestraft, want het nieuws wacht op niemand. 

Wij hebben het afgelopen jaar geprobeerd u te informeren over nieuws dat de meeste voorpagina’s niet haalde, dat werd verzwegen of verdraaid bij talkshows, over de keerzijde van de medaille die bewust werd genegeerd. Om te reageren wanneer beschuldigingen echt niet deugden. En als gevolg van het gescheld met ‘genocideverheerlijker’, ‘zionazi’ of ‘kindermoordenaar’ lag ook bij ons het risico van radicalisering op de loer.

Bij het NIW hebben we één ding voor ogen gehouden: houd het roer recht. Niet alles klakkeloos voor waarheid aannemen, checken en dubbelchecken, waar nodig kritiek leveren, en daarbij de menselijkheid en de mooie zaken niet uit het oog verliezen.

Dat is niet altijd gemakkelijk als je wordt geconfronteerd met massahysterie, onwetende brullers en legers meelopers. Schreeuwers die geen enkele kritiek hebben op de wandaden van Hamas. Mensen die volstrekt feiteloos onvredegevoelens projecteren, die de oorlog vooral zien als een uitlaatklep voor hun eigen frustraties. 

Tegelijkertijd kunnen sommigen geen enkele empathie meer opbrengen voor het leed van de Gazanen, voor het leed dat in iedere oorlog aan beide kanten wordt veroorzaakt, die in ieder minuscuul puntje van kritiek op het handelen van de Israëlische regering meteen antisemitisme zien. Die uit angst de huidige situatie vergelijken met de jaren dertig. Zo ver zijn we beslist nog niet. Wat er wel is, is een klein clubje dat tegen een overmacht protesteert en een massa die ervoor kiest te zwijgen. Dat is misschien de enige vergelijking die kan worden gemaakt.

Zoals u van ons kunt verwachten, zullen wij ook komend jaar niet zwijgen. Of, nou ja, de komende twee weken wel even. NIW 2 ligt op 10 oktober weer bij u in de bus. Namens bestuur en redactie sjana tova, goed vasten en gemar chatima tova.