Jodenhaat? Uw eigen schuld

Door Bart Schut

Na al het Frans-Duitse realisme over het ‘nieuwe antisemitisme’ kon een tegenoffensief niet uitblijven. Over oude wijn in nieuwe zakken, een studie waar werkelijk alles mis aan was en activistische ‘kwaliteitsmedia’.

Iedereen die het NIW wel eens leest moet het als bijzonder contra-intuïtief hebben ervaren: “95 procent van antisemitisme komt van extreemrechtse zijde,” kopten NOS, NRC en de Volkskrant. Of beter gezegd: ‘juichten’ NOS, NRC en Volkskrant. Want voor eenieder die van mening is dat er geen verband is – of mag zijn – tussen immigratie en islam enerzijds en de groeiende Jodenhaat in Europa anderzijds waren de afgelopen weken en maanden welhaast ondraaglijk.

Er kwamen dit jaar alleen al zoveel voorbeelden voorbij van antisemitische gewelddaden van Europeanen met een migratieachtergrond, dat zelfs steeds meer progressieve politici de ogen begonnen te openen. Nee, niet in Nederland natuurlijk, waar zelfs een honderd procent antisemitische aanval op een Joods restaurant door de burgemeester van onze hoofdstad niet als zodanig bestempeld wordt en dus ook niet vervolgd wordt. De ‘Allahu akbar’ schreeuwende Syriër van Palestijnse afkomst die restaurant HaCarmel aanviel wordt niet meer dan diefstal en vernieling ten laste gelegd. “I am Jack’s complete lack of surprise,” zou Chuck Palahniuk schrijven, want eerder was het en masse scanderen van ‘Dood aan de Joden’ voor diezelfde burgemeester, VVD’er Jozias van Aartsen, ook al ‘niet over de rode lijn’.

De voorhoede van dit tegenoffensief werd aangevoerd door Leo Lucassen, de als wetenschapper vermomde activist

De straat op
Maar in het buitenland werd en wordt wél gereageerd op antisemitisch geweld. De Fransen, geleid door een progressieve president, gingen de straat op na de moord op Holocaustoverlevende Mireille Knoll. Stelt u zich dat eens voor, dan overleef je de vervolging door de nazi’s en is het je 75 jaar later nog steeds niet gegund vredig te leven of zelfs maar vredig te sterven. Waarbij het antisemitische motief in de zaak-Knoll minder duidelijk is dan bij de moord op Sarah Halimi in 2017. Hoe dan ook, een groep van 250 politici en intellectuelen ondertekende een manifest waarin zij scherp stelling nemen tegen de politieke islam en het klimaat van angst en geweld tegen Joden dat deze veroorzaakt.

Ook in Duitsland schrok men wakker. Na een serie pro-Palestijnse en tegelijkertijd antisemitische demonstraties begonnen politici van rechts tot links te beseffen dat er op de rug van de massale immigratie van de afgelopen jaren een nieuwe vorm van Jodenhaat het land is binnengeslopen. En na de gefilmde mishandeling van een keppeldrager (geen Jood overigens, de drager bedoelde zijn actie als experiment) door jonge migranten in Berlijn, kon zelfs bondskanselier Angela Merkel er niet meer omheen: Duitsland heeft een ‘nieuw’ antisemitismeprobleem.

Zware tijden dus voor hen die vast blijven houden aan de merites van onbegrensde immigratie uit islamitische landen. Daarom verbaasde het weinigen dat juist nu in NRC, Volkskrant en op het achtuurjournaal een verhaal verscheen dat nogal wat wenkbrauwen deed fronsen: islamitisch antisemitisme is geen probleem in Europa, de overgrote meerderheid van de incidenten komt op het conto van extreemrechts en waar migranten zich eraan schuldig maken is dat het gevolg van discriminatie en uitsluiting of een logisch gevolg van het Israëlisch-Palestijnse conflict.

Dit is waar journalistiek en activistisch wensdenken stuit op ervaring en gezond verstand

Korrel zout
De voorhoede van dit tegenoffensief werd aangevoerd door Leo Lucassen, de als wetenschapper vermomde activist. Wie Lucassen volgt op sociale media weet dat zijn uitspraken met nogal een korrel zout moeten worden genomen, maar blijkbaar doen de journalisten van onze kwaliteitskranten en de NOS dat niet. ‘Antisemitisme komt niet met migratie overwaaien’ luidde de kop van Lucassens stuk in de NRC. Onder asielzoekers uit het Midden-Oosten is nauwelijks sprake van gewelddadig antisemitisme, weet Lucassen, en onder de kinderen van migranten is Jodenhaat ‘het gevolg van marginalisatie’. Ook werd bij het NOS-journaal verwezen naar Duitse cijfers waaruit zou blijken dat 95 procent van alle antisemitische incidenten uit extreemrechtse hoek komt.

Wat dat eerste betreft: antisemitisme als gevolg van marginalisatie is niets anders dan het opwarmen van de oude theorie die hetzelfde beweerde over de radicalisering van Syriëstrijders. Dit werd lange tijd in progressieve kringen als het Woord van God beleden, totdat echte wetenschappers aantoonden dat er geen enkele relatie bestond tussen radicalisering, scholing en economische omstandigheden. Toch wordt deze achterhaalde theorie nu opnieuw van stal gehaald – ‘radicalisering’ wordt vervangen door ‘antisemitisme’ – en klakkeloos door onze ‘kwaliteitsmedia’ overgenomen. Ondanks het feit dat uit onderzoek na onderzoek blijkt dat Jodenhaat onder islamitische migranten in West-Europese landen veel hoger ligt dan onder de autochtone bevolking.

Dan die 95-procentsclaim vanuit het Duitse. Daar kunnen we kort over zijn: die is gewoon niet waar. Wat blijkt is dat de Duitse overheid alle antisemitische incidenten die niet specifiek van een motief kunnen worden voorzien (de overgrote meerderheid van de gevallen) aan extreemrechts toekent. Dit is extra schrijnend omdat uit een Europees onderzoek in 2013 onder Duitse Joden bleek dat 48 procent van hen een antisemitisch incidenten uit moslimhoek heeft meegemaakt, (tegenover 47 procent uit extreemlinkse en ‘slechts’ 40 procent uit extreemrechtse hoek). Een ander Duits onderzoek toonde zelfs dat 81 procent van antisemitische geweldsincidenten uit islamitische hoek komt. Let wel, deze cijfers komen van de slachtoffers zelf – niet van politici of ambtenaren die er vaak een heel andere agenda op nahouden.

Rectificatie
Dat percentage van 95 dat NOS-Duitslandverslaggever Jeroen Wollaars meldde slaat dus nergens op. Het spreekt voor Wollaars dat hij dit
deze week min of meer toegaf op de website van de NOS, maar wie wacht op rectificatie tijdens het journaal, kan maar beter niet zijn adem inhouden – we weten allemaal hoe de NOS omgaat met thema’s als antisemitisme of Israël. Dit is waar journalistiek en activistisch wensdenken stuit op ervaring en gezond verstand. Het is natuurlijk geen toeval dat de Zentralrat der Juden juist nu de Duitse Joden oproept niet langer hun keppel op straat te dragen. Rechtsextremisten zijn er al decennia, maar juist nu, na jaren van massale immigratie vanuit het Midden-Oosten en Noord-Afrika is het te gevaarlijk als ‘herkenbare Jood’ over straat te gaan. Toeval? Kijk naar de serie antisemitische moorden in Frankrijk of begaan door Fransen en let op de namen van de moordenaars: Mohammed Merah (Toulouse, 2012), Mehdi Nemmouche (Brussel, 2014), Amedy Coulibaly (Hypercacher Parijs, 2015), Kobili Traoré (de moordenaar van Sarah Halimi, 2017) en Yacine Mihoub (verdacht van de moord op Mireille Knoll, 2018).

En dan is er de theorie dat het antisemitisme van moslimimmigranten geen Jodenhaat is, maar Israëlkritiek. Hoe belachelijk dit ook klinkt, het zijn echt niet alleen de Leo Lucassens of Joziassen van Aartsen van deze wereld die dit vinden. In het Duitse Wuppertal bepaalde de rechter in twee instanties dat wanneer Palestijnse migranten een synagoge in brand proberen te steken, dit  geen antisemitisme is maar een protest tegen de situatie in Gaza. Let wel: bij dit incident en talloze andere (in Parijs in 2014 bijvoorbeeld) werden geen Israëlische doelen aangevallen, maar Joodse! Is dat volgens pro-immigratiewetenschappers opeens hetzelfde?

Sta daar even bij stil. Geweld tegen Joden is bijna per definitie niet antisemitisch want Israël is de Joodse staat en Joden in Europa zijn… nu ja, Joden. Zo wordt u dubbel verantwoordelijk gesteld voor het racisme en geweld dat u wordt aangedaan. Ten eerste omdat u anno 2018 als blank, pardon wit, wordt beschouwd en dus als deel van de onderdrukkende, marginaliserende meerderheid. Wat u schuldig maakt wanneer migrantenjongeren in de criminaliteit belanden, radicaliseren en zelfs wanneer zij geweld plegen tegen Joden. En ten tweede omdat u als Jood verantwoordelijk bent voor de vermeende misdaden van de Israëlische staat. Ook als u daar niets mee te maken heeft en gewoon een keppel wilt dragen, naar de synagoge wilt gaan of uw kind naar het Maimonides brengt. U kunt een groot voorstander zijn van immigratie en integratie en u daar zelfs actief voor inzetten, en u kunt uiterst kritisch zijn jegens de regering in Jeruzalem. Of desnoods geen enkele mening over deze onderwerpen hebben. Het maakt allemaal niet uit: antisemitisme is hoe dan ook uw eigen schuld.