Kanarie

Afgelopen zaterdag verscheen in het Algemeen Dagblad een artikel van journalist Wierd Duk over antisemitisme in Nederland. Dit naar aanleiding van Ronit Palaches boek Ontroerende onzin, met de gebundelde Mensch-afleveringen.

In Duks artikel verklaarde Kitty Herweijer dat Joden weerbaarder moeten worden en vaker hun mond open moeten doen als het om antisemitisme gaat. Ik ben dat volledig met haar eens. We kunnen het ons niet permitteren te zwijgen. (Zie ook de Mensch van deze week.)

Meidert Fennema deed ook een duit in het zakje. Op maandag publiceerde hij een artikel op The Post Online waarin hij verslag doet van Palaches boekpresentatie. Hij stelt de vraag waarom zo weinig Joden expliciet het antisemitisme onder moslims noemen. Als voorbeeld neemt hij Ontroerende onzin, waarin hij het slechts vier keer is tegengekomen. Fennema pleit ervoor dit duidelijker aan de kaak te stellen. Hij haalt daarbij Tamarah Benima aan. Zij is verontrust, zo schrijft hij. Benima: “Alle moskeeën sluiten is waanzin. De Koran verbieden is waanzin. Maar kijk naar Pauw gisteravond. Wat die zogenaamde gematigde moslim te berde brengt over Joden: dat ook wij vrouwen op onze vagina worden geslagen (zoals de imam heeft aanbevolen te doen). Zonder dat iemand hem een normaal weerwoord geeft. Of over de gewelddadigheid van de Bijbel, waarin hetzelfde zou staan als in de Koran. Nou, echt niet.”

Een ander voorbeeld over de manier waarop Joden zonder weerwoord worden neergezet, vond dinsdagavond plaats in De Tafel van Tijs op NPO2. Daar oreerde een cultuurtheoloog van de Universiteit van Tilburg, Frank Bosman, dat Joden en moslims samen moeten optrekken. Maar wat doen ze? Ze vliegen elkaar in de haren! Ik moest het twee keer terugluisteren, maar hij zei het echt. De volgende dag belde hij met onze redactie en vertelde dat hij dat wat ongelukkig had gesteld. Inderdaad, want sinds wanneer bedreigen en intimideren Nederlandse Joden Nederlandse moslims? Iedereen een beetje dader, iedereen een beetje slachtoffer? Alles een beetje grijs?

Enfin, Nederland ontwaakt. Eindelijk, zij het laat. Ook Hanneke Groenteman, die in het tv-drieluik De kanarie in de kolenmijn wordt geconfronteerd met de realiteit waar ze jarenlang haar ogen voor sloot. Antisemitisme heerst. Zowel in de klassieke versie als vanuit moslimhoek. En nee, dat verdwijnt niet door erover te zwijgen.